«Իմ երգածն ու ապրած կյանքը նույնն են».ԱՐՍԵՆ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
Մշակութային
«Իրավունք TV»-ի տաղավարում զրուցել ենք ՀՀ վաստակավոր արտիստ, «ԳՈՒԹԱՆ» Հայաստանի ազգային-ավանդական երգի-պարի փառատոնի հիմնադիր-ղեկավար, «ԱՐԱՐ» հայ ազգային արվեստի պահպանման կենտրոնի հիմնադիր-ղեկավար, երգիչ ԱՐՍԵՆ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԻ հետ:
— Պարոն Գրիգորյան, քաղաքական պայքարի էիք դուրս եկել, բայց վերջին շրջանում Ձեզ չենք տեսնում այդ պայքարում: Ինչո՞ւ:
— Նախ պետք է ճշտում մտցնեմ՝ ես քաղաքական պայքարի մեջ չեմ եղել ու երբեք չեմ էլ լինելու. իմ պայքարը ազգային պայքար է: Իմ համոզմամբ՝ յուրաքանչյուր հայ իրավունք ունի եւ պարտավոր է պայքարել իր ազգային եւ պետական իրավունքների համար: Երբ տեսնում ես, որ ընդհանրական խնդիրներ կան, քան քո անձնականն է, եւ անտարբեր ես լինում այդ ամենի նկատմամբ, առնվազն ճիշտ չէ: Ես միշտ ապրել եմ «մենք»-ով, չեմ ապրել «ես»-ով: Տեսնելով, որ խնդիրներ կան Արցախի, մեր սահմանների, մեր ժողովրդի անվտանգության հետ կապված, երբեք չեմ լռել՝ պայքարել եմ, պայքարում եմ ու միշտ էլ պայքարելու եմ: Իմ երգածն ու ապրած կյանքը նույնն են: Թող ոչ ոք չպիտակավորի, որ ես ինչ-որ քաղաքականությամբ եմ զբաղվում: Այդ ո՞ր խոսույթս է քաղաքական, այդ ո՞ր պայքարս է քաղաքական: Ես պայքարում եմ իմ ազգային ինքնության, ազգային մշակութային ժառանգության, ազգային անվտանգության պահպանման եւ մեր պետության անվտանգության համար: Դա արդյո՞ք յուրաքանչյուր հայի, առավել եւս ՀՀ քաղաքացու պարտքը չէ:
— Այսօր ճանաչված մշակույթի գործիչը, որ ձայն է բարձրացնում, սկսում են պիտակավորել ականներով` նիկոլական, քոչարյանական, սերժական, ու այդտեղ առաջանում է տարանջատումը, ու սկսվում են խոսակցությունները: Այն, ինչը Դուք ազգային պայքար եք ասում, մարդիկ անվանում են քաղաքական: Մտածում են, որ եթե խոսում եք, ուրեմն դրա հիմքում ինչ-որ շահ կա:
— Կարծում եմ՝ յուրաքանչյուր մարդ առաջին հերթին ինքն իրեն պետք է պատասխան տա, թե որքանով է ազնիվ ինքն իր ապրածով, նաեւ ընդհանուր ապրելակերպով, այդ ամենը սրա-նրա ասածով չի կարող լինել: Ես իմ խղճով եւ իմ պատկանելիությամբ եմ ապրում: Եվ, այո, ես հպարտ եմ, որ իմ մեջ կրում եմ հայի հզոր գենը, բայց նաեւ փորձում եմ արժանի լինել այդ հրաշք գենին, որի անունն է հայ: Ցավալի է, բայց փաստ է՝ հիմա ով ինչ ուզում, գրում, ասում է, մեկը մյուսին փնովում ու հայհոյում է, սա հայի նկարագիր չէ: Ես սովորական հայ եմ, եւ այս կոչումն ինձ համար պարտավորեցնող է: Ինձ համար ավելի կարեւոր են ազգային եւ պետական իրավունքները, քան անձնական իրավունքները:
— «Արար» հայ ազգային արվեստի պահպանման կենտրոնն էլ է պարտավորեցնո՞ւմ:
— Այո՛, «Արար» հայ ազգային արվեստի պահպանման կենտրոնը ստեղծվել է վեց տարի առաջ, որի նպատակն է պահպանել, հանրահռչակել եւ զարգացնել մեր ազգային մշակութային ժառանգությունը: Հիմա անընդհատ խոսում են զարգացնելու մասին՝ ասելով որ կյանքն էլ է զարգանում, դա ինձ համար շատ հասկանալի է, սակայն պետք է նաեւ գիտակցել, որ առանց պահպանության՝ զարգացում չի կարող լինել: Ի՞նչը պիտի զարգացնես. առաջին հերթին մենք պարտավոր ենք ամեն ինչ անել մեր ազգային մշակութային ժառանգությունը պահպանելու համար, եւ այդ նպատակի համար ջանք չխնայել: Երբ մեր ջանքերը կուղղենք ազգային մշակույթի զինվորներ պատրաստելուն, միայն դրանից հետո կսկսվի ազգային մշակույթը չվնասող զարգացման գործընթացը: «Արար» հայ ազգային արվեստի պահպանման կենտրոնը տարածված է Հայաստանի գրեթե բոլոր մարզերում՝ հիմնականում սահմանապահ եւ սահմանամերձ համայնքներում:
Այժմ «Արար» կենտրոններ են գործում 8 մարզի 40 համայնքում: Ժողովրդական ստեղծագործության տեղաբնակ 18 մասնագետ դասավանդում է ավանդական երգ ու պար, գորգագործություն, կարպետագործություն, ժանեկագործություն, ասեղնագործություն, խեցեգործություն, քարի եւ փայտի գեղարվեստական մշակում, խաչքարագործություն, մանրանկարչություն: Դասընթացներում ներգրավված են շուրջ 1000 երեխա եւ պատանի: «Արար» հայ ազգային արվեստի պահպանման կենտրոններ են գործում Սյունիքի, Տավուշի, Լոռու, Արագածոտնի, Գեղարքունիքի, Արարատի, Արմավիրի, Կոտայքի մարզերում: Մեր մասնագետները մեծամասամբ տեղաբնակ արվեստագետ-վարպետներ են, նրանց տեղաբնակ լինելը եւս նպատակային է: Մեր կենտրոններում բոլորը սովորում են անվճար, դասընթացի համար անհրաժեշտ նյութերն ու պարագաները եւս տրամադրվում են անվճար: Շուտով կբացենք եւս երկու կենտրոն՝ մեկն Ապարան քաղաքում, մյուսը՝ Արտաշավանում, որտեղ Արտաշավանի եւ Սաղմոսավանի երեխաները կհաճախեն: Երկուսն էլ գորգագործության եւ կարպետագործության դասավանդման կենտրոններ կլինեն, որտեղ կդասավանդի Շուշիից տեղահանված գորգագործ-վարպետ: Բնականաբար, Արցախում եւս, առաջ Աստված, նպատակ ունենք հիմնել մեր կենտրոնները:
— Ամենաշատը արվեստի ո՞ր ոլորտի դասընթացներին են հաճախում:
— «Արար»-ի բոլոր կենտրոններում էլ ընդգրկված աշակերտների թիվը մեծ է: Եվ այն տարածված թեզը, թե մեր ժողովուրդը ուշադիր չէ ազգային մշակույթի նկատմամբ, սխալ է եւ սուտ՝ ինչպես շատ ստեր, որոնք տարածում են մեր հասարակության մեջ՝ նպատակ ունենալով մեզ հեռացնել մեր ազգային ինքնությունից:
— Անցայլ տարի չեղարկեցիք «Գութան» ազգային երգի-պարի փառատոնը: Այս տարի կա՞ն ծրագրեր՝ «Գութանի» հետ կապված:
— «Գութան» փառատոնն ամենամյա է: Իմ համոզմամբ՝ 2021-ին առհասարակ որեւէ բացօթյա միջոցառում չպետք է լիներ, իսկ անցած տարի՝ 2022-ին, մենք եւ մեր բոլոր ազգային-ավանդական խմբերը, տարվա սկզբից սկսեցինք պատրաստվել եւ շուրջ երկու ամիս առաջ գովազդային արշավով ազդարարել օգոստոսի 26-ին կայանալիք «Գութան» 2022-ի մասին: Օգոստոսի սկզբին լուրը տարածվեց, թե օգոստոսի 25-ին Աղավնոն են հանձնելու. բնականաբար, հետաձգեցինք, որոշելով այն իրականացնել սեպտեմբերին: Սեպտեմբերին էլ պատերազմ եղավ, եւ մեր հայրենիքի պաշտպանության ժամանակ հերոս տղերք զոհվեցին, եւ «Գութանը» էլի չեղարկեցինք՝ ի հարգանք մեր հերոս տղերքի: Այժմ պատրաստվում ենք «Գութան» 2023-ին. առաջ Աստված:
ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ
https://iravunk.com/sim/?p=255468&l=am/