ՊԱՐԻ ԺԱՄԱՆԱԿ ԱՐՏԱԴՐՎՈՒՄ Է ՆՈՐ ԱԴՐԵՆԱԼԻՆ` ՀԱՃՈՒՅՔԻ ՖԵՐՄԵՆՏ

Պարը ոչ միայն հաճելի ժամանց է, այլեւ օգտակար մարզանք մարմնի համար, լիցքաթափման հզոր միջոց: Մարդիկ սովորել են պարել հնագույն ժամանակներից` դեռ պատմության արշալույսին: Ծիսական պարը, ըստ հունական առասպելների, սկիզբ է առնում գինու եւ գինեգործության աստված` Դիոնիսիոսի, Բաքոսի պաշտամունքից: Առասպելները վկայում են, որ հին հույները գիտակցում էին մարդու հոգեկան կառուցվածքում` փսիխիկայում կուտակվող կործանարար ուժերի առկայությունն ու դրանցից ձերբազատվելու միջոցներ էին որոնում: Այսպիսի միջոց դարձան միստերիաները, որոնց ժամանակ հին հույները պարերի շնորհիվ լիցքաթափվում էին կուտակված զգացումների եւ հույզերի բեռից: Բուռն կրքերի պոռթկումից հետո տեղի էր ունենում կաթարսիս:

Պարը հնարավորություն է տալիս շփվելու, մարդկանց մեջ գտնվել եւ զգացումներ արտահայտելու ոչ լեզվական միջոցներով: Պարելու ընթացքում մարդիկ նաեւ ընդգրկվում են յուրօրինակ խաղի մեջ, որը թույլ է տալիս կատարել այնպիսի քայլեր ու շարժումներ, որոնք սովորական պայմաններում ծիծաղաշարժ կամ անհեթեթ կթվային, մինչդեռ դժվար է գերագնահատել այդպիսի շարժումների կարեւորությունը մարդկային մարմնի եւ հոգու համար: