Ճանաչում ենք Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը, դա մեր պետական տեսակետն է, Արցախին ֆինանսավորելն էր ընդամենը հումանիտար օգնություն է․ Հովիկ Աղազարյան

Հիշեցնենք, որ դեռ 2019 Վերածննդի հրապարկում Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարել էր, որ Արցախը Հայաստան է և վերջ: Իսկ հայտարարությունից շատ չանցած նույն Փաշինյանը հայտարարեց․«Արցախն Ադրբեջան է, եւ վերջ», խոստովանելով, որ ԼՂ-ն ճանաչում է Ադրբեջանի մաս, իսկ խաղաղության պայնագիր կնքելուց հետո Արցախը պետք է բանակցի Ադրբեջանի հետ, ՀՀ-ն անելիք չունի։ Ուրեմն ինչու է 2019թ․-ին հայտարարում, որ Արցախը Հայաստան է եւ վերջ, երբ, ըստ իրեն, վստահ էր, որ ․«Արցախն Ադրբեջան է, եւ վերջ», հարցի պատասխանը փորձել ենք ստանալ ՀՀ ԱԺ «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության պատգամավոր Հովիկ Աղազարյանից, ով նախ մեկ անգամ եւ վերահաստատեց․
-Մենք վերահաստատում ենք այն հանգամանքը,  որ ճանաչում ենք Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը, հետեւաբար՝ սրանով ուզում ենք հաստատել, որ Ադրբեջանի հետ սահմանային խնդիր չունենք՝ չհաշված որոշ լոկալ խնդիրներ։ Իսկ Արցախի  ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի իրացման հարցը, Ադրբեջանի հետ արցախցիների փոխհարաբերությունների հարցը պետք է տարանջատել հայ-ադրբեջանական հարաբերություններից՝ այդքան բան։ Սա մեր պետական տեսակետն է։

Ինչ վերաբերում է պարոն վարչապետի «Արցախը Հայաստան է, եւ վերջ» արտահայտությանը, դա ասվել է կոնկրետ ժամանակահատվածում, կոնկրետ պայմաններում։  Անձամբ իմ կարծիքով՝ այդ հայտարարությունն այն մասին է, որ Արցախը Հայաստան է, ինչպես Կարսը, Արդահանը։ Ուղղակի ի տարբերություն Կարսի, Արդահանի եւ պատմական հայրենիքի այլ հատվածների, Արցախում ապրում է մեր ժողովրդի մի հատվածը, դրանով է «վերջ», եւ մենք պետք է ամեն ինչ անենք՝ մեր ժողովրդի ապրելու եւ ինքնորոշման իրավունքի իրացման համար։
-Հնարավո՞ր է այս համատեքստում մի օր էլ ֆիննանսավորումը դադարեցնեք, ասենք, եթե նման պահանջ առաջադրի Ադրբեջանը՝ հաշվի առնելով ՀՀ-ի, ինչպես Դուք նշեցիք պետական դիրքորոշումը։

-Նախ չեմ կարծում, որ նման պահանջ կլինի, երկրորդ Ադրբեջանը կամ մեկ ուրիշ երկիր չի կարող որոշել, թե ՀՀ-ն ինչ հումանիտար օգնություն կտրամադրի։ Իսկ ֆիննանսավորումը Արցախին դա հումանիտար օգնության մի մաս է ընդամենը։

Շատ են ասում, թե ինչու Հայաստանը հումանիտար օգնություն չի ուղարկում Արցախին․ բա եթե Հայաստանն Արցախի համար ոչինչ չի անում, Արցախը ո՞նց է գոյատևում, հետաքրքիր է։ Հայաստանը 300 մլն դոլարից ավելի փող է տրամադրել Արցախին՝ իր եղբայրներին, բա դա օգնությո՞ւն չէ, դա հսկայական մեծ գումար է։ Միջազգային հարթակներում որ անընդհատ այդ հարցը բարձրացնում է ու անընդհատ խորանում է այդ ուղղությամբ, ու արդեն որոշակի արդյունքներ կան այդ ուղղությամբ, որոշ ապրանքներ խաղաղապահների օգնությամբ անցնում են, բա դա Հայաստանը չի անում, բա ո՞վ է անում, իհարկե Հայաստանն է անում։