Նիկոլի նոր դիրքային կորուստները` մոսկովյան այցին ընդառաջ

­Կի­րա­կի օ­րը Գ­յում­րիում եւ Փա­րաք­յա­րում կա­յա­ցած ընտ­րութ­յուն­նե­րը, բա­ցի տա­րաբ­նույթ հար­ցե­րի հետ կապ­ված ո­րո­շա­կի պար­զա­բա­նում­նե­րից, նաեւ ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նութ­յան ա­ռու­մով եր­կու կա­րե­ւոր մե­սիջ հղե­ցին: Ա­ռա­ջի­նը բխում է Նի­կո­լի ստա­ցած ձայ­նե­րի քա­նա­կից, երկ­րոր­դը՝ Գ­յում­րիում եվ­րո­պա­մոլ ու­ժի պար­տութ­յու­նից: Խոս­քը հե­տեւ­յա­լի մա­սին է:

ԱՇԽԱՐՀԱՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՄԵՍԻՋ ԳՅՈՒՄՐՎԱ ԸՆՏՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՑ

Սկ­սենք երկ­րոր­դից: Ինչ­պես հայտ­նի է, ընտ­րար­շա­վում ներգ­րավ­ված էր «Եվ­րա­դա­շին­քը», ո­րը գործ­նա­կա­նում Հա­յաս­տա­նը դե­պի ԵՄ տա­նե­լու գոր­ծըն­թա­ցի գո­նե տե­սա­նե­լի նա­խա­ձեռ­նող­նե­րից կազմ­ված ուժ էր: Այ­սինքն, հայտ­նի ստո­րագ­րա­հա­վա­քը կազ­մա­կեր­պող­նե­րը, ո­րի հի­ման վրա էլ օ­րերս ՔՊ-ն ԱԺ-ում «դա­կեց» այդ ո­րո­շումն օ­րեն­քի տես­քով: Եվ ա­հա, այդ դա­շին­քը Գ­յում­րիում ա­վե­լի քան 110 հա­զար գրանց­ված ընտ­րող­նե­րի պա­րա­գա­յում ստա­ցավ մոտ 2 հա­զա­րի կար­գի ձայն: Այն է, գա­ղա­փա­րը, ո­րով նրանք ներ­կա­յա­ցան, ար­ժա­նա­ցավ ընտ­րող­նե­րի ըն­դա­մե­նը մոտ 2 տո­կո­սի վստա­հութ­յա­նը:

­Ձե­ւա­կա­նո­րեն կա­րե­լի է մտա­ծել, որ ՔՊ-ի ձայ­նե­րը եւս ինչ-որ ա­ռու­մով ա­րեւմ­տա­մետ ուղղ­վա­ծութ­յան էին, հաշ­վի առ­նե­լով, որ, կրկնենք, այդ նա­խա­ձեռ­նութ­յանն օ­րեն­քի շիր­մա տվեց Նի­կո­լի թի­մը: Բայց Նի­կոլն էլ, ի դեմս ՔՊ-ի Սա­րի­կի, ստա­ցավ 17 հա­զա­րի կար­գի ձայն, այն է՝ ընտ­րող­նե­րի մի 15 տո­կո­սի չափ: Ե­թե շարժ­վենք ա­մե­նա­ծայ­րա­հեղ տար­բե­րա­կով, որ այդ 15 տո­կոսն էլ ա­րեւմ­տա­մետ ձայ­ներ են, դրանց էլ գու­մա­րենք ծայ­րա­հեղ ա­րեւմ­տա­մե­տա­կան այն 2 տո­կո­սը, է­լի 20 տո­կո­սի չի հաս­նում: Իսկ ա­հա Փա­րաք­յա­րում պատ­կերն էլ ա­վե­լի վատ էր, այն­տեղ ան­գամ նման ա­րեւմ­տա­մո­լա­կան ուժ չէր մաս­նակ­ցում: Հե­տե­ւութ­յու­նը սա է. գո­նե այն տես­քով ա­րեւմտ­յան վեկ­տո­րը, որն ա­ռաջ են տա­նում տա­րաբ­նույթ զա­վե­նիչ­ները, ու «պե­չա­տում» է Նի­կո­լը, Հա­յաս­տա­նում 20 տո­կո­սա­նոց վար­կա­նիշ ան­գամ չկա­րո­ղա­ցավ հիմ­նա­վո­րել: Ի­հար­կե, կա­րե­լի է հա­կազ­դել, թե ա­մե­նե­ւին էլ բո­լոր ընտ­րող­նե­րը չէ, որ մաս­նակ­ցել են քվեար­կութ­յա­նը: Բայց ե­թե ան­գամ բնակ­չութ­յան մոտ կեսն ան­տար­բե­րութ­յուն է ցու­ցա­բե­րել, ա­պա դա նշա­նա­կում է, որ նրանք ան­տար­բեր են նաեւ «դե­պի Եվ­րո­պա» գա­ղա­փա­րի հան­դեպ:

­Կարճ ա­սած, փաս­տը սա է՝ «դե­պի Եվ­րո­պան» ա­մե­նաշ­քեղ գնա­հա­տում­նե­րով հան­րութ­յան 20 տո­կո­սին հա­զիվ է հե­տաքրք­րում: Իսկ ա­վե­լի ռեալ, բո­լորն են հաս­կա­նում, որ Նի­կո­լի ձայ­նե­րի առ­յու­ծի բա­ժի­նը վար­չա­կան ռե­սուր­սի հե­տե­ւանք է, մնա­ցած մա­սի մեջ էլ ա­րեւմ­տա­մոլ­նե­րի քա­նա­կը, այ­սինքն` նրանց, որ Նի­կո­լին ձայն են տվել նման «եվ­րո­պա­կան» քա­ղա­քա­կա­նութ­յան հա­մար, չնչին թիվ է: Այ­սինքն, ռեալ ու­նենք հա­զիվ մի 2-3 տո­կոս մարդ­կանց քա­նա­կութ­յուն, ո­րոնք «դե­պի Եվ­րո­պա­յին» ինչ-որ ար­ժեք տա­լիս են: Ու ա­հա, այս ի­րո­ղութ­յան պա­րա­գա­յում, Նի­կոլն աշ­խար­հի աչ­քին Հա­յաս­տա­նից սարքել է ա­րեւմ­տա­մե­տա­կան ինչ-որ կեր­պար, ո­րի պատ­ճա­ռով, հի­շեց­նենք, թե­կու­զե­ւ տնտե­սա­կան ուղղ­վա­ծութ­յան (դեռ քա­ղա­քա­կանն էլ մի կողմ թող­նենք) միան­գա­մայն լուրջ հար­ված­ներ ենք սկսել ստա­նալ ռու­սա­կան բե­ւե­ռից: Ս­րա­նից բխող ի­րո­ղութ­յուն­նե­րին դեռ կվե­րա­դառ­նանք: Մինչ այդ` երկ­րորդ մե­սի­ջը:

­Փաս­տը սա է՝ Նի­կո­լը ստա­ցավ մո­տա­վո­րա­պես 15 տո­կո­սի չա­փով ձայն: Նախ, Հա­յաս­տա­նի հյու­սի­սա­յին հատ­վա­ծում, երկ­րոր­դը՝ Ե­րե­ւա­նում (­Փա­րաք­յա­րը դժվար է Ե­րե­ւա­նից տա­րան­ջա­տել): Ու այն դեպ­քում, երբ Իլ­համ Հեյ­դա­րո­վի­չը եր­կու ոտ­քը դրել է մի մա­շի­կի մեջ ու Նի­կո­լից Սահ­մա­նադ­րութ­յուն փո­խել է պա­հան­ջում: Սա­կայն ա­հա­բեկ­չութ­յան աս­տի­ճա­նի հա­սած վար­չա­կան ռե­սուր­սի կի­րառ­մամբ հա­զիվ 15 տո­կոս վար­կա­նիշ ի ցույց դնե­լու պա­րա­գա­յում հան­րաք­վեի եւ Սահ­մա­նադ­րութ­յուն փո­խե­լու մա­սին մտա­ծելն աբ­սուր­դի ժան­րից է: Բայց ե­թե Սահ­մանադ­րութ­յուն չփո­խես, ա­պա Ա­լիե­ւի հետ խո­սե­լու բան ար­դեն պար­զա­պես չկա, ե­թե Նի­կո­լը ցան­կա­նում է հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րը շա­րու­նա­կել ներ­կա­յիս երկ­կողմ ձե­ւա­չա­փով: Այն է՝ ա­ռա­վե­լա­գույ­նը այդ ձե­ւա­չա­փով հայ­տա­րար­վեց, թե կա «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նագ­րի» վերջ­նա­կան տար­բե­րակ: Բայց ա­հա, դրա­նից հե­տո հա­սել են Սահ­մա­նադ­րութ­յան փա­կու­ղուն: Ա­մեն դեպ­քում, հա­զիվ էին այս ընտ­րութ­յուն­նե­րի արդ­յունք­նե­րը հայտ­նի դար­ձել, որ Ադր­բե­ջա­նի ԱԳՆ-ն, մի­գու­ցե նաեւ Նի­կո­լի ռեալ հնա­րա­վո­րութ­յու­ննե­րը հաշ­վի առ­նե­լով, հեր­թա­կան ան­գամ նույն պա­հան­ջը կրկնեց: Թե՝ «Պատ­մա­կան հնա­րա­վո­րութ­յուն­ներ են ի հայտ ե­կել տա­րա­ծաշր­ջա­նի պատ­մութ­յան ար­յու­նոտ է­ջե­րը վերջ­նա­կա­նա­պես շրջե­լու եւ կա­յուն խա­ղա­ղութ­յան հաս­տատ­ման հա­մար: Բա­քուն վճռա­կա­նո­րեն եւ­ ան­զի­ջում պա­հան­ջում է հրա­ժար­վել Ադր­բե­ջա­նի նկատ­մամբ Հա­յաս­տա­նի առ­կա տա­րած­քա­յին պա­հանջ­նե­րից»:

ԻՆՉ Է ՀԵՅԴԱՐՈՎԻՉԻ ՈՒԶԱԾԸ

Այ­սինքն, Նի­կո­լը փոր­ձեց ա­մեն ինչ թող­նել ա­պա­գա­յի վրա, թե՝ 2027թ.-ին հան­րաք­վե կա­նի: Բայց ա­հա Բա­քուն հա­մա­ռո­րեն պա­հան­ջում է՝ ան­մի­ջա­պես: Ա­սել, թե Ա­լիե­ւը չի գի­տակ­ցում, որ Նի­կո­լից անհ­նա­րինն է պա­հան­ջում, միամ­տութ­յուն կլի­ներ: Այ­սինքն, որ այդ պա­հան­ջով նա շա­րու­նա­կում է սեղ­մել օ­ղա­կը, դա էն գլխից էր հաս­կա­նա­լի: Ու այս ա­մե­նը նո­րից գա­լիս է նույն պարզ հար­ցին՝ իսկ ո՞րն է Հեյ­դա­րո­վի­չի ու­զա­ծը:

Ա­լիե­ւի ի­րա­կան պա­հան­ջը, ի­հար­կե, նույն բա­նի մա­սին է՝ «Զան­գե­զու­րի մի­ջանց­քի»: Կա­րող է պա­րա­դոքս թվալ, բայց Նի­կո­լին էլ քա­նիցս ա­ռա­ջար­կել է բա­ցել այդ ճա­նա­պար­հը եւ, վեր­ջին ան­գամ Ա­լիե­ւին հրա­պու­րե­լով ընդ­հուպ՝  Թուր­քիա ա­նար­գել անց­ման հնա­րա­վո­րութ­յան խոս­տում­նե­րով: Բայց այդ դեպ­քում ին­չո՞ւ Ա­լիե­ւը չի հա­մա­ձայն­վում այդ ա­ռա­ջարկ­նե­րին, դրա­նից ա­վել ի՞նչ է ու­զա­ծը:

Ի­հար­կե, կա այն բա­ցատ­րութ­յու­նը, թե Բաք­ուն ցան­կա­ցել եւ ցան­կա­նում է ռազ­մա­կան ին­տեր­վեն­ցիան Ս­յու­նի­քում: Սա­կայն դա ա­մե­նե­ւին էլ կապ չու­նի՝ Նի­կո­լի հետ ինչ-որ թուղթ կստո­րագ­րի՞, թե՝ ոչ: Սա ռեալ հնա­րա­վո­րութ­յան հարց է՝ կա­րո­ղա­ցավ, լի­նի ստո­րագր­ված թուղթ, թե՝ չլի­նի, կգնա նման քայ­լի: Ա­սենք, նի­կո­լա­կան­նե­րը եւս դա խոս­տո­վա­նում են­՝ քա­նիցս տար­բեր մա­կար­դակ­նե­րով հայ­տա­րա­րե­լով, թե ան­գամ «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նա­գի­րը» ի­րա­կան խա­ղա­ղութ­յան հար­ցում վերջ­նա­կան ե­րաշ­խիք չի տա­լիս: Այ­սինքն, որ Ա­լիե­ւը նման ին­տեր­վեն­ցիա չի փոր­ձում, ա­պա բա­ցատ­րութ­յունն աչ­քի ա­ռաջ է՝ դրա ռեալ հնա­րա­վորութ­յուն չի տես­նում, եւ դա, միան­շա­նակ, կապ­ված է այն բազ­մա­կի մե­սիջ­նե­րից հե­տո, ո­րոնք քա­նիցս ե­կել են ինչ­պես Թեհ­րա­նից, այն­պես էլ՝ Մոսկ­վա­յից: Ընդ ո­րում, Ա­լիե­ւի դիր­քո­րոշ­ման վրա ազ­դող գոր­ծոն չէ ան­գամ այն, թե Նի­կոլն ինչ տրա­մադր­վա­ծութ­յուն ու­նի եւ դե­պի ուր է տա­նում Ռու­սաս­տա­նի ու Ի­րա­նի հետ հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րը: Այ­սինքն, հաս­կա­նում է, որ ռուս-ի­րա­նա­կան այդ մե­սիջ­նե­րը եւս Նի­կո­լի դիր­քո­րո­շու­մը հաշ­վի չեն առ­նում. նման ին­տեր­վեն­ցիա թույլ չեն տա` ան­կախ Նի­կո­լի ա­սած­նե­րից կամ ա­րած­նե­րից: Ի­մաս­տա­յին ա­ռու­մով՝ այս նկա­տա­ռու­մով. ինչ­պես Մոսկ­վան, այն­պես էլ Թեհ­րա­նը Ադր­բե­ջան-Ս­յու­նիք-­Թուր­քիա գի­ծը հա­մա­րում են Ռու­սաս­տա­նին Ի­րա­նից բա­ժա­նող պատ­նեշ, ռազ­մա­վա­րա­կան, ա­վե­լին՝ անվ­տան­գա­յին ծանր հար­ված, ու ան­կախ ա­մեն ին­չից, դրա դե­մը կառ­նեն:

Ընդ ո­րում, Ա­լիե­ւի սպա­սե­լիք­նե­րը, թե ռուս-ի­րա­նա­կան գոր­ծո­նը կա­րող է հան­կարծ թու­լա­նալ, ո­րը նրա հա­մար կդառ­նա շանս, նման է, որ չի աշ­խա­տում: Ի­հար­կե, Բաք­վին նաեւ հա­զիվ թե ռեալ հույ­սեր ներշն­չեն այն հրա­պա­րա­կա­յին սրա­ցում­նե­րը, ո­րոնք նկատ­վում են Ի­րան-ԱՄՆ հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րում: Ան­գամ այն դեպ­քում, երբ Թ­րամ­փը մի գլուխ Ի­րա­նին սպառ­նում է «նա­խա­դե­պը չու­նե­ցող ռմբա­կո­ծութ­յուն­նե­րով», Թեհ­րանն էլ ար­ձա­գան­քում է տա­րա­ծաշր­ջա­նի ա­մե­րիկ­յան ռազ­մա­բա­զա­նե­րը հո­ղին հա­վա­սա­րեց­նե­լու մա­սին խոս­տում­նե­րով: Չ­նա­յած դրան, հիմ­նա­կա­նում լուրջ փոր­ձա­գի­տա­կան աղբ­յուր­նե­րը շա­րու­նա­կում են չնչին հա­մա­րել Ի­րա­նի եւ ԱՄՆ-ի մի­ջեւ պա­տե­րազ­մը, եւ ան­գամ ռու­սա­կան գոր­ծո­նը հաշ­վի չառ­նե­լով: Մինչ­դեռ ռու­սա­կան գոր­ծոնն էլ ի­րա­կա­նում կա, եւ այն ներ­կա պա­հին եր­կու կող­մե­րի հա­մար ա­ռա­վել քան լուրջ է, ո­րին դեռ կհաս­նենք:

Ա­հա այս ի­րա­վի­ճա­կում ա­սել, թե Ա­լիեւն այն միա­միտն է, ով կա­րող է չա­փա­զանց մեծ հույ­սեր կա­պել հա­կաի­րա­նա­կան ուղղ­վա­ծութ­յան՝ Ադր­բե­ջան-Իս­րա­յել-ԱՄՆ դաշ­նութ­յան մա­սին խոս­տում­նե­րի հետ, ի­հար­կե, քիչ հա­վա­նա­կան է: Ա­ռա­վել եւս, հաշ­վի առ­նե­լով նաեւ մյուս դաշ­նակ­ցի մոտ՝ Թուր­քիա­յում առ­կա ի­րա­վի­ճա­կը: Փաս­տը, որ միայն Ս­տամ­բու­լում այս կի­րա­կի Էր­դո­ղա­նի դեմ մոտ 2,2 մի­լիոն մարդ դուրս ե­կավ, ի­հար­կե, հեր­թա­կան վկա­յութ­յունն է, որ ներ­թուր­քա­կան ի­րա­վի­ճա­կը շարժ­վում է դե­պի գերս­րա­ցում: Ա­ռա­վել եւս, որ այդ հա­ջո­ղութ­յան հի­ման վրա ներ­թուր­քա­կան ընդ­դի­մութ­յու­նը սկսել է Էր­դո­ղա­նի հրա­ժա­րա­կա­նի եւ նոր ընտ­րութ­յու­ննե­րի պա­հան­ջով միան­գա­մայն տպա­վո­րիչ գոր­ծըն­թաց: Կ­հա­ջող­վի՞, թե՝ ոչ, այս պա­հին ան­գամ դա չէ ամ­բողջ խնդի­րը: Այլ այն, որ ա­մեն դեպ­քում դա ներ­թուր­քա­կան հար­թա­կում շա­րու­նա­կա­կան ցնցու­մա­յին գոր­ծըն­թաց է են­թադ­րում, ո­րը, ան­կախ մյուս բո­լոր գոր­ծոն­նե­րից, իր հեր­թին է սահ­մա­նա­փա­կում Ա­լիե­ւին պետք ե­ղած դեպ­քում օգ­նութ­յան հաս­նե­լու Էր­դո­ղա­նի հնա­րա­վո­րութ­յուն­նե­րը:

ՈՐՊԵՍ ՎԵՐՋԱԲԱՆ

Ա­հա այս ի­րա­վի­ճա­կում Ա­լիե­ւի հա­մար «Զան­գե­զու­րի մի­ջանցք» աս­վա­ծը, ի­հար­կե, դառ­նում է էլ ա­վե­լի մշու­շոտ ե­րա­զանք: Բայց նաեւ, այն սխե­ման, ո­րը Նի­կոլն ա­ռա­ջար­կում է, իր հեր­թին է Ա­լիե­ւի հա­մար մնում ան­ցան­կա­լի: Այն ի­մաս­տով, որ ա­ռանց ռու­սա­կան մաս­նակ­ցութ­յան այդ ծրա­գի­րը չի ստաց­վում, իսկ Նի­կո­լի ա­ռա­ջար­կում ռու­սա­կան մաս­նակ­ցութ­յու­նը մնում է ան­տես­ված: Կարճ ա­սած, ե­թե հնա­րա­վոր չէ «Զան­գե­զու­րի մի­ջանցք»՝ այդ տեր­մի­նի ա­լիեւ­յան պատ­կե­րաց­մամբ, ա­պա դրա միակ այ­լընտ­րան­քը Բաք­վի հա­մար միան­շա­նակ նո­յեմ­բե­րի 9-ի սխե­ման է: Ու քա­նի դեռ Նի­կո­լը չի վե­րա­դար­ձել այդ ուղ­ղութ­յուն, Ա­լիե­ւի ճնշում­նե­րը, այդ թվում՝ Սահ­մա­նադ­րութ­յուն փո­խե­լու մա­սով, ինչ­պես քա­նիցս են­թադ­րել ենք, շա­րու­նակ­վե­լու են՝ Նի­կո­լին տա­նե­լով ա­վե­լի ու ա­վե­լի խո­րա­ցող փա­կու­ղի:

Մ­յուս կող­մից էլ, ի­հար­կե, պա­տա­հա­կան չէ, որ տար­բեր ար­տա­քին ու­ժեր, այդ թվում՝ ռուս­ներն ու­շադ­րութ­յամբ հե­տե­ւում էին Գ­յում­րու ընտ­րութ­յու­ննե­րին, որ­քան էլ որ այն հա­մայն­քա­յին էր: Այս­տեղ եր­կու փաստ ֆիքս­վեց. այն ի­րա­կան ա­րեւմ­տա­մե­տութ­յու­նը, ո­րը կա Հա­յաս­տա­նում եւ Նի­կո­լի վար­կա­նի­շը: Եր­կու փաստն էլ Նի­կո­լին դարձ­նում են շատ ա­վե­լի խո­ցե­լի՝ էլ ա­վե­լի սահ­մա­նա­փակ քայ­լե­րի հնա­րա­վո­րութ­յուն­նե­րով, թեեւ ա­ռանց այդ էլ լուրջ փա­կու­ղա­յին վի­ճա­կում էր: Իսկ առ­ջե­ւում՝ մա­յի­սի 9-ին, չմո­ռա­նանք, մոս­կով­յան այց կա:

Այս թեմայով «Իրավունք». ՔՊ-ական ակտիվն առաջարկել է Սարիկ Մինասյանին նշանակել սոցապնախարար. Նիկոլի արձագանքը «Սատկած» տնտեսություն կամ Նիկոլի նոր «ինքնախոստովանական ցուցմունքը» Վերջի տարիների ընտրություններում պարտվում են սովորաբար միայն ընտրողները, ուստի հուսանք, որ այս ընտրություններում կհաղթի ամենաանխոցելի թեկնածուն Եթե նախկինները անբարոյական են եղել, դա թույլ է տվել, որ դուք դառնաք բեսպրեդե՞լ.Փաստաբան Եռաբլուր այցելողները Bubbles Restaurant-ում անցանկալի՞ անձիք են. Արմինե Սնդոյանն ահազանգում է