Ոչ թե քաղաքականությամբ տառապել, փիլիսոփայել, այլ վեր կենալ ոտքի եւ երկիրը փրկել. Գեւորգյան
ՏեսանյութերԱդրբեջանական կողմը սահմանային անցակետ է տեղադրել Հակարի գետի վրա կառուցված կամրջի վրա: Այսպիսով` ամբողջությամբ իր վերահսկողության տակ առնելով Բերձորի ճանապարհը: Ստեղծված իրավիճակի մասին «Իրավունքը» զրուցել է «Հայ ազգային ճակատ» կազմակերպության հիմնադիր, արցախյան բոլոր պատերազմների մասնակից, ռազմական-քաղաքական գործիչ ԳԵՎՈՐԳ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆԻ հետ:
— Համացանցը ողողված է ադրբեջանական տեսանյութերով, թե ինչպես են հայկական պետհամարանիշներով մեքենաներն Արցախ անցնելու համար` զննության ենթարկվում անցակետում, որի վրա գրված է` «Ադրբեջանի հանրապետություն»: Ի՞նչ կասեք այս մասին:
— Եվս մեկ անգամ Ադրբեջանն ի ցույց է ուզում դնել Ալիեւ-Նիկոլ-Էրդողան գործարքի արդյունքում ձեռք բերված «հաղթանակները», իբր թե իրենք են տերը այս իրավիճակում եւ տարածաշրջանում: Այդ անցագրային կետի բացումը խոսում է իրենց շտապողականության մասին, որ բրյուսելյան եւ վաշինգտոնյան պայմանավորվածությունների համաձայն` փորձում են արագացնել ու ներկայացնել «խաղաղության պայմանագրի» ներքո: Մինչդեռ սա ոչ թե խաղաղություն է բերելու, այլ այս տարածաշրջանում բերելու է շատ ավելի մեծ դժբախտություններ: Ոչ միայն լինելու է ապակայունացում, Հայաստանի ու Արցախի պետականության ոչնչացում, հայ ժողովրդի եւս մի ցեղասպանություն, այլեւ` ընդհանրապես հարավկովկասյան տարածաշրջանում շատ մեծ ցնցումների եւ կործանարար գործընթացների սկիզբ: Այդ սկզբին են շտապում իրենք, եւ այս անցագրային կետը հենց դրա մասին է հուշում:
— Պարոն Գեւորգյան, հաջորդ փուլում էլ ստիպելու են արցախահայությանը Ադրբեջանի քաղաքացիություն ընդունել: Ի՞նչ պետք է անել օր առաջ, արդյոք վաղը ուշ չի լինելու:
— «Ուշանալ» հասկացությունը շատ տարբեր է: Մենք ուշացել ենք շատ վաղուց: 2020 թվականի նոյեմբերի 10-ից սկսած` մենք ունեինք բոլոր հնարավորությունները եւ ճանապարհները` սրանց հեռացնելու իշխանությունից, որպեսզի որոշեինք մեր պետականության լինելության շարունակության հարցը, բայց չարվեց: Չեմ ուզում դրա մասին հիմա խոսել, բայց դրանից հետո եղան արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ, ինչը հանգեցրեց ավելի կործանարար իրավիճակի: Ընտրություններով ավելի լեգիտիմացվեց թուրքի իշխանությունը Հայաստանում: Այնպես որ, մեծ հաշվով` մենք արդեն ուշացել ենք, բայց դեռ ունենք ինչ-որ չափով մեր պետականությունը, Արցախի որոշակի հատվածը դեռ օկուպացված չէ ադրբեջանցիների կողմից, դեռ ունենք հնարավորություն վերականգնլու մեր բարեկամական, ընկերական եւ դաշնակցային հարաբերությունները ու որոշում կայացնելու, թե ինչ ենք ուզում: Ընդհանրապես` հիմա մենք ուզո՞ւմ ենք ապրել, թե` ոչ: Այստեղ նույնիսկ կարգավիճակի խնդիրը չէ դրված, այլ` հայի լինելիության: Իհարկե, մեր անկախ պետականություն լինելու կարգավիճակը տալիս է մեծ հնարավորություն լինելու, բայց սա էլ է վտանգված, ամեն ինչն է վտանգված: Ձեր ասած ուշանալն այն կլինի, որ կհասնենք մի կետի, որից այն կողմ էլ հնարավոր չի լինելու ոչինչ փոխելու: Բայց հիմա ասում եմ` դեռ շատ հնարավորություններ ունենք անելու այն ամենը, ինչ որ չեն ուզում անել կամ չեն կարողանում` միայն մի պատճառով, որովհետեւ չեն սիրում մեր երկիրն ու մեր ազգին:
— Իսկ ի՞նչ պետք է անել` Ձեր գնահատմամբ, երբ տեսնում ենք, որ այս օրերին ընդդիմադիրները հիմնականում զբաղված են միայն արձանագրելով այն վտանգները, ինչն արդեն իրողություն է դառնում:
— Ոչ թե պետք է քաղաքականությամբ տառապել, փիլիսոփայել, այլ վեր կենալ ոտքի եւ երկիրը փրկել: Չխաբել ժողովրդին, սրանց վռնդել, կոնկրետ իշխանությունը վերցնել, հաստատել ժամանակավոր կառավարություն ու ստեղծել ազգային պետություն: Եվ մենք ունենք այդ ֆենոմենալ հնարավորությունը: Ինչպես տեսնում եք, այսօր աշխարհը բաժանված է երկու մասի` Սոդոմ-Գոմորի եւ նրանց միջեւ, ովքեր պայքարում են դրա դեմ եւ ազգային պետություն են ստեղծում: Մենք նույնպես ունենք այդ հնարավորությունը, ու պետք չէ ասել, թե փոքր պետություն ենք, քիչ քանակությամբ: Մենք ամեն ինչ կարող ենք անել, միայն պետք է ունենալ կամք ու ցանկություն: Իսկ այդ կամքն ու ցանկությունը ունենք, միայն թող մեր ժողովուրդը հավատքով լցվի ու վստահությամբ, որ սրանց հեռացնելու ենք: Բառիս բուն իմաստով, երկու-երեք օրվա պատմություն է լինելու` այն պահից, երբ մենք իրապես իրար կվստահենք եւ միասնական բռունցքով դուրս կգանք փողոց: Մնացածը շատ գեղեցիկ կարվի:
ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ
Հ.Գ.- Հարցազրույցն ամբողջությամբ դիտե՛ք տեսանյութում.
https://iravunk.com/sim/?p=254521&l=am/

