Դաշնամուրային երաժշտության հրավառություն. Դենիս Մացուեւը Երեւանում

Փետրվարի 2-ին «Երևանյան հեռանկարներ» միջազգային երաժշտական 24-րդ փառատոնի նախաձեռնությամբ «Արամ Խաչատրյան» համերգասրահում տեղի կունենա վիրտուոզ դաշնակահար Դենիս Մացուևի մենահամերգը:

Կհնչեն Չայկովսկու, Ռախմանինովի, Մուսորգսկու ստեղծագործությունները: Ռուսաստանի ժողովրդական արտիստ և Մոսկվայի պետական համալսարանի պատվավոր պրոֆեսոր, գրականության և արվեստի բնագավառում Ռուսաստանի Դաշնության պետական մրցանակի դափնեկիր Դենիս Մացուևը մեր ժամանակների տաղանդաշատ դաշնակահարներից է, որը նորարարությունը համադրում է ռուսական դաշնամուրային դպրոցի ավանդույթների հետ:

Դենիս Մացուևը ծնվել է Իրկուտսկում: Ավարտել է Մոսկվայի Չայկովսկու անվան պետական կոնսերվատորիան`աշակերտելով Ալեքսեյ Նասեդկինին և Սերգեյ Դորենսկուն: 1998 թ. Չայկովսկու անվան 11-րդ միջազգային մրցույթում հաղթանակ տանելուց հետո, որպես վիրտուոզ դաշնակահար, սկսվեց նրա շռնդալից մուտքը երաժշտական աշխարհ: Դենիս Մացուևը համագործակցում է աշխարհի լավագույն նվագախմբերի և դիրիժորների հետ, մենահամերգներով հանդես գալիս լավագույն համերգասրահներում:

Բացի տաղանդավոր երաժիշտ լինելուց, Դենիս Մացուևը նաև նախաձեռնում է մեծածավալ փառատոներ, ինչպիսիք են «Աստղերը Բայկալում» (Իրկուտսկ), «Դենիս Մացուևը հրավիրում է...» (Մոսկվայի կոնսերվատորիայի Մեծ դահլիճ) համերգաշարերը և այլն: Նա նաև «Կրեշենդո», «Անսի», «Աստանա դաշնամուրային կախարդանք», «Սբերբանկ Դեբյուտ» երաժշտական փառատոների գեղարվեստական ղեկավարն է: 2019 թ. Դենիս Մացուևը եղել է Չայկովսկու անվան XVI միջազգային մրցույթի դաշնամուրի անվանակարգի ժյուրիի նախագահը։ Նա նաև «Նոր անուններ» ռուսական բարեգործական հիմնադրամի նախագահն է, որը բացահայտում և աջակցում է տաղանդավոր երեխաներին: 

Այս թեմայով «Լեվ Գրուպը» մտնում է նոր տարի՝ ամուր մնալով օրենքին, արդարությանը և օրինապաշտ քաղաքացու գաղափարին.Բացառիկ զրույց հայտնի փաստաբանի հետ Թուրքիան եւ Ադրբեջանը ուժեղացնում են միմյանց պաշտպանության գործում իրենց օրինական և միջազգային նորմերին հարիր քայլերի շրջանակը Ադրբեջանական բենզինի թաքնված ականները. Մեկնաբանում են տնտեսագետները Նոր աթոռներով դեպի 2026․ ինչպես է ռուսական թատրոնն ամփոփում տարին Երկրորդ շանս բնությունը չի սիրում. Բռնի տեղահանումից երկու տարի անց վերքերը արյունահոսում են նույն ուժգնությամբ