Որպես տոն՝ ո՛չ սիրտ ունեմ, ո՛չ ցանկություն... ոտքիս տակի հողն է այրվում...Ալլա Հակոբյան
Մշակութային
«Մարտի Ութ»-ս շնորհավորող իմ ընկերներ,
Որպես հարգանք անձիս հանդեպ՝ ընդունում եմ,
Բայց որպես տոն՝ ո՛չ սիրտ ունեմ, ո՛չ ցանկություն...
Ոտքիս տակի հողն է այրվում Հայրենիքիս...
Հայաստանիս սահմաններն են 2018-ից
Սմբակներով թուրքի պղծվում...
Թեպետ վաղուց՝ այն ահավոր 2008-ից սկսած,
Այս Քոռ ու Կույր խլուրդները իրար կապված,
Տգեղ-տձեւ թաթիկներով մի մարմնից ՀԱՍՏԱՏ ելած,
Հարամելով թե՛ բնության, թե՛ մեր տոնը,
Մարտի 1-ին՝ ձնծաղիկը կոխրտելով,
Հողի տակից փողոց ելան...
Մինչ օրս էլ անբաժան են խավարասեր էակները...
Ընդամենը մարտի 1-ը սեւ օր դարձրած
Քոռ Խլուրդը՝ Սեւ ամրոցում կյանքն անցկացրած,
Անհեռատես Կույր Խլուրդին սովորեցրեց բավարարվել
Մի բուռ հողով... ու շնթռել անդարդ քնով
Այդ բնիկում... կնգա տեղը՝ փողը գրկած...
Ալլա Հակոբյան
2024 թ., մարտի 8...