Որտեղից է փչում Նիկոլի աթոռին սպառնացող վտանգը
ՆերքաղաքականԱյն, ինչին ականատես եղանք նախորդ շաբաթ խորհրդարանում, բացեց փակագծերը, թե ինչ է կատարվում իշխանության ներսում: Ըստ էության, ՔՊ-ական պատգամավորները սկսել են այլեւս չներկայացնել եւ չգեներացնել Նիկոլ Փաշինյանի այս կամ այն տեսակետներն ու դիրքորոշումները:
Ընդամենը շաբաթներ առաջ Նիկոլ Փաշինյանն իր մամլո ասուլիսի ժամանակ առաջին անգամ փորձում էր շոյել ռուսների եւ Ռուսաստանի Դաշնության ականջը՝ ընդգծված հարգալից հռետորաբանությամբ: Ավելին` նա նկատողություն արեց իր իսկ ընտանիքին պատկանող թերթի լրագրողին, որը որոշ քաղաքական գործիչների եւ փորձագետների վիրավորական արտահայտություններն էր կրկնում Ռուսաստանի հասցեին: Սա, իհարկե, եփած հավին էլ է պարզ, որ չէր կարող պատահականություն լինել, եւ ակնհայտ է, որ նախապես պլանավորված սցենար էր: Նա Հայաստանի անունից շնորհակալություն հայտնեց ՌԴ սահմանապահներին՝ «Զվարթնոց» օդանավակայանում կատարած աշխատանքի համար, չբացառեց Ռուսաստանի միջնորդական դերի եւ հայ-ադրբեջանական կարգավորման շուրջ ընթացող գործընթացներին ռուսների մասնակցության հնարավորությունը, միեւնույն ժամանակ, բացառեց ռուսական 102-րդ ռազմաբազան Հայաստանից դուրս բերելու մասին որեւէ խոսակցություն: Այսքանից հետո, թվում էր, թե ՔՊ-ական պատգամավորներն էլ պետք է հանդես գան նույն դիրքերից՝ առնվազն չհակասելով ու չհերքելով իրենց շեֆին, բայց արի ու տես, որ Ալեն Սիմոնյանի ենթակայության տակ գտնվող դաշտում տրամադրությունները բոլորովին այլ են:
ՆԻԿՈԼԻ ԽՈՍՔԵՐՆ ԱՅԼԵՎՍ ՔՊ-ՈՒՄ ԳՐՈՇԻ ԱՐԺԵՔ ՉՈՒՆԵ՞Ն
Ըստ ԱԺ նախագահ Ալեն Սիմոնյանի` Հայաստանի իշխանությունները պետք է մտածեն Իրանի եւ Թուրքիայի հետ սահմաններին ռուս սահմանապահների ներկայության նպատակահարմարության շուրջ, ինչի վերաբերյալ չուշացավ ՌԴ ԱԳ ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովայի հերթական «ապտակը»: ՔՊ կարկառուններից Վահագն Ալեքսանյանը սկսեց ցեխ շպրտել Ռուսաստան-Բելառուս Միութենական պետության ուղղությամբ, ինչի խայծն արագությամբ կերավ խորհրդարանական ամենամեծ ընդդիմությունը՝ ի դեմս «Հայաստան» դաշինքի: ՔՊ-ական մեկ այլ պատգամավորի՝ Հակոբ Ասլանյանի կարծիքով՝ Ռուսաստանը խանգարում է Հայաստանին նրա պետականության կայացման ճանապարհին: Նա համոզված է. «Պուտինը լավ դաշնակից չէ, Ռուսաստանը մեզ ճնշում է ու կատաղած է»: Այս շարքն անվերջ կարելի է շարունակել, իհարկե, չմոռանալով նաեւ ՔՊ-ական պատգամավոր Հովիկ Աղազարյանին, ում գնահատմամբ. «Միայն Ռուսաստանը չի կարող միջնորդ լինել, քանի որ նա հանդես է գալիս որպես կողմ»:
Ասել, թե ՔՊ-ականները ականջալուր չեն եղել Փաշինյանի ասուլիսին արտահայտած մտքերին, իհարկե՝ աբսուրդ կլինի, հետեւապես ի՞նչ է փոխվել ՔՊ-ի խոհանոցում, թերեւս ամենաուշագրավն է: Մերձիշխանական երգիչ, երգահան Ռուբեն Հախվերդյանը կասեր. «Ես գիտեմ, թե ովքեր են տերերը…» : Փաստորեն, անգամ Ալեն Սիմոնյանի ընտանիքի անդամի վրա քրգործ հարուցելով էլ, Փաշինյանին չհաջողվեց չեզոքացնել նրան՝ որպես իր աթոռին սպառնալիքի: ՔՊ-ում ովքեր եւ ինչ դիրքորոշում կհայտնեն, տպավորություն է, որ որոշվում է ամերիկյան եւ արեւմտյան երկրների դեսպանատներում, այլ ոչ թե իշխող ՔՊ գրասենյակում: Ավելին՝ Նիկոլ Փաշինյանն անգամ բացահայտ անգործության մատնված այս կամ այն նախարարին պաշտոնից ազատելու համարձակություն այսօր չունի: Իսկ խորհրդարանում ալենականներին դիմակայելու առաքելությունը ստանձնում են քչերը, որոնցից է ԱԺ «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության անկուսակցական պատգամավոր Սերգեյ Բագրատյանը: Մարդ, ով, ուղիղ դիմելով Ալեն Սիմոնյանին, ասաց. «Մենք այստեղ եկել ենք, որ աշխատենք: Ժողովուրդ ջան, լիքը լուրջ հարցեր կան: Դուք ուզում եք` ո՞ւր էթաք՝ կոխըցրած շուտ-շուտ քվեարկենք, հարց մի տվեք, սուս, ձեն չհանեք: Չի՛ կարելի: Մենք աշխատավարձ ենք ստանում եւ բարձր աշխատավարձ ենք ստանում: Եվ պետք է մեր հարցերով պարզաբանենք այս օրենքները: Հիմա մենք օրենք ենք ընդունում: Առավոտյան հարցրեք՝ եթե մի քաղաքացի իմանա՝ ինչի մասին է, ես ականջներս կկտրեմ: Բա ինչի՞ ենք եկել: Եկել ենք պարզաբանենք, մարդիկ իմանան՝ ինչ ենք քննարկում, ինչի ենք հավաքվել: Եթե շտապում ենք, եկեք սենց պայմանավորվենք` նախագիծը բերեք, ոչ էլ զեկուցեք, քվեարկենք, գնա: Պրոբլեմ կա, շատ պրոբլեմներ ունենք մեր տնտեսության մեջ: Եկեք աշխատենք: Ով շտապում է, թող գնա՝ մենք մնանք աշխատենք»: Պարզ է չէ, որ նման կշտամբանքը, եթե ներքին աշխատանքային քննարկումների ժամանակ չի բարձրաձայնվում, այլ` խորհրդարանում, ուրեմն՝ իրոք, պրոբլեմ կա: Եվ պրոբլեմը ոչ միայն տնտեսական է, այլ պրոբլեմը Ալեն-Նիկոլ հարաբերություններն են, իսկ թե ում կողմում կհայտնվեն ՔՊ-ականների մեծամասնությունը, վստահաբար իրենք էլ չգիտեն. ինչպիսին կլինի դրսից հրահանգը, ըստ այդմ էլ, նրանցից մեկը կհայտնվի «թույլ օղակում»: Իսկ մինչ այդ՝ Նիկոլ Փաշինյանի ռուսամետ խաղերը կսանձվեն ալենսիմոնյանականների պրոարեւմտյան եւ հակառուսական հոխորտանքներով:
ԱՐԵՎՄՏՅԱՆ ԴԵՍՊԱՆԱՏՆԵՐԻ ՊԵՐՃԱԽՈՍ ԼՌՈՒԹՅՈՒՆԸ
Հաջորդ «ականը», որն Արեւմուտքը դրել է Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության տակ, Երեւանի քաղաքապետ Տիգրան Ավինյանն է: Վերջինս մեկ շաբաթում ձերբազատվեց երեք ընդդիմադիր ավագանու անդամներից ու այս ամենի վերաբերյալ համառորեն լռում են արեւմտյան դեսպանատները: Պատկերացնո՞ւմ եք, թե ինչ խիստ ու լալահառաչ հայատարարություններ նրանք կանեին, եթե նման մի դեպք տեղի ունենար նախկին որեւէ մի քաղաքապետի օրոք: Բայց Ավինյանի առաջ կանաչ լույս են վառել, նրան թեւ տալով, որ Նիկոլի օրվա տրամադրությամբ չի լքի քաղաքապետի պաշտոնը, ինչպես եղավ Հայկ Մարությանի դեպքում:
Արդյունքում ստացվում է, որ իբր Նիկոլ Փաշինյանը քիչ էր մնում խելքի գար, հասկանար, որ Եվրամիությունում մեզ ոչ ոք չի սպասում, ՌԴ-ից հրաժարվելն էլ նշանակում է Թուրքիային այստեղ բերել, եւ ահա նրա դեմ են դուրս եկել յուրայինները՝ սորոսականներով, ծռականներով, արեւմտամետ եվրոքվեականներով հանդերձ: Իսկ ո՞վ ինչ է փորձում շահել այս ամենից, միայն աթոռ: Ընդ որում՝ Նիկոլ Փաշինյանի համար ընդդիմությունն՝ իր իշխանությանը սպառնացող վտանգավորությամբ, ամենավերջին տեղում է: Խորհրդարանում արշալույսները խաղաղ են, ընդդիմադիր բիզնեսմենների գործերը՝ ընտիր: Ժողովրդին տանել-բերելով էլ այնքան է մաշեցվել իրական պայքարը, որ այսօր, օրինակ, Բագրատ սրբազանի թիվ մեկ խնդիրը դարձել է մի Մարզահամերգային համալիր լցնելը, երբ ընդամենը ամիսներ առաջ՝ մայիսին, ծով մարդ կար Հանրապետության հրապարակում: Ինչո՞ւ հասանք այս օրվան, որովհետեւ այդպես էլ փողոցային շարժումներն առաջնորդողները չառաջարկեցին հստակ օրակարգ, այլ կրկնեցին այն, ինչ ասում են բոլորը՝ Նիկո՛լ, հեռացիր: Իսկ Արեւմուտքը հեռակավարում է ե՛ւ իշխանությանը, ե՛ւ ընդդիմության շատ կոնկրետ շրջանակների:
ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ
https://iravunk.com/sim/?p=292932&l=am/

