Նոր ՄԻՊ-ի համար ավելի դժվար պայմաններ են ստեղծվում` անկախ լինելու համար, եթե, իհարկե, նա ուզում է. Ալավերդյան
Ներքաղաքական«Իրավունքը» զրուցել է ՄԻՊ առաջին պաշտպան ԼԱՐԻՍԱ ԱԼԱՎԵՐԴՅԱՆԻ հետ` ԱԺ իշխող «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության կողմից առաջադրած ՄԻՊ պաշտպանի պաշտոնի թեկնածուի մասին:
— ԱԺ ՔՊ խմբակցությունը ՄԻՊ պաշտպանի պաշտոնի թեկնածու է առաջադրել գլխավոր դատախազի տեղակալ Անահիտ Մանասյանին: Ինչպե՞ս եք վերաբերվում այս թեկնածությանը: Նա կարո՞ղ է անկողմնակալ եւ ընդունելի թեկնածու լինել:
— Սկսեմ նրանից, որ այս մի թեկնածությունը երկրորդն է արդեն, առաջինը եղել է Քրիստինե Գրիգորյանը, որին առաջարկում են առանց կարեւորագույն մի պայմանի, որը գրված է օրենքի մեջ: Թեկնածուն՝ ապագա պաշտպանը, պետք է քաջ հայտնի լինի հասարակությանը: Հասարակությունը պետք է վստահություն ունենա այդ անձի նկատմամբ: Հիմա տեսեք՝ ինչու եմ ես դա կարեւորում, նախ հարցն այն է, որ նա դիտարկվում է որպես զուտ իշխանական միտումով ընտրված: Իրականում ՄԻՊ-ի երաշխիքներից մեկն անկախ աշխատանքն է: Դա ես իմ փորձով եմ ասում: Անգամ այն ժամանակ, երբ իշխանությունները դժգոհ են լինում, ես ամենամեղմ խոսքն եմ վերցնում: Այդ վստահությունը հասարակության կողմից պաշտպանի նկատմամբ ապահովում է իրեն եւ իր աշխատակազմի անկախ աշխատանքը: Այսինքն` կախվածությունը գործադիր իշխանություններից պարզապես կանխվում է, քանի որ դու ունես այդ վստահությունը հասարակության կողմից եւ դու խնդիր ունես հասարակության վստահությունը չկորցնելու: Հիմա այս երկրորդն է արդեն, որ այս օրենքի պահանջին նայում են, որպես ցանկություն, իրականում դա այդպես չէ: Եվ երկրորդը` արդեն բազմաթիվ անգամներ է եղել, որ գործադիր իշխանության կողմից առաջադրվում է պաշտպան: Կարելի է ասել, որ միայն իմ եւ Արմեն Հարությունյանի դեպքում է եղել, որ գործադիր իշխանության կողմից չենք առաջադրվել, բայց Արման Թաթոյանն էլ, Կարեն Անդրեասյանն էլ, առաջադրվել են գործադիրի կողմից: Խոչընդոտն այն է, որ հասարակությանը ոչ հայտնի է ՄԻՊ թեկնածուն, հատկապես իր իրավապաշտպան աշխատանքը ոչ ոք չի տեսել, չգիտի, գլխավոր դատախազությունից տեղակալին են բերել: Անշուշտ, շուտով արդեն հինգ տարվա այս գործընթացները ցույց են տալիս, որ իշխանությունները բերում են իրենց ավելի միտված թեկնածուներին, որ կատարեն նրանց քմահաճույքը, ոչ թե հասարակության: Տվյալ դեպքում` դա խոչընդոտ է Անահիտ Մանասյանի համար, քանի որ նա նախապես կաշկանդված է այսպիսի կապերով: Երբ ասում են` իշխանությունները առաջարկեցին, կներեք, բայց բոլոր ժամանակվա պաշտպանները քաղաքական մեծամասնության կողմից են առաջադրվել ՝ սկսած ինձնից: Այսինքն` այսպիսի բանաձեւը չի բնութագրում իրավիճակը: Իրավիճակն այն է, որ այս իշխանություննները իրենց այդ կեցվածքով գրեթե մի քանի անկախ պաշտոններում բացեիբաց բերելով նրանց, ովքեր ավելի միտված են իրենց կամքը կատարելու, բավականին կաշկանդելու է: Եթե նույնիսկ Անահիտ Մանասյանը պատրաստ է կատարել իր աշխատանքը, որպես անկախ մարմին, դա իրեն կաշկանդելու է: Ինձ մնում է ցանկանալ հաջողություններ ընտրվելու դեպքում, բայց կրկնում եմ` այն հանգամանքները, որ ինքը հայտնի չէ հասարակությանը, նշանակում է, որ հասարակության կողմից վստահություն չունի: Նախնական մերժողական վերաբերմունքը իշխանության կողմից, մանավանդ այս իշխանության բերված անձնավորության, կարող է լինել խոչընդոտ Անահիտ Մանասյանի եւ ապագայում կառավարող իր մարմնի անկախ գործունեության համար: Ես ամենադրական լիցքերով եմ, միշտ ասել եմ ՝ թողեք աշխատեն, տեսնենք, բայց արդեն Քրիստինե Գրիգորյանի փորձը ցույց է տվել, որ այդպիսի երկու հանգամանքը կաշկանդում է: Տվյալ դեպքում` Քրիստինե Գրիգորյանի եւ Անահիտ Մանասյանի համար ավելի դժվար պայմաններ են ստեղծվուրմ անկախ լինելու համար, եթե, իհարկե, ուզում են:
— Տիկին Ալավերդյան, ճիշտ չէ՞ր լինի, եթե ընդդիմությունը եւս առաջադրեր իր թեկնածուին:
— Չեմ կարծում, որ կառաջադրեն: Ես ինքս միշտ հորդորել եմ, որ անպայման ընդդիմությունը առաջադրի, ոչ թե այն պատճառով, որ հանկարծ կարող է ընտրվի, ո՛չ, բայց հասարակությունը իրավունք ունի իմանալ այդ դիրքորոշումը եւ այն տեսակետները, որոնք պետք է արտահայտի ընդդիմության թեկնածուն: Տվյալ դեպքում` ես այդ կարծիքին եմ, բայց կուսակցություններն ունեն իրենց մոտեցումները: Սա ոչ թե քննադատություն է, այլ` որպես կարծիք:
ԼԻԼԻԹ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
https://iravunk.com/sim/?p=251617&l=am/

