Ինձ համար  միայն ընտանեկան կյանքը շատ փոքր տարածք է. ՀԱՍՄԻԿ ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ

 «Իրավունքը» զրուցել է երգչուհի  ՀԱՍՄԻԿ ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆԻ  հետ:

- Հասմիկ, ինչո՞վ է հագեցած Ձեր առօրյան:

- Իմ առօրյան անցնում է շատ հագեցած` վաղ առավոտյան արթնանալով: Երեխաներս արդեն հաճախում են դպրոց, մանկապարտեզ: Առհասարակ, երբ արվեստի կինը փորձում է համատեղել իր սիրած աշխատանքը, կարիերան եւ ստեղծագործական գործունեությունը, դա բավականին դժվար է: Բայց ես կարողանում եմ ժամանակ գտնել ինքս ինձ համար եւ փորձում եմ հանգստանալ,հանդիպել իմ ընկեր-ընկերուհիների հետ, որպեսզի մի քիչ դուրս գամ այդ կենցաղային վիճակից: Ես միշտ ասել եմ ու կասեմ` կենցաղը սպանում է ստեղծագործողին: Վերջերս սովորել եմ հետաքրքիր ձեւերով երեխաներիս էլ ընդգրկել իմ առօրյային: Փորձում եմ իրենց հետ զվարճանալ, հետաքրքիր վայրեր հաճախել, որպեսզի նրանք էլ ինտեգրվեն սոցիումին եւ շփման իմաստով ավելի ազատ, ավելի բաց լինեն մարդկանց առջեւ:

- Առաջիկայում  համերգային  ծրագրով  հանդես  եկաք, կմանրամասնե՞ք:

- Այո, ապրիլի 18-ին կայացավ իմ հերթական մենահամերգը: Ձեւաչափը մի քիչ այլ էր, որովհետեւ ես երբեք իմ համերգների ընթացքում միայն դաշնամուրային նվագակցությամբ (ակոմպանեմենտով) հանդես չէի եկել: Այսինքն` ես երգում եմ միշտ կենդանի ձայնով, բենդով, բայց այս դեպքում կային գործեր, որոնք զուտ նվագախմբի դաշնակահար` Էդգար Խաչատրյանն էր նվագում, ով նաեւ հանդիսանում է, որպես երաժշտական պրոդյուսեր, գործիքավորող: Մի քանի երգեր նոր քավր տարբերակով եմ ներկայացրել: Ինձ համար յուրահատուկ համերգ էր, որովհետեւ ներկա էին շատ հետաքրքիր մարդիկ տարբեր տարիքային խմբերի: Նաեւ շատ թանկ համերգ էր, որովհետեւ առաջին անգամ իմ չորս տարեկան տղան` Գրիգորը, ներկա էր համերգիս: Նա եկել էր հայրիկիս հետ: Շատ ջերմ, անկեղծ մթնոլորտ էր: Ուրախ եմ, որ իմ նոր մեկնաբանությունները երգերի քավր տարբերակներով անցան շատ լավ մթնոլորտում:

- Հատկապես ո՞ր կատարումներով  հանդես  եկաք:

- Հանդես եմ եկել «Հոգիս» երգով, որը երգում էի միայն դաշնամուրի նվագակցությամբ: Անհուհետեւ երգեցի «Ուշացածը» ստեղծագործությունը, որը ժամանակին ԴերՀովայի հետ որպես զուգերգ կամ բենդի նվագակցությամբ եմ կատարել: Եվ երգեցի  Էմիի` «Սիրելով հեռանում եմ» երգը քավր տարբերակով, որը կրկին միայն դաշնամուրն էր եւ իմ ձայնը: Շատ ջերմ ընդունվեցին այդ երեք ստեղծագործությունները, եւ նույնիսկ հնչեցին կարծիքներ, որ այս տարբերակով շատ ավելի գեղեցիկ էին երգերը եւ մատուցումը: Դահլիճում շատ հետաքրքիր մթնոլորտ էր տիրում` մաքսիմալ ուրախ եւ անկեղծ:

- Ի՞նչ  նոր  ծրագրեր  ունեք:

- Նոր ծրագրեր շատ ունեմ իմ ներսում, սրտում եւ մտքում: Միանշանակ արդեն համոզվել եմ նրանում, որ ինձ պետք է նոր երգացանկ, որը  բաղկացած կլինի վառ եւ հիթային երգերից: Իհարկե, իմ լսարանը միշտ սիրով ունկնդրում է իմ երգերը նոր քավր տարբերակներով, բայց զգում եմ, որ ինչ- որ մի վերելք է պետք ինձ, ոնց որ տարիներ առաջ «Ես գնում եմ սիրելիս», «Այս բեմում» երգերն էին եւ այլն: Այսինքն` ինձ պետք է մի գործ, որը կրկին կգերի մարդկանց սրտերը եւ լայն տարածում կունենա: Եվ ոչ միայն մեկ գործ, այլ նոր, թարմ ծրագիր: Նաեւ ցանկություն ունեմ ամառվա ընթացում ունենալ նոր երգ, տեսահոլովակ: Շատ մեծ ցանկություն ունեմ դա իրականացնելու եւ կարծում եմ կկարողանամ, ինչպես որ կարողացել եմ ինչ որ բաներ անել: Ծրագրերիս մեջ է Երեւան քաղաքում ունենալ մեծ մենահամերգ` ավելի մեծ դահլիճում, որովհետեւ այլ երկրներում, քաղաքներում ունեցել եմ, բայց իմ հարազատ Երեւանում `ոչ: Նաեւ ուզում եմ ինձ փորձել հայկական ժողովրդական ոճում: Այսինքն` հայկական ժողովրդական ոչ թե պարային, այլ հետաքրքիր ինչ- որ հայկական շնչով երգերի նոր մշակումներ անեմ, որովհետեւ վերջերս դա ինձ սկսել է դուր գալ: Մի երկու փորձ արել եմ ինքս ինձ համար եւ հասկացել եմ, որ ձայնիս սազում է: Առաջ Աստված, կփորձեմ հերթով իրականացնել երազանքներս, ծրագրերս եւ նպատակներս:

- Բեմական կյանքն ինչպե՞ս եք համատեղում ընտանեկան կյանքի հետ:

- Բեմական կյանքը շատ դժվար է համատեղվում ընտանեկան կյանքի հետ: Եվ այս տարիների ընթացքում եկել եմ այն եզրակացության, որ բեմի կանայք, եթե իրենց համար շատ կարեւոր է իրենց ստեղծագործական կյանքը, աշխատանքը եւ բեմը, պետք է չամուսնանան: Ես դա կտրականապես չեմ ասում, բայց ամեն դեպքում, եթե քեզ համար բեմը շատ մեծ նշանակություն ունի, դու պետք է ընտրես բեմը: Որովհետեւ, ես կարծում եմ, որ բեմի կանայք շատ լայն ներաշխարհ ունեն շատ տարբերվող ոչ բեմի կանանցից իրենց աշխարհընկալումով` իմն էլ այդ թվում: Մենք ապրում ենք էմոցիաների աշխարհում եւ ոչ թե` գիտակցության եւ ուղեղի: Շատ քիչ արվեստի մարդիկ են ապրում գիտակցության, ուղեղի աշխարհում կամ համատեղում են: Բեմի կինն ինքն իրենով գերէմոցիոնալ էակ է: Եվ վերուվարներ են պետք այդ կնոջ համար ապրելու, ստեղծագործելու: Միայն ընտանեկան կյանքը շատ փոքր տարածք է ինձ համար: Իմ կյանքում եկավ մի պահ, երբ յոթ տարի համեմատական դադար էր ինձ մոտ արվեստում: Ծնվեց առաջին բալիկս` Տաթեւս, երեք տարի հետո` Գրիգորս: Ես այդ ընթացքում ընդամենը «Իմ Տաթեւ» տեսահոլովակն էի նկարահանել, որի մեջ կար ե՛ւ աղջիկս, ե՛ւ` ամուսինս: Եվ «Դու պիտի ապրես» ստեղծագործությունը, որը համագործակցություն էր Դեր Հովայի հետ: Այդ ստեղծագործության երաժշտական պրոդյուսերը  ԴերՀովան է, խոսքերի հեղինակը`Ավետ Բարսեղյանը, իսկ մեղեդին ես եմ գրել: Եվ այդքանը... Ոչ համերգներ կային, ոչինչ       չկար: Իսկ ապրելով միայն կենցաղով` առանց բեմի, ստեղծագործական կյանքի, ես չեմ շնչում: Դրա համար սկսեցի նորից ստեղծագործել: Աստծո կամոք հանդիպեցի ինձ շատ մտերիմ մարդկանց, ովքեր որ սրտացավ էին ինձ համար: Եվ ասացին` վեր՛ջ, Հասմիկ ջան, դու պետք է արդեն լինես բեմում: Նվագախումբս ձեւավորվեց, եւ սկսեցինք աշխատել: 2020 թվականի մայիսի 30-ին կայացավ իմ առաջին մենահամերգն արդեն լայվ տարբերակով` բենդիս հետ: Ես այնքան շնորհակալ եմ, որ նույնիսկ այսքան դժվարություններ եմ հաղթահարում, բայց միեւնույնն է, կարողանում եմ համատեղել իմ սիրած աշխատանքը, ստեղծագործական կյանքը եւ ընտանիքս: Բնականաբար, այս հարցում իմ կողքին կանգնած են մայրս, հայրս, քույրս եւ իհարկե` ամուսինս: Որովհետեւ, եթե իրենք ինձ չհասկանային այս հարցում եւ իմ կողքին չլինեին` երեխաներին պահելու առումով, միանշանակ ես հնարավոր է եւ չկարողանայի համատեղել: Փառք Տիրոջը, որ ես իրենց ունեմ, եւ իրենք հասկանում են: Իմ ընտանիքը միշտ էլ մոտ է եղել արվեստին: Քույրս նկարչուհի է: Այսինքն` ինքը շատ լավ գիտի, թե ես ինչ ապրումներ կարող եմ ունենալ, երբ չեմ զբաղվում իմ սիրած գործով:

- Ձեր երեխաների  մեջ Դուք տեսնո՞ւմ  եք արտիստիկ խառնվածք, եւ կա՞ ցանկություն դեպի բեմը:

-Թե՛ աղջիկս` Տաթեւը, թե՛ տղաս` Գրիգորը,  շատ հետաքրքիր խառնվածք ունեն: Նրանք տարբերվում են բոլոր երեխաներից: Չնայած` ասում են, որ յուրաքանչյուր ծնողի համար էլ իր երեխան տարբերվում է: Բայց, ընդհանուր առմամբ, եթե համեմատական անցկացնեմ, նրանք ունեն արդեն ստույգ  ձեւավորված իրենց աշխարհը, նախասիրությունները եւ այլն... Արտիստիկ խառնվածք, կարծում եմ, ավելի շատ տղաս ունի: Եվ, իհարկե, ես վստահորեն կարող եմ ասել, որ ունի բացարձակ լսողություն: Որովհետեւ վեց ամսականից  մաքուր է երգում եւ վերարտադրում ցանկացած մեղեդի մուլտֆիլմերից կամ իմ երգացանկից: Ես պարբերաբար իմ տեսահոլովակները դնում էի, շատ փոքր տարիքից նայում էր Գրիգորը: Խառնվածքով տղաս է ինձ շատ նման: Եվ մանկությանս էլ շատ նման է իր արտաքինով եւս : Բնականաբար, հայրիկին էլ է նման: Արտաքինով այնքան նման չի, ինչքան նման է իր տեսակով` շատ շփվող, շատ բաց մարդկանց համար: Ունի արդեն ձեւավորված կամք: Այսինքն` եթե ինչ որ մի բան չի ուզում անել, շատ դժվար է նրան համոզելը: Ունի արդեն բնավորություն` ակնհայտ ձեւավորված եւ բարդ: Քամիների տակ ընկնող չի: Եվ ես ուրախանում եմ: Իհարկե,       դժվար է այդ տեսակ բալիկին մեծացնելը, որովհետեւ անընդհատ ինքը հակասում է, չի ուզում քեզ լսել, որովհետեւ ունի իր կարծիքը: Վառ անհատականություն է : Աղջիկս` Տաթեւն       էլ շատ հետաքրքիր տեսակ է: Արտիստիկ է ավելի շատ պարերի առումով, բայց ես կնշեմ, որ աղջկաս մոտ ակնհայտ նկատել եմ ձգտումը դեպի սպորտը: Որովհետեւ շատ լավ լողում է, շատ ատլետիկ է, սպորտային է: Ես կարծում եմ, որ սպորտային աշխարհում ինքն իրեն կգտնի: Առաջ Աստված... Բեմում ես դեռ միայն տղայիս եմ տեսնում: Այն, որ լիարժեք ես կարող եմ զբաղել իմ տղայով, որովհետեւ նրա մոտ բոլոր տվյալները կան` սկսած արտաքինից, վերջացրած տեսակով, ճաշակով, երգեցողությամբ եւ լսողությամբ: Սակայն եթե անկեղծ լինեմ, ես չէի ցանկանա, որ իմ տղան դառնա երգիչ: Բայց եթե դա այնքան շատ լինի իր մեջ, ինքն առանց իմ ցանկության, միեւնույնն է, կդառնա` ուզեմ, թե չուզեմ: Եվ ես երբեք չեմ ճնշելու իրեն: Թող ինքն ընտրի:

- Այդ դեպքում ի՞նչ մասնագիտություն կցանկանաք, որ նա ընտրի:

- Որպես մայր` ես շատ կցանկանամ, որ տղաս  լուրջ մասնագիտություն ընտրի: Լուրջ ասելով` չեմ ասում, որ երգարվեստը լուրջ չէ: Այլ որ երգարվեստն իր կյանքում լինի կողքից, ոչ թե առաջնային: Եթե ունենա այնպիսի մասնագիտություն, որ կկարողանա ֆինանսապես ապահովված լինել եւ այդ  ապահովվածությունը ներդնել իր երգարվեստին, նա  կկարողանա ինքնուրույն իր հարցերը լուծել` առանց որեւէ մեկին դիմելու կամ խնդրելու, որ իրեն հովանավորեն:

ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ

Այս թեմայով Հը՞ն, ի՞նչ կարծիքի եք, դուխով տիկին Ղազարյան, դուխո՜վ… ԶԱՐՄԱՆՔ Մահացածը «Թիվ 6» ենթակայանի բժիշկ Հասմիկ Ղազարյանն է. Լուսանկար Եթե վաղը, մյուս օրը Վարդան Ղուկասյանը կրկին իրեն պահի ինչպես 2018-ին, այս անգամ ներում չի լինելու. Կարապետյան Հրաժարականը մոտ է, Նիկոլ Փաշինյանը մարզերում նույնպես չունի իշխանություն. Նանե Կարապետյան Լուրջ խախտումներ են եղել, որոնք կարող են պատճառ դառնալ ընտրության չեղարկման. Անի Կարապետյան