Ամեն Աստծո օր մենք մեռնում ենք, մեռնում ու ոտնատակ է տրվում մեր ազգային ինքնությունը. Ղազարյան

«Ստրկությունը՝ մարդկային դժբախտություններից ամենածանրագույնն է»

Մարկ  Ցիցերոն

Ստրկությունն էլ ամենևին Աստծո պատիժը չէ, Աստված չի ստեղծել ստրկություն, չի օժտել ոչ մեկին ստրկամտությամբ, նա մարդկանց պարգևել է ազատություն,  արժանապատվություն, սեր, երախտագիտություն։ Մարդիկ հետո են դառնում ստրուկը նյութի, շահի, փառքի, բնազդային և էժանագին վայելքների ու կրքերի,  չարության ու նախանձի, ատելության, մատնության, ստորության ու տգիտության։ Ստրկության վատագույն տեսակն էլ, ստրուկն է վախի։ Կառլ Մարքսն էլ  կարծես մեր իրականության համար է ասել.  «Չկա ոչինչ ավելի ահավոր ու նվաստացուցիչ, քան լինել ստրուկը ստրուկի»:

Հիմա մենք դարձել ենք ստրուկը ստրուկի, ստրուկը վախկոտների, ապաշնորհների, թուրքի ու օտարների, տգետների ու ազգուրացների։ Ազգը, որ չի կարող  կառավարել ու պաշտպանել ինքն իրեն և կամավոր ստրկության է հանձնվում այլ ազգի, չի վիրավորվում նվաստացումից, դատապարտված է հավերժ  ստրկության։ Ստրկությունն այն աստիճան է նսեմացնում, խեղճացնում, մարդուն, որ նա սկսում է սիրել ստրուկի`  իր կապանքները, այլ ելք չի տեսնում  փրկության, քան ինքնասպանությունն է, քան հաշտվելն է նվաստացման, պարտության ու կորուստների հետ։

Ստրկությունը ծնում է մի այնպիսի հուսահատ մթնոլորտ, որտեղ լռությամբ կտանեն նվաստացումը, կհանդուրժեն հայրենիքի կորուստը, դավաճանությունն ու պարտությունը։ Ինչպես Բոնապարտ Նապոլեոնն է ասել. «Մահը ոչինչ է, բայց անփառունակ պարտությամբ և անարգանքի մեջ ապրելը մահ է ամեն օր»։ Հիմա ամեն Աստծո օր մենք մեռնում ենք, մեռնում ու ոտնատակ է տրվում մեր արժանապատվությունը, ազգային ինքնությունը, մեր պետականությունը, մեր պատիվը, սերը, մեր խիղճը։

ՀԱՅԿ ՂԱԶԱՐՅԱՆ

Տնտեսագիտության թեկնածու

Այս թեմայով Զատիկին ընդառաջ մեզ տանում են դեպի սատանիզմ. Հայկ Բաբուխանյան Ուրախ ենք, որ Գյումրու նորընտիր քաղաքապետը նույնպես կողմնակից է մեր գաղափարին Հը՞ն, ի՞նչ կարծիքի եք, դուխով տիկին Ղազարյան, դուխո՜վ… ԶԱՐՄԱՆՔ Կանցլերի թեկնածու Ֆրից Մերցին հետապնդում են Հիտլերի Վերմախտում ծառայած իր հոր մասին հիշողությունները. Մեդվեդեւ Գյումրիում եւ Փարաքարում հայ ժողովուրդն արձանագրեց առաջընթաց, բայց ամենեւին` ո՛չ հաղթանակ