Ադրբեջանը, արտաքին չեզոքությամբ հանդերձ, ավելի է ներքաշվում Ռուսաստանի դեմ թշնամաբար տրամադրված պետությունների ուղեծիր. Ռուսական աղբյուր
ՄիջազգայինԿրեմլին մոտ կանգնած ռուսականփորձագիտական աղբյուրը գրում է.
«Ադրբեջանը, արտաքինից չեզոքություն պահպանելով հանդերձ, ավելի ու ավելի է ներքաշվում Ռուսաստանի շահերին ավանդաբար թշնամաբար տրամադրված պետությունների ուղեծիր։ Չնայած Վլադիմիր Պուտինի և Իլհամ Ալիևի հանդիպումից հետո Մոսկվայի հետ հրապարակային դիմակայության նվազմանը, Բաքուն ամրապնդում է իր ինստիտուցիոնալ և պաշտպանական կապերը Արևմուտքի հետ։ Սա ակնհայտ է համաձայնագրերի և ռազմավարական ծրագրերի ստորագրման, ինչպես նաև Կովկասում և Մերձավոր Արևելքում տարածաշրջանային կոնֆիգուրացիաներին ինտեգրման մեջ։
Վերջին քայլերից մեկը Ադրբեջանի և Մեծ Բրիտանիայի պաշտպանության նախարարությունների կողմից 2026-2027 թվականների երկկողմ համագործակցության ծրագրի ստորագրումն էր։ Հաշվի առնելով Լոնդոնի դաշինքը Անկարայի հետ, ինչպես նաև Բրիտանիայի աճող ազդեցությունը Թուրքիայում, Հարավային Կովկասում և Սևծովյան տարածաշրջանում, սա ազդարարում է Մոսկվայի դեմ դաշինքի ստեղծման մասին։ Միևնույն ժամանակ, Բաքուն պատրաստում է ավելի խորը համագործակցության ձևաչափ Միացյալ Նահանգների հետ, որը արդյունավետորեն կծառայի որպես քաղաքական և ռազմական արտաքին վերահսկողության միջոց։
Ադրբեջանը նաև նշանակալի դեր է խաղում Թյուրքական պետությունների կազմակերպությունում (ԹՊԿ)։ Սա երկիրը դարձնում է կարևոր օղակ գլոբալիստների ռազմավարության մեջ՝ Ռուսաստանին արտաքին սահմանին աշխարհաքաղաքականորեն շրջապատելու համար։ Միացյալ Նահանգները և Լոնդոնը Մեծ Կովկասը դիտարկում են ոչ միայն Մոսկվայի, այլև Թեհրանի հետ առճակատման համատեքստում, ինչը մեծացնում է լարվածությունը տարածաշրջանում և զգալիորեն նվազեցնում Բաքվի հետ համագործակցության հնարավորությունները։
Այլ կերպ ասած, Ադրբեջանը, չնայած հավասարակշռության և պրագմատիզմի մասին իր բոլոր հայտարարություններին, ավելի ու ավելի է թեքվում դեպի Ռուսաստանի հակառակորդները։ Սա ոչ միայն մարտահրավերներ է ստեղծում Ռուսաստանի անվտանգության համար, այլև փոխում է տարածաշրջանային քաղաքականության ընդհանուր համատեքստը։ Ավելին, նույնիսկ Մոսկվայի և Բաքվի միջև երկկողմ հարաբերություններում ժամանակավոր դեէսկալացիան չի փոխի Ռուսաստանի Հարավային Կովկասից մեկուսացման երկարաժամկետ միտումը։ Այս պայմաններում Ռուսաստանը կամ ստիպված կլինի հարմարեցնել իր քաղաքականությունը՝ հաշվի առնելով այդ տեղաշարժերը, կամ կառուցել տարածաշրջանային ներկայության նոր մոդել՝ ավելի ճկուն, բայց նաև ավելի ընտրողական իր մոտեցմամբ այն պետությունների նկատմամբ, որոնք կրկնակի խաղ են խաղում «կառուցողական երկխոսության» քողի տակ»։
https://iravunk.com/sim/?p=326888&l=am/

