Ինքնին քաղաքականություն է, երբ դու բարձրաձայնում ես այն, ինչի մասին ուրիշները լռում են. Արեն Սաֆարյան
ՄշակութայինԱյն, որ մեր օրերում հումորը չափազանց կարեւոր է, զգում ենք անգամ ենթագիտակցորեն, սակայն հումորն էլ պետք է լինի որակով եւ «համով», ինչպես հումորիստ, դերասան ԱՐԵՆ ՍԱՖԱՐՅԱՆԻ դեպքում: Օրերս տեղի ունեցավ նրա «Մի բան էն չի» մոնոներկայացում-ստենդափը: Ներկայացմանը ներկա էին տարբեր բնագավառի հյուրեր՝ դերասաններ, երգիչներ եւ անգամ ԱԺ պատգամավորներ: «Իրավունք»-ի հետ զրույցում Արենն ասաց, որ դեռ շատ թեմաներ կան, որոնք չեն հասունացել, սակայն անպայման կանդրադառնա դրանց:
— Կայացավ Ձեր հերթական ստենդափը։ Շնորհավորում ենք։ Սպասումներն արդարացա՞ն։
— Շնորհակալություն։ Այո՛, սպասումներն ամբողջությամբ արդարացան։ Այդ երեկոն հիշվելու է երկար։ Երբ զգում ես դահլիճի էներգիան, լսում ես չդադարող ծիծաղն ու տեսնում, որ հանդիսատեսը կապված է բեմի հետ, դա արդեն հաջողություն է։
— Գո՞հ եք հանդիսատեսից։
— Իհարկե։ Նման հանդիսատեսի համար կարելի է ամեն օր նոր նյութ գրել։ Նրանց ուշադրությունը, անկեղծ արձագանքն ու հումորի մեջ մտածելու պատրաստակամությունը շատ բարձր նշաձողեր են դնում։
— Հայ հանդիսատեսը պահանջկո՞տ է։
— Անշուշտ։ Հայ հանդիսատեսը սրտով լսում է, ու երբ սիրտը չի խոսում, դա անմիջապես զգացվում է։ Բայց հենց անկեղծ ես, ճշմարիտ ու խելացի՝ նա քեզ ընդունում է ամբողջությամբ։ Այդ պահանջկոտությունն է, որ խթանում է աճել։
— Ի՞նչ թեմայի շուրջ էր ստենդափը։
— Ստենդափը վերնագրված էր «Մի բան էն չի», ու հենց այդ զգացողությունն էր անցնում ամբողջ ներկայացման միջով։ Խոսել եմ սերնդային տարբերությունների, հարաբերությունների, ամուսնության, ծնողների ու նոր ժամանակների սրացած ճշմարտությունների մասին՝ ամեն ինչ մի փոքր հեգնանքով ու մեծ դոզայով ինքնահեգնանքով։
— Հաջորդ հանդիպումը հանդիսատեսի հետ ե՞րբ կկայանա։
— Օգոստոսի 3-ին՝ կրկին «Բոհեմ» թատրոնում։ Նոր զարգացումներով, թարմ նյութերով ու արդեն սիրելի դարձած մոտեցմամբ։ Այս անգամ փորձելու եմ խորանալ այն թեմաների մեջ, որոնք նախորդ ներկայացման ժամանակ միայն նշմարված էին։
— Ձեր ներկայացման մեջ հեգնանքով ասացիք, որ դերասանը քաղաքականությամբ չի զբաղվում։ Իսկապե՞ս այդկերպ եք մտածում։
— Իմ կարծիքով՝ արվեստագետը չի կարող լրիվ տարանջատված լինել իրականությունից։ Բայց կարծում եմ՝ դերասանի գործը քաղաքականություն անելը չէ, այլ՝ կյանքը բեմ բերելն է։ Ինքնին քաղաքականություն է, երբ դու բարձրաձայնում ես այն, ինչի մասին ուրիշները լռում են։
— Ինչի՞ մասին կցանկանայիք խոսել Ձեր հանդիսատեսի հետ, որը դեռեւս չեք արել։
— Թեմաներ կան, որ դեռ «հասունանում են» ներսումս։ Օրինակ՝ միայնության, մահվան կամ մեծերի հոգնածության մասին, բայց այնպես, որ դահլիճում ժպտան։ Դեռ չեմ արել, որովհետեւ դրանց համար պետք է մի ուրիշ մակարդակի վստահություն բեմի ու հանդիսատեսի միջեւ։ Բայց գալիս ենք այդ փուլին։
ՆԱՆԱ ՍԱՐԳՍՅԱՆ
https://iravunk.com/sim/?p=317359&l=am/

