Երբ Նեթանյահույին հրավիրում են Մոսկվա, Էրդողանին` ոչ
Միջազգային
Այն, որ Թուրքիան իրոք փորձում է գոնե այս պահին չսրել Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=307008&l=am), այս օրերին նոր նյուանսներ են սկսել տեսանելի դառնալ: Այդ թվում՝ իշխանական վերահսկողության տակ գտնվող թուրքական որոշ լրատվական աղբյուրներ սկսել են ակտիվորեն քարոզել, թե՝ այդ Արեւմուտքը ձգտում է «Թուրքիային Ռուսաստանի դեմ տրամադրել», իսկ Անկարան, իհարկե, «դրա դեմ պայքարում է»: Օրինակ՝ Milliyet-ը «հպարտորեն» մատնանշում է. «Նրանց (Արեւմուտքի- հեղ.) փորձը Ուկրաինայի միջոցով մինչ այժմ ձախողվել է… Վերջին 10 տարիների ընթացքում նրանք երեք հայտնի քայլ են արել՝ Թուրքիային Ռուսաստանի դեմ տրամադրելու համար…»:
Մյուս կողմից էլ, նաեւ Մոսկվան է մատնանշում, որ վերջին շաբաթներին ռուս-թուրքական հարաբերություններում որոշակի դրական դինամիկա տեսնում է: Օրինակ, Պեսկովը ՌԴ Դաշնային խորհրդի նախագահ Վալենտինա Մատվիենկոյի՝ Թուրքիա կատարած այցին «չափազանց հաջող» գնահատում տվեց, նաեւ հիշեցնելով դրան նախորդած Լավրովի այցի մասին: Բայց, ըստ Պեսկովի ակնարկի, չի կարելի ասել, որ հիմնական հարցերը լուծված են, հաշվի առնելով, որ այդպես էլ ՌԴ նախագահի ՝ Թուրքիա այցի հետ կապված դեռեւս կոնկրետ պայմանավորվածություններ չկան: Այս այցի մասին խոսվում է «անհիշելի ժամանակներից», եւ դրա մշտական դարձած հետաձգումներն այն ինդիկատորն են, որ Էրդողանի հետ դեռ լուրջ խնդիրներ Մոսկվան ունի:
Մյուս կողմից էլ կա նաեւ այն հարցը, թե Թուրքիայի հետ հարաբերությունների թեման ներկա իրավիճակում իրո՞ք Մոսկվայի համար մնում է կարեւոր: Մեկ հետաքրքիր «ինդիկատոր» եւս կա, որը հուշում է Մոսկվայի հետաքրքրությունների մասին: Խոսքը` Մայիսի 9-ին Մոսկվա հրավիրվող ղեկավարների մասին է, եւ այդ ցանկը հուշում է նաեւ, թե ռուսական քաղաքականությունն այս պահին ինչ նախապատվություններ ունի: Եվ ահա, այդ միջոցառման հրավիրյալների ցանկում է հայտնվել նաեւ Նեթանյահուն, մինչդեռ Էրդողանի մասին դեռ նման հայտարարություն չկա: Գալու է նախագահ Սին, ըստ ամենայնի՝ Մոդին, շատ հնարավոր է Թրամփի այցը, շատ մեծ հավանականությամբ՝ նաեւ Փեզեշկիանը եւ այլք: Իհարկե, նման է աշխարհաքաղաքական մեծ գագաթաժողովի, բայց այս պահին կենտրոնանանք Նեթանյահուի եւ Փեզեշկիանի հնարավոր ներկայությանը մեկ միջոցառմանը: Եթե նման բան լինի, ապա այն այնքան խոստումնալից հեռանկարներ կարող է բացել, որ անգամ Թրամփի համար կարող է դառնալ Մոսկվա այցի լրացուցիչ շարժառիթ:
Այս հնարավոր պատկերը, իհարկե, Էրդողանի համար դժվար է հաճելի համարել: Հաշվի առնելով, որ արդեն միայն հրավիրելով, Մոսկվան Նեթանյահուի նկատմամբ որոշակի ժեստ է ի ցույց դնում: Ու հենց այն պահին, երբ Էրդողանի հետ Իսրայելի հարաբերությունները, թեեւ ոչ այնքան տեսանելի, բայց աստիճանաբար մոտենում են շիկացման գագաթնակետին: Այն է՝ արդեն իսրայելյան լրատվամիջոցները սկսել են համատարած հրապարակել Սիրիայի քարտեզները, որով այդ երկիրը խորքային մասնատումների է ենթարկվում (քարտեզում): Այն է՝ գործնականում ողջ հարավային Սիրիան ներկայացվում է`որպես դրուզ-իսրայելյան վերահսկողության գոտի (քարտեզում՝ 1): Հոլանի բարձունքները եւ հարակից հատվածը՝ Իսրայելի տարածք (2): Արեւելյան եւ հյուսիսային հատվածը՝ Քուրդիստան (3), Դամասկոսի տիրույթը՝ ապառազմականացված գոտի (4): Տարտուս-Լաթակիան՝ Ալավիական տիրույթ (5), թերեւս նաեւ հաշվի առնելով ռուսական բազաների առկայությունը: Եվ միայն կենտրոնական հատվածը՝ թուրքական վերահսկողության ուժերի տիրույթ (6): Ու դատելով այն ակտիվությունից, որով այսօր ԱՄՆ-ն զինում է Իսրայելին, նաեւ «Մեծ Իսրայելի» մասին Թրամփի հայտարարություններից, Սիրիայի մասին նման պատկերացումներն այնքան էլ մերկապարանոց չեն: Ավելին, Թուրքիան հազիվ թե դրա հետ հաշտվի, բայց նաեւ՝ դրա համար պետք է ԱՄՆ-ին դեմ գնա: Նաեւ հաշվի առնելով, որ Քուրդիստանի ստեղծման դեպքում Թուրքիան, նաեւ որպես մշտական բրիտանական օջախ, եթե անգամ մասնատվի, դա միայն Թրամփին ձեռնտու է: Պետք է միայն լեզու գտնել Իրան-Ռուսաստան թեւի հետ, եւ նման տարբերակների մասին արդեն իսկ փորձագիտական հարթակներում քննարկվում են:
Այսինքն, Էրդողանին այսօր ոչ միայն պետք է ռուսների հետ չթշնամանալ, այլ՝ լավ հարաբերություններ ունենալ: Մինչդեռ, «թարսի պես», Մոսկվա են հրավիրում ոչ թե Էրդողանին, այլ՝ Նեթանյահուին:
https://iravunk.com/sim/?p=307009&l=am/