«ՄԵԿ­ՆԵ­ԼՈՒ ԵՄ ԱՇ­ԽԱՐ­ՀԻ Ա­ՄԵ­ՆԱ­ԳԵ­ՂԵ­ՑԻԿ Ա­ՓԸ».ՇՈՒ­ՇԱՆ ՊԵՏ­ՐՈ­ՍՅԱ­Ն

«Իրա­վուն­քը» զրու­ցել է ՀՀ վաս­տա­կա­վոր ար­տիստ, երգ­չու­հի ՇՈՒ­ՇԱՆ ՊԵՏ­ՐՈ­ՍՅԱ­ՆԻ հետ:

— Տի­կին Պետ­րո­սյան, մեկ­նե­լո՞ւ եք հանգս­տի:

— Ա­յո, մեկ­նե­լու եմ աշ­խար­հի ա­մե­նա­գե­ղե­ցիկ ա­փը, ուր գտնվում է Սե­ւա­նա լճի Շոր­ժա­յի նկա­րիչ­նե­րի հանգս­տյան տու­նը: Այս տա­րի այդ հանգս­տյան տանն իմ ու ըն­տա­նի­քիս ա­մառն անց­կաց­նե­լու 41-րդ տա­րին է:

— Նա­խընտ­րում եք ծո­վափ­նյա երկր­նե՞ր, թե՞ բնու­թյան գրկում հանգս­տա­նալ:

— Լո­ղալ շատ եմ սի­րում, այն­պես որ, նախընտ­րու­թյունս ծո­վափն է, իմ դեպ­քում՝ լճա­փը:

— Կա՞ մի վայր, որ­տեղ եր­բեք չեք հոգ­նի եւ միշտ սի­րով կմեկ­նեք:

— Հա­յաս­տանն իր բո­լոր նա­հանգ­նե­րով ու հատ­կա­պես՝ Ար­ցախն ու Շոր­ժան:

— Ե­ղել եք տար­բեր երկր­նե­րում, ո՞ր երկ­րի խո­հա­նոցն եք ա­վե­լի շատ սի­րում:

— Հա­մա­դա­մա­սեր եմ, ու բո­լոր խո­հա­նոց­ներն էլ հե­տաքր­քիր ու­տեստ­ներ ու­նեն, բայց մի­եւ­նույնն է, սի­րում եմ մեր լա­վա­շը, պա­նի­րը, մեր կա­նա­չի­նե­րը, մեր ա­նու­շա­բույր լո­լիկը, վա­րունգն ու մայ­րի­կիս տա­պա­կած կար­տո­ֆի­լը:

— Հանգս­տյան հետ կապ­ված՝ հե­տաքր­քիր ո­րե­ւէ պատ­մու­թյամբ կկիս­վե՞ք մեր ըն­թեր­ցող­նե­րի հետ:

— Մի տա­րի ես ու քույրս Ավստ­րա­լի­ա­յում՝ Խա­ղաղ օվ­կի­ա­նո­սի շքեղ ա­փե­րից մե­կում, ուր ե­դե­մա­կան գե­ղեց­կու­թյան բնու­թյուն էր, չալպու­տու­րիկ թռչուն­ներ ու ա­նա­սե­լի կոմ­ֆորտ, մենք եր­կու­սով ա­փին պառ­կած՝ ե­րա­զում է­ինք մեր Շոր­ժա­յի մա­սին: Հենց դա է իս­կա­կան սե­րը:

— Ե­թե մեկ­նե­լուց ա­ռաջ Ձեզ ա­սեն, որ ու­նեք ընդ­ա­մե­նը ե­րեք իր վերց­նե­լու Ձեզ հետ, ի՞նչը կվերց­նեք:

— Մայ­րի­կիս նվի­րած թա­լիս­մա­նը, հե­ռա­խոսս ու գիրք:

— Կնո­ջը՝ կին մնա­լու, կա­նա­ցի լի­նե­լու հա­մար, ըստ Ձեզ, ի՞նչ է հար­կա­վոր:

— Խնամ­ված լի­նել ու եր­բեք բարձր ձայ­նով չխո­սել: Բարձր ձայ­նե­րից ընկճ­վում եմ:

ՆՈՒ­ՆԵ ԶԱ­ՔԱ­ՐՅԱՆ

Այս թեմայով Ամենավտանգավոր մասնագիտության նվիրյալը Ամենավտանգավոր մասնագիտության նվիրյալը Պատահակա՞ն է, որ ՆԱՏՕ-ի հետախուզական կառույցների ներկայացուցիչները Հայաստանում են. Հայկ Նահապետյան Հանրությունը հասկացել է, որ գործ ունի ազգակործան պատուհասների հետ. Թաթուլ Պետրոսյան Ոնց արա՛, եղեռնը դարձավ անհիմն հիշողությո՞ւն. Գեւորգ Պետրոսյան