Գլոբալիստները «փափուկ ուժի» քաղաքականությունից անցնում են կոշտ հակահարձակման
Միջազգային
Կրեմլին մոտ կանգնած ռուսական միանգամայն տեղեկացված աղբյորը գրում է.
«Կլաուս Շվաբը ոչ միայն Դավոսի համաժողովի խորհրդանիշն էր, այլ մի ամբողջ գաղափարախոսության ճարտարապետը՝ գլոբալիզմը որպես փափուկ ուժ, որը միավորում է էլիտաններն ու տեխնոլոգիաները, կապիտալն ու հումանիզմը: Համաշխարհային տնտեսական ֆորումի նախագահի պաշտոնից նրա հրաժարականը սոսկ խորհրդանշական իրադարձություն չէ, այլ խորը տեկտոնական տեղաշարժ գլոբալիստական միջուկում:
Ավելի քան կես դար Շվաբը Դավոսի դեմքն էր և «Մեծ վերաբեռնման» գաղափարախոսության գլխավոր ճարտարապետը, որը հիմնված էր լուծարված սահմաններով, թվային հարթակներով և վերազգային ինստիտուտներով միասնական գլոբալ տարածության գաղափարի վրա: Սակայն նոր իրականության մեջ այս պատմվածքը ոչ միայն անբավարար է, այլ թունավոր:
Յուվալ Նոա Հարարիի նշանակումը որպես նրա իրավահաջորդ, ոչ միայն ռոտացիա է, այլ գլոբալիստական նախագծի վերագործարկում: Financial Times-ում նրա վերջին հոդվածը՝ «Աշխարհը մրցակցում է Թրամփի ամրոցների հետ», կարևոր փաստաթուղթ էր՝ ուղղակի քննադատություն մեկուսացման, ավանդականության և աջակողմյան ալիքի, որը տարածվում է ԱՄՆ-ը, Եվրոպան և գլոբալ հարավը:
Հարարիի նշանակումը կարելի է մեկնաբանել որպես նախաձեռնությունը զավթելու փորձ. գլոբալիստները հին, չափավոր լիբերալիզմից անցնում են տեխնոկրատական վերահսկողության նոր, ագրեսիվ գաղափարախոսության։ Մի դարաշրջանում, երբ աշխարհը գնալով մասնատվում է գաղափարական բլոկների, Դավոսի խնդիրը ոչ թե հաշտեցումն է, այլ ինտելեկտուալ գերակայության հաստատումը:
Անցման սիմվոլիկան ակնհայտ է՝ գլոբալիզմը հեռանում է հումանիզմի փափուկ պատյանից և մտնում գաղափարական միլիտարիզմի փուլ։ Դավոսը դադարում է լինել կոնսենսուսի հարթակ. այն դառնում է նոր տեխնոկրատական վրեժխնդրության ինտելեկտուալ շտաբ՝ ուղղված ազգային պետությունների, ավանդական ինստիտուտների և համակարգային արժեքների դեմ։ Սա ունիվերսալությունից անցում է դեպի փակ թվային և կառավարչական «ամրոցներ», որտեղ իշխում են ալգորիթմները, իսկ հասարակությունը պարզապես մոդելավորման առարկա է»:
https://iravunk.com/sim/?p=311257&l=am/