Արհավիրքը….. Վաղը հողին կհանձնի ամուսնուն, երկու եղբայրներին ու հորը

ԱՎԵՐՎԱԾ 21-ՐԴ ԴԱՐԸ
Ցավն է հոգուս պատել,
Ներսս տակն ու վրա արել,
Այս ի՞նչ դար է տնավեր,
Քանի՞, քանի՞ տեսանք պատերազմներ։
21-րդ դարն է, ասում էինք,
Նոր գյուտերով պարծենում էինք,
Բայց այս ի՞նչ եղավ,
Հայի տունը քարուքանդ եղավ։
Չկա տարվա մի եղանակ,
Որ տեսած չլինի պատերազմ,
4 եղանակ, 4-ն էլ տեսան պատերազմ։
Չէ, էլ չեմ ուզում ամառ, գարուն,
Ձմեռ, աշուն,
Ինձ ուրիշ եղանակներ տվեք,
Թող չլինեն չորս, բայց պատերազմ տեսած չլինեն։
Թող լիննեն երեքը,
Անգամ երկուսը,
Նույնիսկ լինի մեկը,
Բայց չունենա պատերազմ անունը։
Թող չլինի արյունոտ աշուն,
Լինի ապրեցնող մի անուն,
Թող չլինի մահահոտ գարուն,
Լինի ժպտեցնող նոր անուն։
Թող չլինի գուժկան ամառ,
Լինի նորելուկ մի տունկ,
Թող չլինի ձմեռ դատարկ,
Լինի անմեղ մի եղանակ։
Չեմ սիրում տարվա եղանակները գունեղ,
Տարան հերոսներիս անմեղ,
Ու երկինքն, ամպերի տեղ,
Լցվեց հերոսներովս զորեղ։
Զինվորներիս գրպանները, ձեռքերի տեղ,
Զենքերով են լցվել,
Մեր սրտերն էլ, ուրախության արցունքների տեղ,
Սգավոր արցունքներն են ողողել։
Չէ՛, չեմ ուզում ոչ մի եղանակ տարվա,
Ախ, Աստված, սխալ է ինչ-որ բան,
Քանդիր, նորից կառուցիր ամեն բան։
Երանի հնար լիներ կյանքը կադրերով հետ տալ
Ու մոնտաժել դրվագը մեր չուզած,
Կամ հերոսներիս’ ամպերին կանգնած,
Ցույց տալ տունդարձի ճամփան։
4․11․2023
Հեղինակ՝ ՄաՏիՆա Մարինե Մանուկյան

Ինչպես պարզեցինք, Արմինե Դովլաթբեկյանի գրառումը վերաբերում է Արցախում բենզինի պահեստի պայթունից մի տնից 4 հոգու՝ հոր, 2 տղաների և փեսայի մահվանը․․․