ԱՄՆ-Իրան պատերազմի հաավնականությունը մնում է շատ ցածր
Վերլուծություն
Իհարկե, Թրամփի նախաձեռնությամբ՝ աշխարհի մասշտաբով մեկնարկած այս գլոբալ փոփոխությունների պարագայում (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=309654&l=am) էլ ավելի տարօրինակ տեսք են ստանում խոսակցությունները, թե նույն Թրամփը նաեւ մեծ պատերազմի է պատրաստվում Իրանի դեմ: Սակայն իրողությունն այն է, որ այդ ուղղությամբ քարոզչությունն այդպես էլ կանգ չի առնում:
Հատկապես լիբերալ աղբյուրները վերջին օրերին էլ պնդում են, թե Վաշինգտոնն ունի կոնկրետ ծրագրեր: Այդ թվում, եթե Թեհրանը շարունակի համառորեն դեմ գնալ, ապա. «Իրանը կոչնչանա մինչեւ սեպտեմբեր»: Այդ մասին ակտիվորեն խոսում է հատկապես բրիտանական լիբերալ քարոզչամեքենան. «Մտադրությունների հստակ պատկերացում կա: Իրանի ժամանակը սպառվում է: Եթե նրանք չպատասխանեն նախագահ Թրամփի առատաձեռն առաջարկին Իրանի միջուկային հնարավորությունների ամբողջական աուդիտի եւ դրանց ամբողջական ապամոնտաժման դիմաց, Իրանն այլեւս գոյություն չի ունենա մինչեւ սեպտեմբեր: Ամեն ինչ չափազանց պարզ է: Իսրայելի կառավարության աղբյուրը հաստատել է…»: Եվ այն, որ Ֆրանսիան ԱԳ նախարարի մակարդակով չհապաղեց մեջ ընկնել, թե, այո, Իրանը կոչնչացվի, գալիս է հուշելու, թե իրականում ԱՄՆ-Իրան պատերազմի դեպքում ովքեր կլինեն հիմնական շահառուները:
Ընդ որում, թեեւ Իրանը ոչնչացնելու մասին այդ պնդումները շարունակաբար վերագրվում է Թրամփին, սակայն այդպես էլ չի ներկայացվում կոնկրետ փաստ, որԱՄՆ նախագահը նման հայտարարություն է հնչեցրել: Բայց, չնայած դրան, Իրանի հանդեպ միանգամայն կոշտ այլ հայտարարություններ Թրամփը, իհարկե, անում է, եւ դա արդեն նշանակում է, որ հարաբերությունների բավականին լուրջ սրացում, իհարկե, կա: Այսպիսով, ի՞նչ հնարավոր հանգուցալուծումներ կարող են լինել. հավանական սցենարները հետեւյալն են.
1. Հաջողություն. Ռուսաստանը հանդես է գալիս որպես կապող օղակ Վաշինգտոնի եւ Թեհրանի միջեւ. բազմաստիճան բանակցությունների միջոցով փոխզիջում է գտնվում, որում ԱՄՆ-ն ստանում է անվտանգության երաշխիքներ Իսրայելի համար, իսկ Իրանը ստանում է պատժամիջոցների մասնակի վերացում։ Մոսկվան ամրապնդում է աշխարհաքաղաքական առաջատար միջնորդի իր կարգավիճակը՝ կայունացնելով իրավիճակը Մերձավոր Արեւելքում։
2, «Սառը դիմակայություն». Մոսկվան ստանձնում է արբիտրի դերը՝ կանխելով լայնածավալ պատերազմը, բայց նաեւ վերջնականապես չլուծելով հակամարտությունը։ Միացյալ Նահանգները եւ Իրանը շարունակում են փոխադարձ սպառնալիքների վիճակում՝ պարբերաբար ցուցադրելով ռազմական ուժ, սակայն խուսափելով բաց բախումներից։ Այս սցենարը թույլ է տալիս Ռուսաստանին օգտագործել լարվածությունը որպես գործիք երկու կողմերի վրա ազդելու համար։
3, Էսկալացիա՝ ռազմական բախման աստիճան. ԱՄՆ-ն ուժային սցենար է իրականացնում՝ ավիահարվածներ հասցնելով Իրանի ռազմավարական օբյեկտներին: Ի պատասխան՝ Թեհրանը հարվածներ է հասցնում տարածաշրջանում ամերիկյան բազաներին եւ Իսրայելի տարածքին։ Հակամարտության մեջ ներքաշված են երկու կողմերի դաշնակիցները, ներառյալ Սաուդյան Արաբիան, Իսրայելը եւ Իրանի կողմից աջակցվող զինված խմբավորումները: Զինված դիմակայությունը տարածվում է տարածաշրջանից դուրս՝ ստեղծելով գլոբալ ապակայունացման վտանգ:
Այսպիսով, երրորդ տարբերակը, որը, ըստ էության՝ «Իրանն այլեւս գոյություն չի ունենա մինչեւ սեպտեմբեր» լիբերալ քարոզն է, Երրորդ աշխարհամարտ տանող ամենակարճ ուղին է: Եթե անգամ համաշխարհային պատերազմի չհասնի, մեկ է, սպասվում է ԱՄՆ-ի ներգրավմամբ այնպիսի լուրջ ռազմական հակամարտություն, որի տակից, իր ներկա տնտեսական վիճակով հանդեձ, մեծ հարց է, թե Թրամփն ինչպես կարող է դուրս գալ: Ամեն դեպքում, ռիսկը հսկայական է, եւ դրան գնալ հանուն այն քարոզչության, թե Իրանը միջուկային զենք կստեղծի եւ Իսրայելին կոչնչացնի, իհարկե, ռեալ տեսք չունի: Առավել եւս, այն պահին, երբ Թրամփը գնում է մի այնպիսի լրջագույն քայլի, ինչպիսին է համաշխարհային տնտեսական մոդելի փոփոխության փորձը:
Շատ ավելի իրատեսական տեսք կարող է ունենալ երկրորդ տարբերակը, եթե Վաշինգտոնը պատրաստ չէ Իրանի հանդեպ «դոզան նվազեցնել», բայց նաեւ չի ցանկանում դիմել ծայրահեղ էսկալացիայի ռիսկի: Թեեւ այս դեպքում կա այն հարցը, թե Մերձավոր Արեւելքում լարվածության պահպանումը որքանո՞վ է խանգարելու Թրամփի մեկնարկած տնտեսական գործընթացներին:
Թրամփի համար իրանական թեմատիկան իրականում այն լուրջ հարցը չէ, որ դրա համար ստիպված լինի մեծ ռազմական ուժեր պահել Մերձավոր Արեւելքի տիրույթում: Թերեւս, Իսրայելի հարցում համապատասխան երաշխիքների դեպքում մի քիչ այս, մի քիչ այն կողմ տարբերակով Թրամփն իրոք կցանկանար ձերբազատվել այդ խնդիրց: Եվ հաշվի առնելով, որ Իսրայելը համառորեն շարունակում է մասշտաբային ավիահարվածները Սիրիայում՝ ընդդեմ այն բոլոր ռազմական օբյեկտների, որոնք Թուրքիան կարող է օգտագործել, կարող է նաեւ պարզվել, որ իրանական այս աղմուկն ընդամենը այլ՝ ավելի ռեալ ուղղությունից շեղելու սովորական փորձ է: Այ, այդ ուղղությամբ արդեն միանգամայն այլ, նաեւ տնտեսական ծրագրեր պարզ ուրվագծվում են, եւ Թրամփի շահագրգռվածությունն էլ, իհարկե, պետք է որ ավելի մեծ լինի:
Ամեն դեպքում, նկատենք, որ չնայած մասշտաբային քարոզչության, այնուամենայնիվ, Իրանի դեմ պատերազմի վարկածը մնում է ամենաքիչ հավանական:
https://iravunk.com/sim/?p=309655&l=am/