ՍՊԻՏԱԿ ՏԱՆԸ ՍԿԱՆԴԱԼԻ ՑԱՆԿԱՑԱԾ ԶԱՐԳԱՑՈՒՄԸ ՄՈՍԿՎԱՅԻՆ ՁԵՌՆՏՈՒ Է
Վերլուծություն
Ինչ խոսք, վերջին օրերի հիմնական սկանդալը Սպիտակ տնից Զելենսկուն վռնդելու պատմությունն էր: Գլոբալիստներն արագորեն սկսեցին թեման ուղղել այն հարթություն, թե ով էր մեղավոր: Բայց դա հենց այն վեճն է, որն ամենաշատն է ներկա պայմաններում պետք այդ լիբերալիստական ուժերին:
ԹՐԱՄՓ-ԼԻԲԵՐԱԼՆԵՐ ՊԱՏԵՐԶՄԻ ՆՈՐ ՍՐԱՑՈՒՄ
Այսպիսով, ո՞վ էր մեղավոր Սպիտակ տանը տեղի ունեցած սկանդալի մեջ: Լիբերաստները մեղադրում են Թրամփին, թրամփականներն էլ՝ թե բրիտանացիների գլխավորությամբ լիբերալներն են, որ սադրեցին տեղի ունեցածը: Սկսած այն պահից, երբ Զելենսկին, անգամ զգուշացումից հետո, բոլոր արարողակարգային նյուանսները խախտելով, իր սովորական «մայկայով» այցելեց Սպիտակ տուն: Այն է՝ հրամայված էր ոչ մի թուղթ էլ Թրամփի հետ չստորագրել, եւ այդ խաղը խաղարկեցին:
Իհարկե այն, որ Զելենսկին հանքերի եւ դրանից հետո՝ խաղաղության հետ կապված ոչ մի փաստաթուղթ էլ չի պատրաստվում ստորագրել, ենթադրություն ներկայացնելու առիթ ունեցել էինք դեռ մինչ այդ հանդիպումը: Գումարած, որ դրանից հետո հատուկ տեղի ունեցածը տեղափոխում են «ով է մեղավոր» հարթություն, դրանով, իհարկե, փորձ է արվում հարվածել Թրամփի վարկանիշին՝ նրա անունը սկանդալային իրավիճակում հոլովելով Զելենսկու անվան կողքին: Նաեւ ցույց տալով, թե, տեսեք, կարելի է գնալ Սպիտակ տուն եւ ԱՄՆ նախագահի երեսին մտքովդ անցածն ասել: Բայց այս ամենով հանդերձ, տեղի ունեցածը ի հայտ բերեց նաեւ միանգամայն կոնկրետ փաստեր, որոնք, ուզեն, թե չուզեն, ո´չ Զելենսկին կարող է հաշվի չառնել եւ ո´չ էլ նրա բրիտանական տերերը: Ու այն, որ Զելենսկին Վաշինգտոնից անմիջապես մեկնեց Լոնդոն, որտեղ եվրալիդերների մեկուկես տասնյակից ավելի մասնակցությամբ շտապեցին գագաթաժողով կազմակերպել, հենց այդ նոր փաստերը շրջանցել չկարողանալու մասին ամենահիմնական ցուցիչներից մեկը դարձավ: Խոսքը հետեւյալի մասին է:
Նախ, իր նման պահվածքով Զելենսկին կարողացավ Թրամփին մասնավորապես ուկրաինական թեմատիկայով քաղաքականից տեղափոխել նաեւ, այսպես ասենք, անձնավորման հարթություն: Ռուս փիլիսոփա Ալեքսանդր Դուգինը այդ վիճակը մեկնաբանում է այսպես. «Սպիտակ տանը տեղի ունեցածի մասին արժե ասել, որ այն ձեւը, որով Զելենսկին իրեն պահեց Օվալաձեւ աշխատասենյակում, իսկապես զայրացրել է ե´ւ Թրամփին, ե՛ւ Վենսին, ե´ւ, կարծում եմ, ողջ ամերիկյան հասարակությանը։ Սա միայն ավելացրեց թշնամանքն ու զայրույթը ինչպես նախորդ դեմոկրատական վարչակազմի, այնպես էլ նրա ուկրաինացի լաքեյների նկատմամբ: Զելենսկին գուցե կարողանար հարմարվել նոր պայմաններին, բայց նա պայթեցրեց այս շանսը ողջ աշխարհի առաջ։ Մենք վաղուց գիտենք, որ նա դաժան, ստոր ու հպարտ ֆեյք է, պաթետիկ դերասան։ Իսկ այժմ Արեւմուտքի մեծամասնության համար պարզ է դառնում, որ նրա դերն ավարտված է, ժամանակն է հանել դիմակը եւ լվանալ շպարը։ Միայն թե Զելենսկու կատարած հանցագործությունները ոչ ոք հենց այնպես չի թողնի։ Ո՛չ մենք, ո՛չ Արեւմուտքը…»: Իմաստը սա է. Զելենսկին կարողացավ Թրամփին դնել մի այնպիսի վիճակում, որին նա չպատասխանել պարզապես չի կարող. չպատասխանելը ծանրագույն հարված կդառնա հենց Թրամփի եւ նրա թիմի վարկանիշի համար: Ավելին, պատասխանը պետք է լինի դաժանության աստիճանի կոշտ, ցուցադրական, որպեսզի տեղի ունեցածը չդառնա նախադեպ, ոչ մեկի մտքով չանցնի, որ կարող է մտնել Թրամփի աշխատասենյակ եւ իրեն այդպես պահել: Հակառակ դեպքում Թրամփը ստիպված է լինելու գործ ունենալ բազում նման զելենսկիների հետ: Այսինքն, տեղի ունեցավ այն, ինչը Զելենսկու տերերը ոչ մի կերպ չեն կարող հարթել՝ Թրամփին համոզելով, թե լավ, ուշադրություն մի դարձրու, էլ չի անի:Ավելին, սա, կրկնենք Դուգինի միտքը, «ավելացրեց թշնամանքն ու զայրույթը ինչպես նախորդ դեմոկրատական վարչակազմի», այնպես էլ, իհարկե, դեռ իրենց դիրքերում գտնվող լիբերաստների՝ Զելենսկու տերերի հանդեպ:
Կարճ ասած, նման պահվածքով Զելենսկին ոչ միայն իրեն վերածեց ներկա Սպիտակ տան համար բացահայտ թշնամու, այլ նոր թեժացման հասցրեց թրամփականների եւ լիբերալների պատերազմը: Եվ այն, որ դրան հաջորդեցին ամերիկյան իշխանություններից եկած հայտարարությունները, որ սկսում են Ուկրաինային տրված գումարների աուդիտը, նաեւ, որ այլեւս ոչ մի ցենտ չեն տալու, կանգնեցնելու են զենքի մատակարարումները, իսկ Զելենսկին պետք է հեռանա, արդեն իսկ ցույց է տալիս, որ այդ պատերազմը ոչ միայն նոր մակարդակի է անցել, այլ ընդունել է անձնավորված բնույթ՝ թիրախավորվելու են եւ պատասխան են տալու կոնկրետ անձինք: Ահա սա է առաջին իրողությունը, որն այսքան ցուցադրաբար հիմնական օրակարգ բերեց Սպիտակ տանը տեղի ունեցած սկանդալը:
ՈՒՄ ՇԱՆՍԵՐՆ ԵՆ ԲԱՐՁՐ
Երկրորդ դետալը, որը միգուցե նաեւ առաջինի ածանցյալն է, հետեւյալն է: Թրամփականներ-լիբերալներ պատերազմի ներկա էսկալացիայի վիճակում ո՞ւմ շանսերն են ավելի գերադասելի: Լիբերալները, իհարկե, «թիկունքային ապահովվածության» հաշվին դեռ միանգամայն զորեղ ուժ են, չնայած հիմնականում ֆինանսական հարթությունում: Սակայն պատերազմը ընթանում է նաեւ ռազմական հարթությունում: Ահա, այս ամենի հանրագումարում ո՞ւմ դիրքերն են գերադասելի, թրամփականների՞, թե՝ լիբերալների:
Ռազմական ասպեկտով, լիբերալների վերահսկողության տակ է եվրոպական ռազմական պոտենցիալի մի զգալի հատվածը: Միայն թե փաստը, որ այդ պոտենցիալն առնվազն անբավարար է Ուկրաինային պաշտպանելու համար, խոստովանում են նաեւ եվրալիդերները: Փաստը սա է. Լոնդոնում կազմակերպված այս վերջին հավաքում, ինչքան էլ որ վարչապետ Սթարմերը մինչ այդ գեղեցիկ խոստումներ էր տալիս Զելենսկուն, սակայն հանրագումարում որեւէ ռեալ որոշում չկայացվեց: «Սթարմերի ծրագիր» կոչվող փաստաթուղթը, պարզվեց, ընդամենը իր հերթին է գեղեցիկ խոստումների կույտ՝ «կշարունակենք տրամադրել ռազմական օգնություն», «կմեծացնենք տնտեսական ճնշումը Ռուսաստանի վրա» եւ այդպես շարունակ: Միայն թե Ռուսաստանի հետ տնտեսական հարաբերություններն այն խղճուկ մակարդակին են, որ դրանից ավել «ճնշում» արդեն պարզապես չեն կարող մտածել: Իսկ ռազմական օգնության հարցով փող է պետք, որի մասին բառ անգամ չխոսվեց, եւ որ էլ ավելի կարեւոր է՝ ռազմական պոտենցիալ: Մինչդեռ եվրոպական պահեստներն արդեն գրեթե դատարկ են, նոր արտադրությունների համար երկար տարիներ են պետք եւ այլն: Արդյունքում, պտտվեցին-պտտվեցին ու հասան այս մտքին. «Մայրցամաքում խաղաղությունը պահպանելու եւ հաջողության հասնելու համար այս ջանքերը պետք է ունենան ԱՄՆ-ի ուժեղ աջակցությունը»:
Այսինքն, առանց Թրամփի աջակցության, առավելագույնը, կարող են, ասենք, մինչեւ այս տարվա վերջերը ձգել ուկրաինական պատերազմը: Բայց այդ ընթացքում, ինչպես բոլոր փորձագետներն են ենթադրում, եթե ուկրաինացիները մնան առանց ամերիկյան օգնության, ռուսների հարձակողական տեմպերը կբազմապատկվեն: Եվրոպացիները Զելենսկուց պահանջում են՝ սկսած 18 տարեկաններից, բոլորին քշել ռազմաճակատ: լավ, ասենք դա էլ արեցին, բայց ինչո՞ւ են նրանք կռվելու: Իսկ այն, որ առանց ամերիկյան զենքի, ուկրաինական բանակում առանց այդ էլ մասշտաբային դարձած դասալքությունը կբազմապատկվի, դրա հե՞տ ինչ անեն: Արդյունքում, եթե կարողանան մինչեւ տարեվերջ պատերազմը ձգել, որտե՞ղ կլինեն ռուսներն այդ ժամանակ, Կիեւի մատույցներո՞ւմ:
ՄՈՍԿՎԱՅԻ ԴԻՐՔԵՐԸ
Լիբերալներին միգուցե անգամ դա չի մտահոգում. պարզապես կսկսեն քարոզել, թե, տեսեք, Թրամփը խոստացավ խաղաղություն, բայց ռուսները հասան Կիեւ: Դա, միգուցե, կդառնա թրամփական-լիբերալներ պայքարի նոր էտապ: Միայն թե այս դեպքում ո՞վ է հիմնական շահողը:
Այն, որ թրամփականներ-լիբերալներ բախումը, դրա թեժացումը Մոսկվայի, ասենք նաեւ՝ Պեկինի օգտին է, հասկանալի է: Այն, որ տարեվերջին ռուսները նման զարգացումների դեպքում հնարավորություն կունենան վերցնել ողջ արեւելյան Ուկրաինան՝ Օդեսայից սկսած՝ Դնեպրի ողջ արեւելյան տիրույթը (դրանից ավելին կարծես թե ռուսներն էլ չեն ուզում), դա եւս միանգամայն Մոսկվայի օգտին է: Ամեն դեպքում, ռուսական տեղեկացված աղբյուրներից մեկն այս մտքին է. «Զելենսկու կողմից խաղաղ բանակցությունների խափանումը միայն հաստատեց, որ Կիեւը երբեք դրանք լուրջ չի ընդունել… Այժմ Ռուսաստանը պատրաստ է ոչ միայն հակամարտության նոր փուլին, այլ բոլոր առանցքային որոշումներն արդեն կայացված են։ Սահմանների հարցը դիվանագիտական հարթակներում այլեւս չի քննարկվի. տարածքների բաժանման հետագա գիծը կորոշվի բացառապես ռազմական գործողությունների արդյունքների հիման վրա։ Մեր տեղեկություններով՝ հատուկ ուշադրություն է դարձվում Խարկովի, Նիկոլաեւի եւ Օդեսայի ուղղություններին: Ավելին, վերլուծական կառույցների աղբյուրները հաստատում են, որ ճնշման ռազմավարությունը լինելու է համապարփակ՝ ներառելով ոչ միայն ռազմական, այլեւ տնտեսական, քաղաքական եւ տեղեկատվական միջոցառումներ»։
Մոտավորապես նույն բանի մասին են խոսում նաեւ ուկրաինական աղբյուրները. «MI6-ը Լոնդոնում Զելենսկուն նոր հետախուզական տվյալներ է փոխանցել այն մասին, որ Կրեմլը մի քանի խոշոր հարձակողական գործողություններ է նախապատրաստում Ուկրաինայում գարնանը։ Բրիտանական հետախուզության տվյալներով՝ կարեւոր է 18 տարեկանից մոբիլիզացիա հայտարարելը եւ Պոկրովսկի եւ Զապորոժիեի ուղղություններով ռազմաճակատի ուժեղացումը»։
Այս սխեման, կրկնենք, կփորձեն Թրամփի դեմ օգտագործել: Բայց եթե ռեալ նայենք, սա նաեւ Թրամփին է ձեռնտու. այդ զարգացումների դեպքում եվրոպական ներկա լիբերալներին փոխելու շանսերն էապես կավելանան: Իսկ վերջին պահին նա, իհարկե, կխառնվի՝ դառնալով Ուկրաինայում խաղաղության հասած նախագահ: Իհարկե, եթե մինչ այդ «պատահաբար» Զելենսկու գլխին «քար չընկնի»:
https://iravunk.com/sim/?p=306936&l=am/