«Ի վերջո, բումերանգի օրենքը գործում է». ԶԻՏԱ ԲԱԴԱԼՅԱՆ

«Իրավունքը» զրուցել է Մոսկվայի հայկական թատրոնի ռեժիսոր, դերասանուհի ԶԻՏԱ ԲԱԴԱԼՅԱՆԻ հետ:

— Որքանով տեղյակ ենք, նոր ներկայացման եք պատրաստվում, որտեղ իր դերակատարմամբ հանդես կգա ՌԴ վաստակավոր  արտիստ: Կբացե՞ք փակագծերը:

— Ներկա պահին աշխատում ենք «Սրտի մեղեդիներ» ներկայացման վրա, որը շատ հետաքրքիր ժամանակակից պիես է: Այդ պիեսում աշխատում ենք ՌԴ վաստակավոր արտիստ Ալեքսեյ Իգորեւիչ Շեյնինի հետ: Նա շատ նվիրված է մեր թատրոնին ու արդեն մեր թատրոնի անդամներից մեկն է դարձել: Մենք Շեյնինի հետ աշխատել ենք դեռեւս  «Ոտքի՛, դատարանն է գալիս» ներկայացման ժամանակ: Ու հիմա մեր միասնական ցանկությամբ աշխատում ենք «Սրտի մեղեդիներ» պիեսի վրա: Ինձ թվում է՝ հանդիսատեսը կհավանի, որովհետեւ շատ գեղեցիկ գործ է: Ի դեպ, մի քիչ բացեմ փակագծերը՝ այդ պիեսի մեջ լինելու է դասական երաժշտություն:

— Այսինքն՝ կոմպոզիտորի մասի՞ն է:

— Այո, բայց այդ պիեսում միայն մի կոմպոզիտոր չէ: Այլ լինելու է մի քանի հզոր կոմպոզիտորների դասական երաժշտություն: Պիեսի բեմադրիչը Սլավա Ստեփանյանն է: Նա այդ պիեսով ինչ-որ կարեւոր մեսիջ է ուզում ուղարկել հանդիսատեսին:

— Ո՞րն է «Սրտի մեղեդիներ» պիեսի ասելիքը:

— Պարոն Ստեփանյանն այդ մասին դեռ չի ասել: Մենք՝ դերասաններս, փորձում ենք գուշակել… Սկզբից, երբ սկսվում են փորձերը, բեմադրիչը միանգամից չի բացում իր գաղտնիքը: Փորձում է դերասաններին տալ այդ հնարավորությունը, որ դերասանը հասկանա այն մեսիջը, որն ինքն ուղարկում է տվալ ներկայացումով: Բայց հետո, իհարկե, բացում է գաղտնիքը:

— Ըստ Ձեզ, այդ մեսիջով ի՞նչ է փոխանցվում հանդիսատեսին:

— Ինձ թվում է, որ շատ գեղեցիկ մարդկային հարաբերությունների մասին է: Որովհետեւ կան մարդիկ, որոնց էգոիզմը հասնում է այն աստիճանի, որ չեն տեսնում, թե ինչ ցավ են պատճառում մարդկանց՝  գործելով միմիայն օրենքի շրջանակներում կամ, առաջին հերթին հաշվի առնելով՝ օրենքը: Բայց չէ՞ որ լինում են իրավիճակներ, որ օրենքն ուղղակի դեմ է դուրս գալիս մարդկային զգացմունքներին: Ու այստեղ մեծ հարց է առաջանում հերոսի մոտ: Ի վերջո, ո՞րն է ճիշտ՝ մնալ օրենքի խիստ սահմաններում, թե՞ երբեմն տեղիք տալ մարդկային խղճին: Այստեղ շատ կարեւոր է գտնել ոսկե միջինը: Այն ծայրահեղությունները, երբ մարդիկ ապրում են կանոններով կամ էլ՝ ընդհակառակը, միշտ առաջացնում են կոնֆլիկտներ: Եվ երբ մարդ գտնի ոսկե միջինը, այն ժամանակ կլինի ներդաշնակություն: Հիմա մեր հերոսի առջեւ դրված է այդ հարցը: Ու նա ամբողջ ներկայացման ընթացքում անցնում է այդ ճանապարհն ու սկսում է դա հասկանալ: Եվ վերջում հանգում է այն եզրակացության, որ մարդկային դրսեւորումներն օրենքից վեր են, ինչը շատ կարեւոր է: Եվ այն չի կարելի կորցնել՝ կուրորեն հետեւելով օրենքին: Իրականում էլ մարդիկ կան, որոնք խստորեն հետեւում են կանոններին, ինչը շատ գովելի է, բայց նաեւ դրա հետ մեկտեղ դու պետք է հասկանաս, որ դու մարդ ես եւ պետք է նաեւ մարդկային օրենքներին հետեւես: Չէ՞ որ այդ կանոններին հետեւելով՝ դու կարող ես կորցնել մարդկային դեմքդ: Իսկ դա շատ կարեւոր է: Յուրաքանչյուր իրավիճակում պետք է առաջին հերթին մարդ մնաս: Վերջիվերջո, երբ գնաս այն աշխարհ, քեզ չեն հարցնի, թե դու ինչ մասնագիտություն ես ունեցել, հասարակության մեջ ինչ դիրք ես գրավել կամ ինչ ազգության ես պատկանել: Միայն կարեւոր կլինի, թե ով ես դու եւ ինչ բարի գործեր ես  արել: 

— Ռուս դերասանների եւ հայ դերասանների հետ ներկայացման մեջ խաղալիս՝ ո՞րն է տարբերությունը:

— Խառնվածքը… Օրինակ՝ հայ դերասաններն ավելի բաց են ու լուցկու նման միանգամից բռնկվում են: Իսկ ռուս դերասաններն ավելի զուսպ են:

— Դուք արմատներով արցախցի եք, ունե՞ք հարազատներ, որոնք այս պահին գտնվում են շրջափակման մեջ:

— Շատ ցավալի է, որ այդպիսի իրավիճակ է ստեղծվել: Ես ունեմ բարեկամներ, որոնք ապրում են Ստեփանակերտում եւ այս պահին գտնվում են շրջափակման մեջ: Աշխարհից կտրված են… Երեխաներն ինչքան ժամանակ է չէին հաճախում ո՛չ դպրոց, ո՛չ մանկապարտեզ: Երբ զանգում ու խոսում եմ նրանց հետ, որքան էլ ծանր է վիճակը, միշտ ասում են՝ մի անհանգստացեք, ամեն ինչ նորմալ է: Իրենք են փորձում  ինձ հանգստացնել: Որքան էլ ենթարկվում են ճակատագրի փորձություններին՝ անկոտրում, ամուր կանգնած են հողի վրա: Ես շատ կուզենայի, որ այդ հարցը դրական լուծումներով շուտ կարգավորվի: Արցախում ապրող 120 000-ը ոսկե մարդիկ են: Հուսով եմ, որ մարդկությունն այս իրավիճակներից ելնելով, կհասկանա, որ չի կարելի այդպես վարվել ոչ միայն արցախցիների, այլեւ՝ բոլոր ազգությունների հետ: Ի վերջո, բումերանգի օրենքը գործում է:

ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ

Մոսկվա-Երեւան

Այս թեմայով «Պույ-պույ մկնիկը» թե՛ պատերազմի, թե՛ խաղաղության ժամանակ ընկերության մասին է. առաջնախաղ` «Թատրոն Կայարանում» Ինչ է սպասվում Պարոնյան թատրոնում դեկտեմբերին Ես մեղավոր չեմ, որ Արգիշտին այստեղ է հիմնադրել Էրեբունին. ՄԻՔԱՅԵԼ ԲԱԴԱԼՅԱՆ Գործելու ենք` ի հեճուկս թատերական բնագավառի հուդաների. ԱՐԹՈՒՐ ՍԱՀԱԿՅԱՆ Երբ այլեւս անկարող ես մարդկանց լսել ու հասկանալ, դիմում ես ծառերին. ՆԱԻՐԱ ԵԴԻԳԱՐՅԱՆ