«ՍՏԱՄԲՈՒԼՅԱՆ ԳԱՄԻԲԻԹԻ» ԵՐԿՐՈՐԴ ՓՈՒԼԸ
Վերլուծություն
Իհարկե, միայն այն փաստը, որ նախօրեին, առանց չափազանցության, ողջ աշխարհը սպասում էր Պուտին-Թրամփ հեռախոսազրույցին, արդեն իսկ պերճախոս վկայությունն է, թե ինչ տեկտոնական փոփոխություններ են ընթանում աշխարհում (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=313599&l=am): Գլոբալիստները, իհարկե, մաշկից դուրս եկան այդ կապը ձախողելու համար, լավ հասկանալով, որ այս հեռախոսազրույցը կարող է դառնալ այն անդառնալիության կետը, որից հետո կմնա պարզապես «թուլանալ եւ աշխատել հաճույք ստանալ»: Ու նման է, որ հենց այդպես էլ կա:
Իհարկե, Պուտին-Թրամփ երկուսուկես ժամանոց հեռախոսաբանակցությունների տեսանելի պլանում ուկրաինական թեմատիկան էր: Այնպես, ինչպես Ստամբուլում, որը սակայն, պատահական չէր, որ անվանվեց «Ստամբուլյան գամբիթ»: Այն իմաստով, որ տեղի ունեցավ հետեւյալը: Ստեղծվեց մի իրավիճակ, որ Զելենսկին ստիպված էր գնալ Թուրքիա՝ հետը տանելով պատվիրակություն: Հաջորդ քայլով նա ստիպված էր այդ պատվիրակությանն ուղարկել Ստամբուլում ռուսների հետ դեռ առ դեմ բանակցությունների: Ու սա էլ հիմք դարձավ, որ Թրամփը տեսնի «շատ լավ զարգացում»՝ քաղաքական հնարավորություն ստանալով կապի դուրս գալ Պուտինի հետ՝ ձեռքին ունենալով գլոբալիստներին ուղղված մահակ, թե՝ դիտավորյալ խանգարում եք, որ խաղաղություն չլինի: Իսկ այդ հեռախոսային խոսակցությունը եւս մեկ պարտադրանք դարձավ Զելենսկու համար՝ նստել ռուսների հետ վերջնական բանակցությունների: Գլոբալիստները չե՞ն թողնի, արդեն էական չէ. Թրամփն արդեն հայտարարել է, որ Պուտինն անկեղծորեն խաղաղություն է ուզում, իսկ Զելենսկու հարցում վերջնական կարծիք կկազմի 2-4 շաբաթում:
Եթե այդ ընթացքում ռեալ շարժ չլինի, Զելենսկին կդիտարկվի, որպես խաղաղության համար բավարար ջանքեր չգործադրող, Պուտինը` հակառակը: Իսկ Թրամփը, որ այս ամենը «իր պատերազմը չի համարում», կարող է հանգիստ ձեռքերն ազատ արձակված համարել ուկրաինական հակամարտությունից. թող դրանով Եվրոպան զբաղվի: Ինքն էլ, խաղից դուրս գալով, կարող է իրեն իրավունք վերապահել անցնել հիմնական ծրագրին: Իսկ Զելենսկին, թող շարունակի պատերազմել, բայց առանց ԱՄՆ-ի, որը Կիեւի համար մղձավանջի տեսք ունի: Իսկ եթե Թրամփը դիտարկի, որ «Զելենսկին բավարար ջանքեր է գործադրում», ավելի լավ. թող շարունակի Մոսկվայի հետ ուղիղ բանակցությունները, որը եւս Թրամփի ձեռքերն ազատում է՝ էլի հիմնական ծրագրին անցնելու հնարավորությամբ: Որպես «հաճելի բոնուս», կստանա Նոբելյան մրցանակ:
Թե որն է այդ հիմնական ծրագիրը, դա եւս թեեւ ի սկզբանե հասկանալի էր, սակայն այս հեռախոսազրույցից հետո ավելի հստակ դարձավ: Այսպես, մեկնաբանելով հեռախոսազրույցը, Թրամփը շեշտելով, թե՝ «Ռուսաստանը եւ Ուկրաինան անմիջապես կսկսեն բանակցություններ», անմիջապես էլ անցավ մեկ այլ մտքի, այն է՝ «Ռուսաստանը ցանկանում է լայնածավալ առեւտուր անել ԱՄՆ-ի հետ, երբ այս աղետալի «արյունահեղությունն» ավարտվի, եւ ես համաձայն եմ… Նրա ներուժը անսահմանափակ է»:
Ահա ամենագլխավորը՝ Ռուսաստանի ռեսուրսային (հանքահումքային, կոմունիկացիոն, այդ թվում՝ Հյուսիսային երթուղին) բազայից օգտվելու հնարավորություն: Մի բան, որին հարյուրամյակներով ձգտում էր Բրիտանիան, անցած դարի կեսերին ձգտում էր Գերմանիան: Բայց այս տարբերակով՝ գրավենք Ռուսաստանն ու մեջ-մեջ անենք: Չստացվեց անգամ 1990-ականներին, ինչը, չմոռանանք, հստակ ծրագրված էր ուլտրալիբերալիզմի կարկառուն գաղափարախոսներից մեկի՝ Բժեժինսկու «շախմատային տախտակի» վրա: Ուկրաինան այս մեգածրագրի վերջին փուլն էր, բայց էֆեկտը հակառակն է՝ ռուսներն են առաջ շարժվում եւ կարող են ամբողջը գրավել:
Իսկ ահա Թրամփը, ըստ ամենայնի, փոխում է մոտեցումը՝ գործելով մոտավորապես այն ծրագրով, որը կար Ռուզվելտի մոտ Թեհրանում. պետք է համագործակցել, այլ ոչ թե պատերազմել Ռուսաստանի հետ: Ու կարող է այս դեպքում ստացվել. Թրամփին կենսականորեն ռեսուրսներ են պետք՝ ամերիկյան խորացող տնտեսական ճգնաժամը կանգնեցնելու համար: Ռուսաստանին պետք է իր պաշարների գնորդ եւ ներդրող: Եվրոպան, իհարկե, այս սխեմայի դեպքում կմնա «խաղից դուրս, որը կարող է լիբերալական «դագաղի վերջին մեխը» դառնալ: Եվ այն, որ Թրամփը ռուս-ուկրաինական բանակցային հարթակի դերում է տեսնում Վատիկանին՝ իր դաշնակից Հռոմի պապով հանդերձ, նույն մտքին է տանում՝ վերադարձ ավանդական արժեքներին:
Այս սխեմայի դեպքում կմնա Չինաստանը, որի հետ պայմանավորվածությունների նախնական տարրեր տեսանելի դարձան նախագահ Սիի մոսկովյան այցի ժամանակ:
Այսպիսով, արդեն շատ նման է, որ ամենաուշը հունիսի կեսերին կկայանա Պուտին-Թրամփ գագաթաժողովը, որտեղ, ըստ ամենայնի, ուկրաինական թեմատիկան առհասարակ չի լինի: Կլինի միայն ռուս-ամերիկյան երկկողմ օրակարգը, որը որքան Թրամփի համար է ցանկալի, նույնքան էլ՝ Մոսկվայի:
https://iravunk.com/sim/?p=313600&l=am/