«ՄԵՆՔ ՇՏԱՊԵԼՈՒ ՈՐԵՎԷ ԽՆԴԻՐ ՉՈՒՆԵՆՔ»

Արխիվ 12-16 24 Փետրվար, 2016 12:44

«ՄԵՆՔ ՇՏԱՊԵԼՈՒ ՈՐԵՎԷ ԽՆԴԻՐ ՉՈՒՆԵՆՔ»

Երեկ հայրենի խորհրդարանը երկարատեւ քննարկումներից ու բանավեճերից հետո գաղտնի քվեարկության արդյունքում 96 «կողմ» եւ 7 «դեմ» ձայների հարաբերակցությամբ` արդարադատության արդեն նախկին փոխնախարար Արման Թաթոյանին ընտրեց ՀՀ Մարդու իրավունքների պաշտպան: Այս, ինչպես նաեւ ներքաղաքական վերջին զարգացումների մասին «Իրավունքը» զրուցեց ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար ՎԱՀՐԱՄ ԲԱՂԴԱՍԱՐՅԱՆԻ հետ:«ՊԵՏՔ ՉԷ ՄԻԱՆԳԱՄԻՑ

ՄԻՊ-Ի ԹԵԿՆԱԾՈՒԻՆ

ՀԻԱՍԹԱՓԵՑՆԵԼ»

–Պարոն Բաղդասարյան, ինչպե՞ս կգնահատեք այն, որ կասկածամիտ ընդդիմախոսների օրեր շարունակ տեւած քննադատություններից հետո, պարզվեց, որ Մարդու իրավունքների պաշտպանն ընտրվել է բացարձակ մեծամասնությամբ:

– Բնականաբար, ընդդիմության գործն է քննադատելը: Նրանք պետք է քննադատեն ե՛ւ նախորդներին, ե՛ւ հաջորդներին ու ասեն, թե ինչպիսին են ուզում տեսնել Մարդու իրավունքների պաշտպանին: Բայց, համենայնդեպս, մեր ընդդիմադիր գործընկերներն ըմբռնումով մոտեցան, որ պետք չէ միանգամից ՄԻՊ-ի թեկնածուին հիասթափեցնել, եւ հասկացան, որ ներկայացված է շատ գրագետ, բարեկիրթ անձնավորություն, ով տիրապետում է այդ աշխատանքին: Արման Թաթոյանը համապատասխանում է մարդու իրավունքների պաշտպանի բոլոր չափորոշիչներին եւ, բնականաբար, նրանք համագործակցելու են նրա հետ, ուստի` պետք էր ոգեւորել ապագա պաշտպանին եւ իրենց քվեարկությամբ ճիշտ կողմնորոշում ցուցաբերեցին: Այսպես ասած, այդպես էլ ակնկալում էի, որ կլիներ: Ուրիշ խնդիր է, եթե խմբակցությունների հետ տեղի ունեցած առանձին հանդիպումների ժամանակ ինչ-որ բացասական տպավորություն թողած լիներ թեկնածուն, բայց բոլորը միանշանակ այն կարծիքին են, որ Ա. Թաթոյանը պատրաստված եւ բանիմաց անձնավորություն է: Հետեւաբար ասվածը կլիներ ձեւական, եթե նրանք «կողմ» չքվեարկեին: Բայց ինձ համար անհասկանալի է քաղաքական ուժի կամ որոշ պատգամավորների չմասնակցելը կամ չքվեարկելը, որովհետեւ մարդուն պետք է հնարավորություն տալ, որ աշխատի, հետո նոր ուժերը գնահատել: Եթե կաշխատի ու թերություններ կլինեն, այդ ժամանակ էլ թող քննադատեն ու ասեն, որ իրենց սպասելիքներն այլ էին:

–Կարելի՞ է ասել, որ ՄԻՊ-ի ընտրությունը ցույց տվեց, որ խորհրդարանական ընտրություններին ընդառաջ` ընդդիմությունն էլի չի կարողանալու համախմբվել, քանի որ անգամ իրենց իսկ խմբակցություններում միասնական քվեարկություններ չեն լինում:

– Ընդհանուր առմամբ, 90-ական թվականներից մինչեւ այսօր միշտ էլ փորձեր եղել են միավորվելու ինչ-որ նպատակի շուրջ, բայց այդ միավորումները տեւել են այնքան ժամանակ, մինչեւ սկսել են որոշել, թե ով պետք է լինի առաջնորդը: Իսկ սա նշանակում է, որ իրենց միավորումները գաղափարական չեն: Ցավում եմ, որ մեր ընդդիմության մեջ չկան այդ գաղափարական մոտեցումները, որովհետեւ եթե լինեն գաղափարական, նրանց կհաջողվի ինչ-որ միավորումներ կազմել: Բայց այս պարագայում այն, ինչը կա մեր իրականության մեջ, չեմ կարծում, որ կհաջողվի մեծ միավորումներ կազմել: Կարող է փոքր միավորումներ կազմելու ինչ-որ հնարավորություն լինեն, օրինակ, միավորվեն նրանք, որոնք ընդհանրապես շանսեր չունեն` մտածելով կպնեն ինչ-որ մեկին, որ իրենց շանսերը մեծանան ու համաձայնելով, որ նրանք լինեն լիդեր: Այդպիսի միավորումներ կլինեն, բայց քաղաքական դաշտում երկու դերակատար ընդդիմադիր քաղաքական ուժերի միավորումը կարծես թե չի ստացվում:

«ԺՈՂՈՎՈՒՐԴՆ ԱՐԴԵՆ

ՄԻ ՓՈՔՐ ՀՈԳՆԵԼ Է»

–«Հայկական վերածնունդ միավորում» նորաստեղծ կուսակցությունը` որպես քաղաքական մեծ միավորում չե՞ք համարում:

– Ժամանակը ցույց կտա: Այդ միավորման մեջ հիմնական բազան եւ հիմքը «Օրինաց երկիր» կուսակցությունն է, մնացածն ինձ համար, անկեղծ ասած, անհայտ են:

– Ամեն դեպքում, «Օրինաց երկրին» կհաջողվի՞ այս կերպ վերածնվել:

– Յուրաքանչյուր քաղաքական ուժ, եթե իր առաջ նպատակ չի դնում վերարտադրվելու, ուրեմն` սպառվել է: Իրենք իրենց քաղաքական ճանապարհային քարտեզը գծել են այդ ձեւով, որպեսզի կարողանան քաղաքական դաշտում նոր վերարտադրության ձեւ գտնել: Ուստի` նորմալ եմ համարում իրենց մոտեցումները եւ, ընդհանրապես, նոր գործընթացներ պետք է կատարվեն, որովհետեւ ժողովուրդն արդեն մի փոքր հոգնել է: Ինձ թվում է` իրենց մոտեցումը սա է, որ պետք է նոր մոտեցումով հանդես գան:

«ՊՈՐՏՖԵԼՆԵՐԻ ՀԱՐՑԸ

ԿԱՐԳԱՎՈՐՎԱԾ Է»

–Անդրադառնանք նաեւ ՀՀԿ-ՀՅԴ կոալիցիոն գործընթացին, քանի որ վերջին շրջանում մամուլում շատ է խոսվում, թե այն կարծես թե ձգձգվում է:

– Զարմանում եմ, որ ձգձգման մասին շարունակում են խոսել: Մի պահ եղե՞լ է, որ ինչ-որ առաջընթաց չլինի այս գործընթացի հետ կապված: Օրենքների հետ կապված խնդիր ունեինք` կարգավորվեց, մոտ ժամանակում էլ կլինի կառավարության նիստ, որին կհաջորդի այդ համաձայնագրի ստորագրումը, ու աստիճանաբար ամեն ինչ կընկնի հունի մեջ: Մենք շտապելու որեւէ խնդիր չունենք, ինչո՞ւ են շտապում լրագրողները: Այս համագործակցությունը միտված է ապագային, եւ նման համագործակցություններ հնարավոր է դեռ շատ լինեն, այնպես որ, շտապելու կարիք չկա: Ծրագիր է դրվել է, եւ այնտեղ բավականին համաձայնեցնելու խնդիրներ կան` գաղափարական մոտեցումների, համագործակցության տեքստի, որովհետեւ մի օրվա համար չէ արվում դա, շտկելու խնդիրներ կան, թե ինչպես ենք պատկերացնում այդ համագործակցությունն ու պատասխանատվությունը: Ու կարեւորը, որ շատ հուզում էր լրագրողներին, այն էր, ինչն ինձ համար լրիվ երկրորդական էր, խոսքը պորտֆելների մասին է: Հետեւաբար, պետք է ասեմ, որ պորտֆելների հարցը կարգավորված է, եւ այդտեղ խնդիր չկա, որ անհանգստացնի կամ ձգձգվի: Մնացածը տեխնիկական հարցեր են, թե քաղաքական ուժերս երբ կորոշենք եւ նպատակահարմար օր ու ժամ կընտրենք այն ստորագրելու համար:

– Բայց շարունակվում են պնդումներն այն մասին, որ պաշտոններ ստանձնողների հետ կապված դեռ անհամաձայնություններ կան` մասնավորապես մարզպետների հարցում:

– Չկա նման խնդիր, ավելին` արդեն կան քաղաքական պայմանավորվածություններ, եւ որոշել ենք այդ հարցը, թե ով որտեղ է նպատակահարմար, որ նշանակվի: Իսկ այն, ինչի մասին նշում եք, պարզապես լրատվական հետաքրքրություններ ու ենթադրություններ են:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ

https://iravunk.com/sim/?p=164373&l=am/