«Եթե իմ գումարները մինչեւ Նոր տարի չտան, ես կբարկանամ...».ՎԱՀԱԳՆ ՍԻՄՈՆՅԱՆ (ՊՈՆՉՈ)
Շոու բիզնես
«Իրավունքը» զրուցել է դերասան ՎԱՀԱԳՆ ՍԻՄՈՆՅԱՆԻ, նույն ինքը` ՊՈՆՉՈՅԻ հետ, որը զրկված տան տաքուկ անկյունից, ապրում է ձորում:
— Պարոն Սիմոնյան, Ապարանի ձոր էիք մեկնել ապրելու, ինչպե՞ս եղավ, որ վերադարձաք Կորեայի ձոր:
— Ապարանում ցուրտ էր արդեն, ձորում ապրել հնարավոր չէր, վերադարձա Կորեայի ձոր:
— Մոտենում է ցուրտ ձմեռը, ինչպե՞ս եք ապրելու ձորում: Մի՞թե այդպես էլ լուծում չեղավ Ձեր խնդիրներին:
— Մարդու համբերությանը չափ գոյություն ունի: Ի՞նչ լեզվով խոսեմ պարտքատերերիս հետ, որ վերադարձնեն իմ հալալ քրտինքով աշխատած փողերը: Ես դարձել եմ թափառաշրջիկ եւ ապրում եմ փողոցում: Եթե իմ գումարները մինչեւ Նոր տարի չտան, ես կբարկանամ ու բոլորի անունները հատ առ հատ հեռախոսի համարներով հաջորդ հարցազրույցի ժամանակ կթվարկեմ: «Իրավունքի» այդ օրվա թերթերը կգնեմ եւ ծրարով կուղարկեմ իրենց, որպեսզի իրենք հասկանան, որ Վահագն Սիմոնյանից պրծում չունեն, մինչեւ չվերադարձնեն փողերս: Ամբողջ կյանքս ու եռանդս նվիրաբերել եմ արվեստին, ու ինձ այս օրին հասցնելն իրենց չի սազում: Ամո՛թ է... Թող ինձ չզայրացնեն, որ ես անվանական ասեմ, թե ովքեր են ինձ պարտք: Իմ կյանքի բոլոր պրոբլեմներն իրենք են ստեղծել: Ոնց որ մի ամբողջ բանակ զբաղված լինի իմ ճակատագրով: Չի կարելի այդպես վարվել մի մարդու հետ, որն այսօր տանիք չունի իր գլխի վերեւը եւ ապրում է ձորում:
— Ինչպե՞ս է ստացվել, որ Ձեզ պարտք են մնացել:
— Իրենք ինձ «քցել» են...
— Ձեզ տնակ էին նվիրել, այդտե՞ղ եք մնալու:
— Վագոնչիկում ձմռանը մնալ չի լինի, քանի որ բարակ ժեշտից է: Ո՛չ հոսանք կա, ո՛չ ջուր կա: Ես այսօր ապրում եմ Աստծո հույսով:
— Իսկ ստեղծագործական նորություններ ունե՞ք:
— Այո, առաջիկայում ունեմ, բայց դեռ փակագծեր չեմ բացի:
ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ
https://iravunk.com/sim/?p=240896&l=am/