Եթե անգամ հաջողեն կոտրել ժողովրդին, Հայոց եկեղեցու գմբեթներն ու խաչերը մնալու են իրենց կոկորդին. Մարջան Ավետիսյան
Մշակութային
Այժմյան ներքաղաքական ընդվզումների հորձանուտում թվով քիչ արվեստագետներ են փորձում իրենց հստակ դիրքորոշումը հայտնել եւ զուգահեռ` գործել։ Այդ անձանցից է դերասանուհի ՄԱՐՋԱՆ ԱՎԵՏԻՍՅԱՆԸ, ում հետ «Իրավունք»-ը զրուցել է ներկայիս իրավիճակի, ինչպես նաեւ միասին հասկանալ, թե ինչով է պայմանավորված շատ մշակութային գործիչների անհասկանալի լռությունը։
«ԸՆԴԱՄԵՆՆ ԷՔԶԻՍՏԵՆՑԻԱԼ ՎՏԱՆԳ ԵՄ ԶԳՈՒՄ»
— Լինելով այսչափ հայրենասեր եւ պայքարող տեսակ` այս օրհասական շրջանում Դուք Հայաստանում չեք։ Ինչպե՞ս եք կարողանում զսպել Ձեր ապրումները, երբ տեսնում եք, թե ինչ է կատարվում քաղաքական դաշտում եւ, առհասարակ՝ մեր երկրում:
— Մեր օրերում հայրենասիրություն բառն այնքան է չարչրկվել, ձեւախեղվել իր դրսեւորման ու արտահայտման ձեւերի մեջ, որ իր ուղիղ իմաստով անընկալելի է մարդու համար: Ուստի` թող լինի, ես ընդամենն էքզիստենցիալ վտանգ եմ զգում` մեզ հարեւան իբր բարեկամներից: Ապրումներս չեմ զսպում, հավատի ու հույսի շնորհիվ փորձում եմ պահել հավասարակշռությունս:
— Ըստ Ձեզ, ինչո՞վ է պայմանավորված մեր ազգաբնակչության մեծամասնության անտարբերությունը։
— Մենք գտնվում ենք մեր ժողովրդի համար վտանգավոր հանգրվանում, որտեղ արտաքին եւ ներքին ազդակների շնորհիվ թմրեցրել են անգամ ինքնապահպանության բնազդը: Մեզ ուզում են զրկել էթնիկ պատկանելիությունից` դարձնելով հանրույթ, որը հեղինակությունների կարիք չի ունենա: Մեզ ավելի քան երբեւէ անհրաժեշտ են այդ հեղինակությունները, որոնք կառաջարկեն համակեցության նոր համախմբող կանոններ, հայրենիքն իր էության ու բովանդակության մեջ ճանաչելու ու ընկալելու մեթոդներ։ Արժեքների պահպանությունը պատասխանատվություն է ենթադրում, պատասխանատվությունը` ծառայություն:
«ՀԱԶԱՐԱՄՅԱ ՀԱՎԱՏԱԼԻՔՆԵՐԸ ԿՈՏՐԵԼ ՉԵՆ ԿԱՐՈՂ»
— Ինչպե՞ս կգնահատեք ներկայիս մշակութային իրավիճակը, երբ մշակույթի ոլորտը համակարգող ԿԳՄՍ փոխնախարարը հայհոյում է սարկավագի ականջին, իսկ հոգեւորականի զգեստը համարում՝ «դերյա»:
— Այս ամենն ուղղելու պատասխանատվությունը հայ հանրության ուսերին է՝ արթնանալու է, պաշտպանելու է իր հավատալիքները, իսկ այդ կեղծ խմբավարը վաղը հինգհոգանոց համախոհների խումբ չի գտնելու Հայաստանում:
— Այսօր փորձում են վերացնել շատ գաղափարներ, անգամ անարգում են եկեղեցուն եւ կաթողիկոսին։ Սա հատուկ ծրագի՞ր է, որն իրագործում է ներկայիս իշխանությունը, թե՞ այսպիսի «համոզմունքներով» մարդիկ միշտ են մեր կողքին ապրել:
— Վստահ եմ, որ ծրագիր է, կան նման մարդիկ, որոնց ձեռքերով էլ փորձում են իրագործել: Եթե անգամ հաջողեն պառակտել ու կոտրել ժողովրդին, Հայոց եկեղեցու գմբեթներն ու խաչերը մնալու են իրենց կոկորդին, հազարամյա հավատալիքները կոտրել չեն կարող:
— Շատ մշակութային գործիչներ անգիր արած տեքստ են կրկնում, թե՝ քաղաքականությամբ չեն զբաղվում: Եվ որքան էլ ցավալի է, այսօր մշակույթի մասին խոսելու փոխարեն՝ գոյապահպանական հարցեր ենք քննարկում…
— Չենք կարող մեղադրել ձկանը` ծառ չբարձրանալու համար, չէ՞։
«ՀԱՆԳՈՒՑԱԼՈՒԾՈՒՄԸ ԼԻՆԵԼՈՒ Է ՉԱՐԻ ԽԱՓԱՆՈՒՄԸ»
— Այնուհանդերձ, ինչպե՞ս եք տեսնում այս քաղաքական իրավիճակի հանգուցալուծումը։
— Հանգուցալուծումը լինելու է չարի խափանումը։ Մեծ հավատով եմ վերաբերվում:
— Հավատում եք, որ բարին վերջապես կհաղթի՞ չարին, թե՞ դա միայն հեքիաթներում է լինում:
— Տիեզերական ճշմարտությունների եմ հավատում: Հավատում եմ, որ մեր գոյությունն այնքան կարեւոր է այդ ճշմարտությունների ցանկում, որ մեր չգոյությամբ ինչ-որ կարեւոր բան կխախտվի տիեզերքում :
— Ինչպե՞ս եք տեսնում Հայաստանի ապագան։
— Անխախտ սահմաններով ու ինձ Հայաստան բերող ինքնաթիռների հասցեն անփոփոխ` այսօր, վաղը ու հավերժ...
— Իսկ ի՞նչ ծրագրեր ունեք Դուք ապագայում` նոր ֆիլ, ներկայացում, սպասե՞նք:
— Ապագայում արժանապատիվ գոյության ծրագիրն է, որից և կբխեն անելիքներս:
ՆԱՆԱ ՍԱՐԳՍՅԱՆ
https://iravunk.com/sim/?p=285984&l=am/