Երեք երեխաների մայր Անուշ Ապետյանը երկու տարի առաջ զինվորական համազգեստով մտավ տուն և, երեխաների զարմացած ու հիացական հայացքները տեսնելով, ասաց. <<Ծառայում եմ Հայաստանի Հանրապետությանը>>։ Ընտանիքը դեմ էր Անուշի որոշմանը, սակայն կինը երդվեց` զենքը այլևս ցած չի դնելու ձեռքից։
<<Անուշը կարող էր դիրքեր չբարձրանալ, քանի որ 3 անչափահաս երեխա ուներ խնամքին, սակայն պնդել է, որ պետք է մարտական ընկերների կողքին լինել։ Իսկ այն տարածքում, որտեղ կռվել է Անուշը, կատաղի մարտեր են ընթացել։ Ավելին` բանը հասել է նրան, որ մերձամարտ է սկսվել։ Անուշին ասել են` իջնի դիրքից, բայց պատասխանել է` որտեղ ընկերները, այնտեղ էլ ինքը։ Այդ ընթացքում Անուշն իր դիպուկ կրակոցներով ոչ միայն իր գործն է արել, այլ նաև զոհված զինվորներից մեկի մարմինը ներքև է իջեցրել և կրկին գնացել դիրք>>,-մեզ հետ զրույցում պատմում է եղբայրը՝ Գեղամ Ապետյանը, ով վերջին անգամ Անուշի հետ խոսել է իր ծծնդյան օրը՝ սեպտեմբերի 12-ին․
-Զանգեց շնորհավորեց քույրս․․․ Մարտական ընկերներն ասում են` Անուշը տեսակով խելառ էր ու էդպես էլ մնաց մինչև վերջ։ Քանի որ թշնամին չի կարողացել դիրքը «բլիժնի բոյով» վերցնել, հրետակոծություն է սկսվել, ինչի հետևանքով էլ զոհվել են Անուշն ու իր ջոկատից Սամսոն Կոստանդյանը։ Երկուսի մարմինն էլ անմիջապես իջեցրել են ներքև։ Այդ դիրքը, ի դեպ, այժմ մեր վերահսկողության տակ է։
Անուշի համար զենքը իր չորրորդ երեխան էր, շատ էր սիրում ծառայությունը, զենքը, դիրքերը։
Այժմ Անուշի երեխաները գտնվում են քեռու հարեւանությամբ՝ իրենց հայրիկի ծնողների հոգածության ներքո․
-Երեխաները հայրական տատիկին-պապիկի տանն են այժմ բնակվում, փոքրիկ ժակը, ով հինգ տարեկան է մինչեւ հիմա սպասում է, որ մայրը պոստերից պիտի իջնի, ամեն դռան թակոցից վեր է թռնում ու գոռում՝ <<Մամ, մա՛մ ջան եկա՞ր․․․>>։
Զրույցը՝ ԻԼՈՆԱ ԱԶԱՐՅԱՆԻ
1
25216 դիտում
2
3781 դիտում
3
1896 դիտում
4
1827 դիտում
5
1785 դիտում
