«ՏԻԳՐԱՆԱՇԵՆԸ ՄԻՆՉ ՕՐՍ ԿԱՐԳԱՎԻՃԱԿ ՉՈՒՆԻ».ԱՆԱՀԻՏ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ

Համահայկական գրողների միությունն այցելել էր Տիգրանաշեն եւ գրական մրցանակի արժանացրել շնորհալիներին: Եվ այս առիթով էլ «Արվեստը սեր է» հաղորդմանը հյուրընկալվել է «Նոր ոսկեդար» առաջին կարգի մրցանակակիր ԱՆԱՀԻՏ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ:

– Դուք ծնվել եւ մեծացել եք Տիգրանաշենում: Ի՞նչ եք զգում, երբ խոսում են այն մասին, որ այն հանձնելու են թշնամուն:
– Եթե չեմ սխալվում` այդպիսի լուրեր երկու-երեք տարի է ինչ կան: Ու ինչպես գիտենք` Տիգրանաշենը համարվում է սահմանամերձ գյուղ: Ես այստեղ տեղին կհամարեմ հիշել Վազգեն Սարգսյանի միտքը` կապված սահմանամերձ գյուղերի հետ, երբ նա ասում էր. "Ի՞նչ սահմանամերձ գյուղի մասին է խոսքը: Մի բուռ, մի սրտի չափ երկիր ենք: Սրտին ո՞ր կողմից խփես, որ ցավ չզգա": Պարտադիր չէ Տիգրանաշենում ապրած, մեծացած լինես, որպեսզի հասկանաս վտանգը: Եթե մենք տալիս ենք Տիգրանաշենը, կամ ինչ-որ փաստաթուղթ կա, ըստ որի, պետք է Տիգրանաշենը հանձնվի, սա միայն տիգրանաշենցու խնդիրը չէ: Ու այսպիսի կողմնորոշում ունենալ, թե Տիգրանաշենը «պետք» չէ, կամ այսինչ սահմանամերձ գյուղը մշակութային կամ բնակչության առումով այդքան էլ «պետքական» չէ, բավականին սխալ մոտեցում է այս հարցին, որովհետեւ եթե չկա Տիգրանաշենը, այնտեղ հարեւան գյուղերը նույնպես պոտենցիալ վտանգի տակ են հայտնվում: 
– Տիգրանաշենի դպրոցը մոտավորապես ինչքա՞ն աշակերտներ ունի:
– Ով թեկուզ փոքր տեղեկություն ունի Տիգրանաշենի մասին, կիմանա, որ Տիգրանաշենի բնակչությունը բավականին փոքրաթիվ է: Ու դրանից դպրոցի աշակերտների թվաքանակն էլ քիչ է: Մոտավորապես` 13-14 աշակերտ է դպրոցում սովորում: Փոքրաթիվ ենք, բայց կարեւորը որակն է, ոչ թե` քանակը: Ու եթե նույնիսկ փորձեք այցելել Տիգրանաշեն, կհասկանաք, որ որակական ցուցանիշներն ավելի բարձր են, քան` թվաքանակը:
– Մշակութային կյանքն ինչպե՞ս է ընթանում Տիգրանաշենում:
– Տիգրանաշենի մշակութային կյանքը կենտրոնացված է հիմնականում դպրոցում: Կրթօջախների, երեխաների զբաղվածության տեսանկյունից եթե նույնիսկ նայենք, դպրոցը հիմնական "ժամանցային" վայրն է երեխաների համարª գյուղի առօրյայից կտրվելու համար: Մշակութային կյանքի առումով եղել են անդրադարձներ Տիգրանաշենին: Մենք նույնիսկ ֆինանսապես աջակցություններ ենք ստացել տարբեր հիմնադրամներից ու տարբեր անհատներից: Սակայն 2021 թվականին համայնքի մշակութային կյանքն ակտիվացավ: Ինչո՞ւ համայնքի, որովհետեւ միայն Տիգրանաշենը չէր այս նախագծի մեջ մտնում: Նաեւ Պարույր Սեւակ գյուղը, որը մեր հարեւան գյուղն է: Ի դեպ, ներկայումս Տիգրանաշենը համարվում է Պարույր Սեւակ գյուղի փողոց: Ի՞նչն էր այստեղ գովելի, որ իրականում սահմանամերձ գյուղերը, ու առհասարակ հայրենիքը պահպանելու համար պետք է սկսել անհատների ինքնակրթումից, ինքնադաստիարակությունից: Իսկ ինչը կարելի է ավելի ինքնադաստիարակչական լինել, քան ընթերցանությունը: Իսկ պարոն Ափինյանը ու նրա թիմի ներկայացուցիչները, կազմակերպելով Համահայկական գրողների միության շարժումը, խթանեցին ընթերցանությունը: Եվ իրոք սայլը տեղից շարժվեց, ու երեխաների մեջ աշխուժություն մտավ, խթանվեց ընթերցանությունը: Մենք բոլորս շնորհակալ ենք Ափինյանից եւ նրա թիմիցª կատարված հսկայածավալ աշխատանքի համար, որովհետեւ ամեն մեկը չէ, որ կայցելեր, կուրախացներ ու կզարմացներ մեզ: 
– Ի՞նչ զգացիք, երբ պարոն Ափինյանից ստացաք մրցանակը:
– Իրականում, երբ ես մասնակցում էի ու տեղեկություն ստացա, որ պարոն Ափինյանն ու իր թիմակիցները գալիս են Տիգրանաշեն, լսեցի, որ կան գրքի տեսքով նվերներ: Մրցանակի հեռանկարներ չունեի, ինձ հետաքրքիր էր գրականությունը, եւ վերցրի պարոն Ափինյանի վերլուծությամբ` Գրիոր Զոհրապի գիրքը: Ինչ վերաբերում է մրցանակաբաշխությանն առաջին տեղը զբաղեցնելուն, ինձ համար անակնալ էր, որովհետեւ չէի սպասում: 
– Գյուղն այսօր ի՞նչ կարիքներ ունի:
– Գյուղն ունի տրանսպորտի խնդիր, որովհետեւ ես ինքս լինելով ուսանող, նախընտրում եմ գնալ գյուղ, գյուղից գալ, բայց սպասարկող տրանսպորտի գիծ չկա: Ու նաեւ ամենակարեւորը` այս պահի դրությամբ գյուղի կարգավիճակ ստանալն է: Որովհետեւ գյուղը կարգավիճակ չունի: Իսկ եթե կարգավիճակ ունենա, կարծում եմ, որ բարվոք վիճակ կլինի, ու հետագայում արդեն մյուս խնդիրներին կարելի է անդրադառնալ:
ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ

Այս թեմայով Վազգեն եպիսկոպոս Միրզախանյանը վերջին հարցազրույցներից մեկում շնությունը (պոռնկությունն) անվանել է բնական մեղք ՀՐԱՏԱՊ. Վահագն Չախալյանը հայտնվել է պատժախցում Ադրբեջանական նավթամթերքի ներկրման հնարավորություններ կան. Մհեր Գրիգորյան Եկեղեցին ոչ մեկի քաղաքական շահերի սպասարկու չի կարող դառնալ, անկախ այն բանից՝ իշխանություն է, թե մարգինալ խմբեր. Անահիտ Եղոյան Երկրաշարժը բնության աղետ էր, ահավոր էր, բայց մարդկանց ողնաշարներն ամուր էին, հիմա մեր ողնաշարը կոտրեցին. ՀՀ ժողովրդական արտիստ