ՊՈՒՏԻՆ-ԹՐԱՄՓ ԳԱԳԱԹԱԺՈՂՈՎԸ, ԹԵԵՎ ՍՏԱՄԲՈՒԼՈՒՄ ՉԵՂԱՎ, ԲԱՅՑ ՇԱՏ ՉԻ ՈՒՇԱՆԱ
Վերլուծություն
Իհարկե, Մոսկվայի համար ամենեւին էլ էականն այն չէ, թե Զելենսկին կամ նրա պատվիրակությունը կնստի բանակցային սեղանի մոտ, չի նստի, ինչ-որ բաներ կորոշեն, թե՝ ոչ: Ռուսները կարծում են, որ ուկրաինական հարցը կլուծեն նաեւ մարտադաշտում, ինչն այս պահին էլ արվում է: Դա ցույց տվեց նաեւ պահանջը, որը դրվեց ուկրաինական կողմից առաջ` դուրս գալ այն տարծքներից, որոնք մտցված են ՌԴ կազմ: Իսկ պատերազմի շարունակությունը ռուսների համար, թեեւ կորուստներ խոստացող, բայց ապագայի համար շատ ավելի ձեռնտու տարբերակ է, ինչի մասին ակնարկեց նաեւ ռուսական պատվիրակության ղեկավարը, հիշեցնելով 21-ամյա պատերազմի մասին շվեդների հետ: Եվ ռուսների նման տ րամադրությունը Զելենսկու բանակցել-չբանակցելու թեման դարձնում է երկրորդական:
Շատ ավելի նման էր, որ ստամբուլյան այս խաղով Թրամփը հնարավորություն է ստանում դուրս գալ բանակցային գործընթացից, սակայն ոչ միայն չհայտնվելով գլոբալիստների թիրախում, այլ ձեռք բերելով այդ նույն գլոբալիստներին՝ պատերազմը դադարեցնել չցանկանալու մեջ մեղադրելու լծակներ:
Սակայն ստամբուլյան այս խաղի ամբողջական իմաստը կախված է մինչեւ վերջ անորոշ մնացած մեկ այլ դետալից՝ ի վերջո Պուտինն ու Թրամփը կգնա՞ն Ստամբուլ: Ու թեեւ Թրամփը, Ստամբումլի փոխարեն, տուն վերադարձավ` նորածին թոռանը տեսնելու, ինչպես ինքը մեկնաբանեց, սակայն կարելի է նաեւ կռահել, որ Պուտինի հետ հանդիպումը դարձել է միանգամայն անհրաժեշտ, եւ այն արդեն հազիվ թե երկար ձգվի:
Այսպես, Պուտին-Թրամփ գագաթաժողովը հետաձգող մի քանի հիմնական գործոններ կային, որոնք այս պահին էլ լուծման ընթացքի մեջ են, բայց կարծես թե վերջնական փուլում: Նախ, ուկրաինական հակամարտությունն է, որտեղ Բայդենի ժամանակներից ԱՄՆ-ի ներգրավվածությունը ներկայումս Թրամփի համար դեռ կապանքների ֆունկցիա է կատարում: Խաղաղության այն պայմանները, որոնք ներկայացնում է Ռուսաստանը, կարծես թե հիմնականում ընդունելի են Թրամփի համար: Սկսած Ղրիմը պաշտոնապես եւ մյուս տարածքները՝ ոչ պաշտոնապես ռուսական ճանաչելուց (ապագա սահմանի մի քանի կլիոմետր այս կամ այն կողմ լինելը ամենահիմնական խոչընդոտը չէ), վերջացրած՝ Ուկրաինայի ապագա կարգավիճակով (ոչ դաշինքային երկիր): Խաղաղության նման գործընթացը, սակայն, տորպեդահարվում է գլոբալիստների կողմից, սակայն ստամբուլյան ներկա գործընթացը կարող է չեզոքացնել եւս ուղղությունից եկող խնդիրները:
Հաջորդը` Մերձավոր Արեւելքի թեման է, որտեղ եւս էական տեղաշարժեր կան, ինչքան էլ որ Թրամփը դեռ պահում է բարձր տոնայնությունը: Նախ, Իրանի հետ բանակցային գործընթացը արդեն մի քանի փուլ է ունեցել, որը նշանակում է, որ առնվազն խոսելու եւ իրար լսելու մեխանիզմն աշխատում է, ավելին, կա արդեն կայմանագրի նախագիծ, որը, մի քիչ այս, մի քիչ այն կողմ, կարելի է համաձայնեցնել: Ընդ որում, ընթացքի մեջ են նաեւ, այսպես ասենք, Իրանի հետ ոչ ուղղակիորեն կապված խնդիրների լուծումը: Այդ թվում, Թրամփը մինչ այդ հայտարարեց հուսիթների հետ պատերազմը դադարեցնելու մասին: Իհարկե, իր հաղթանակով, բայց նման բաներին Թեհրանում շատ լուրջ չեն էլ նայում: Մերձավոր Արեւելքում այս շրջայցի շրջանակներում խոսեց նաեւ Գազայի խնդրի կարգավորման մասին՝ ընդգծելով, որ պաղեստինցիները պետք է մնան իրենց հողում: Իսկ դա մեծապես հակասում է իսրայելյան ծրագրերին եւ հենց Թրամփի նախնական հայտարարություններին՝ Գազայի պաղեստինցիներին աշխարհով մեկ ցրելու մասին: Իսրայելի հետ, ճիշտ է, հարաբերությունների բնույթը նկատելիորեն փոխվել է եւ այն աստիճան, որ այս շրջագայության ընթացքում Թրամփը, թերեւս, Թել Ավիվ չի այցելի,սակայն հենց միայն դա կարող է արդեն ակնարկել իրանական ուղղությամբ ընդհանուր դրական դինամիկայի մասին, բայց նաեւ հաշվի առնելով, որ դրանում, թեեւ ոչ ճչացող, սակայն Մոսկվան ունեցավ իր խոշոր դերը:
Հաջորդը չինական ուղղությունն էր: Սակայն նախագահ Սիի մոսկովյան այցից արդեն հաշված օրեր անց այս ուղղությամբ եւս նկատելի դրական դինամիկա կա, այդ թվում՝ չին-ամերիկյան առեւտրային պայմանավորվածությունների տեսքով: Ու սա այն դեպքում, երբ Թրամփը դեռ իր պաշտոնական հիմնական դաշնակցի՝ Եվրոպայի հետ նման պայմանավորվածություններ չունի: Ավելին, եվրոպական ուղղությամբ Թրամփը պահպանում է մաքսադրույքների միանգամայն բարձր մակարդակ սահմանելու տրամադրությունը, իսկ եվրոպացիներն էլ արդեն սկսել են հաշվարկել, թե ինչ լուրջ կորուստներ են կրելու դրա արդյունքում, որը «հեչ լավագույն ընկերոջ» արարք չէ:
Այսպիսով, գործնականում այն բոլոր նախնական խնդիրները, որոնք դրված էին մինչ Պուտին-Թրամփ գագաթաժողովի անցկացումը, առնվազն լուծման բավարար ընթացքի մեջ են: Բայց դրանք բոլորն են հասել են այն կետին, երբ վերջնական շտրիխները հնարավոր է տալ միայն Պուտին-Թրամփ ուղիղ հանդօպման միջոցով, ինչի մասին, չկոռանանք, ամենաբաց տեքստով խոսեց նաեւ ամերիկյան պետքարտուղարը:
Նաեւ հաշվի առնելով, որ իրերի այս վիճակում առաջնային են դառնում բուն ռուս-ամերիկյան պայմանավորվածությունների հարցը, արդեն զուտ երկկողմ հարաբերությունների իմաստով: Ու այստեղ եւս հիմնական լուծումները ի սկզբանե սպասվում էին հենց Պուտին-Թրամփ գագաթաժողովի շրջանակներում, որի կազմակերպման վերջնական փուլի մասին խոսել են ինչպես Մոսկվայից, այնպես էլ՝ Վաշինգտոնից: Եվ հիմա, երբ ստամբուլյան այս գործընթացի «սոուսի տակ» միանգամայն ռեալ է դարձել նման հանդիպումը, ավելին, այդ մասին խոսակցությունները բոլորի շուրթերին են, թերեւս դեռ հավանական է մնում, որ այն, այնուամենայնիվ, կարող է կայանալ, թեեւ, կրկնենք, շատ մեծ ինտրիգ դրա շուրջ կա:
https://iravunk.com/sim/?p=313241&l=am/