Մի կողմում տղես էր, մյուս կողմում՝ ես․ Գաղթի ճանապարհի դժոխքը

<<Իրավունքը>> շարունակում է ներկայացնել արցախյան գաղթի ճանապարհի դժոխքը։ 44-ամյա Արամիս Պետրոսյանը Արցախի Շուշիի շրջանի Քարինտակ գյուղից է․

- Հեռախոսիս մեջ պահում եմ գյուղի նկարները, բայց մեր գյուղն արդեն չկա։ 92 թվի պատերազմին եղել եմ 12 տարեկան երեխա, թուրքերը մտել են մեր տուն, մամայիս հենց դեմս կրակել են ու սպանել։ Մեծացել ենք երկու ախպերներով ու հերս։ Շատերն իմ մասին խոսելիս ասում էին՝ ուժեղ մարդ, բայց չգիտեմ, թե իմ ուժից հիմա ինչն ա մնացել։

Ես թիթեղագործ եմ։ Տարիներ շարունակ զբաղվել եմ տանիքներ կառուցելով, բայց շատ աշխատելու հետևանքով մեջքի խնդիրներ ունեցա ու անցա ծառայության հայտնի «Եղնիկներ» զորամասում։ Ինը տարի ծառայելուց հետո 2020-ին թողեցի ծառայությունը, Լաչինում էի աշխատում։ Կինս զանգեց ասաց, որ պատերազմ է սկսվել։ Մենք՝ ծառայող տղերքի հայրերով, կամավորական ջոկատ կազմեցինք, ու քանի որ խառը և անհասկանալի իրավիճակ էր, առանց որևէ տեղ գրանցվելու, առանց պաշտպանության բանակին դիմելու գնացինք առաջնագիծ։ Որպես հին կռվողներ՝ ուզում էինք էնտեղ լինեինք, երեխեքի մոտ լինեինք, օգնեինք։

Ամեն մեկս մեր համար խրամատներ էինք գնացել ու կռվում էինք, բայց մեր տղերքին հասնել չկարողացանք։ Գիտեի՝ իմ տղեն որտեղ ա, փորձեցի իրան հասնել, չհասա։ Մի բլուր էր մեզ խանգարում։ Մի կողմում տղես էր, մյուս կողմում՝ ես։  Մեր 40 հոգանոց կամավորական ջոկատից ութ հոգին ողջ մնաց։ Մյուսները կամ զոհվել են, կամ կորել։ 

Արցունքները մաքրելով, խորը հոգոց հանելով շարունակում է․

-Տղես չգիտեր, որ ես իրեն էդքան մոտ եմ։ Միայն երբ ինքը վիրավորվում ա, իմանում ա, որ մոտակայքում եմ։ Ոտքերն են վիրավորվել, մատներն են, մի մատը չկա, մինչև հիմա շատ բեկորներ կան մեջը, բայց բժիշկները չեն երաշխավորում, որ կարող են դրանք անվտանգ հեռացնել։ Երկար չի կարողանում քայլել, ծանր աշխատանք չի կարողանում անել, ոտքը բռնվում է, մեկ-մեկ գիշերը չի կարողանում քնել։ 

Վիրավոր որդուս ուղեկցեցի Երևան՝ Մուրացանի հոսպիտալ, հետո անմիջապես վերադարձա Արցախ՝ արդեն եղբորս գտնելու։

23 թվին էլ փոքր տղես էր ծառայում, փորձեցի նրա մոտ գնալ, չստացվեց։ Տասը օր մնացել են զասադի մեջ, մինչև կարողացել են գալ հասնել Ստեփանակերտ։ Սպասեցինք, մինչև նա հասավ, նոր դուրս էկանք Արցախից։ Ամենավերջին մարդկանցից էինք, որ դուրս եկանք Ստեփանակերտից։ 

Այս թեմայով ՇՏԱՊ.Մեքենաների շարժը կանգնած է Իսակովի պողոտայում, հայտնի է պատճառը Տեսել եմ՝ ինչպես են գերեվարում Արցախի մյուս նախագահներին. հետագայում մանրամասն կանդրադառնանք, թաքցնելու բան չունենք. Սամվել Շահրամանյան Մի ամբողջ ընտանիք խլած անձը դատապարտվեց հինգ տարվա ազատազրկման. Փաստաբանը մանրամասներ է ներկայացնում Զատկական ձվի ներկման հատուկ բաղադրատոմս Վարդան Ղուկասյանին կտանք անհրաժեշտ քանակությամբ քվե՝ առանց որևէ պաշտոնի, ակնկալիքի և որևէ պայմանավորվածության. Մարտուն Գրիգորյան