Վախի մթնոլորտը մեզ կործանման կտանի. ՍԱՐԳԻՍ ԱՐԶՈՒՄԱՆՅԱՆ

«Իրավունքը» զրուցել է ռեժիսոր, «Գոյ» թատրոնի տնօրենի ժամանակավոր պարտականությունները կատարող ՍԱՐԳԻՍ ԱՐԶՈՒՄԱՆՅԱՆԻ հետ:

— Ներկա էի «Գոյ» թատրոնի ներկայացմանը, որն անցավ հանդիսատեսի ծափերի ներքո: Այսօր Ձեր հանդիսատեսից ուզում են խլել արվեստը վայելելու այդ երջանիկ պահերն ու միավորել թատրոնը Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնի հետ, որի համար դատական պրոցեսների մեջ եք: Բացի դրանից, ի՞նչ քայլեր եք ձեռնարկում, որպեսզի պահպանեք «Գոյը»:

— Միավորմանը մենք դեմ ենք: Կարծում եմ` դատական որոշումը կլինի հօգուտ մեզ, մեր հանդիսատեսի:

— Այսինքն` հավատո՞ւմ եք «Գոյի» դատական պրոցեսների հաղթանակին:

— Միանշանակ, եթե չհավատայինք, այդ գործով չէինք զբաղվի:

— Թատերարվեստի մարդիկ սատարո՞ւմ են թատրոնին, Ձեր կողքի՞ն են:

— Որոշ մարդիկ` այո, որոշ մարդիկ` ոչ:

— Շա՞տ են, թե՞ քիչ Ձեզ սատարող թատերարվեստի բնագավառի ներկայացուցիչները:

— Ցավոք սրտի, քիչ են:

— Ինչո՞ւ են անտարբեր, ի վերջո, միավորման անվան տակ փակվում է մշակութային օջախ:

— Մարդիկ վախենում են: Այսօր երկրի ինչ-որ հատվածներ ենք կորցնում, կորցրինք Արցախը, ո՞վ ձայն հանեց: Բնականաբար, ոչ ոք: Ավելի շատ վախ կա մարդկանց մեջ: Շատերը վախենում են իրենց պաշտոններից, ոմանք էլ` չգիտես ինչից: Իսկ այդ վախի մթնոլորտը մեզ կտանի կործանման: Լռելով` ոչ մի բանի չենք հասնի: Իսկ մենք այսօր խոսում ենք եւ կարծում, թե խոսելով կհասնենք դրական արդյունքների:

— Վախերով ապրող արվեստագետները մի օր կգա՞ն այն գիտակցման, որ իսկական հային վայել չէ նման լուռ պահվածքը:

— Մենք բազմիցս դիմել ենք, ասել ենք` միացեք մեզ, վաղը այս ամեն ինչը ձեր դուռն է գալու: Բայց մարդիկ, ցավոք սրտի, չեն արձագանքում այս ամենին: Նույնը կարելի է ասել թատերական գործիչների մասին, որոնք չեն պաշտպանում թատրոնին, այնինչ գոնե իրենք պարտավոր են:

— Ի՞նչ եք կարծում` ԿԳՄՍ-ն բյուջեն տնտեսելո՞ւ համար է ուզում «Գոյ» թատրոնը միավորի, թե՞ սա ծրագիր է:

— Ես չեմ կարծում, որ իրենք չգիտակցված ինչ-որ բան են անում: Նրանք գիտակցաբար վերացնում են մշակույթը, կրթությունը, այն ամենը, ինչը կարող է պետությունն ամրապնդել:

—Նժդեհի մասին պատմող ներկայացումից այս ամենը սկսվեց, ի՞նչ եք կարծում, սա զուգադիպությո՞ւն էր:

— Այսօր մենք խաղում ենք Նժդեհ, իսկ վաղը խոսում են միավորելու մասին: Պետք է ուղղակի հիմար չլինել եւ տրամաբանելով հասկանալ` շատ հնարավոր է, որ զուգադիպություն չէ:

— Եթե հետահայացք նետենք պատմությանը, կհիշե՞ք մի դեպք, երբ Մշակույթի նախարարությունը արվեստի օջախներ է փակել:

— Ես նման բան չեմ հիշում, որ եղած լինի: Միացման այդ ֆիկտիվ խոսակցությունների վերաբերյալ թատրոնների մի օրինակ ունենք, որն այսօր Կամերային երաժշտական թատրոնն է: Կարծես թե, միացրին Հակոբ Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնին, բայց ո՞ւր է այսօր Կամերային երաժշտական թատրոնը, չկա... Երբ վերցնում ենք մեր եւ Կամերային երաժշտական թատրոնների որոշումները, երկուսն էլ նույն հիմքերով են: Կարդում ենք` ինչ հոդվածներով է վերակազմավորվել Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնի հետ, հետո մեր թատրոնի մասին որոշումն ենք կարդում եւ, համեմատելով, տեսնում ենք մեր ճակատագիրը:

ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ

Այս թեմայով Երեխաներին մի՛ վանեք ձեզնից, մի՛ տվեք մանկատուն, սա ուղղակի սարսափելի է. Սարգիս Շողունց Ես պահանջատեր եմ, գործարքի մեջ չեմ մտնելու ու չեմ լռելու. Սարգիս Արզումանյան «Գոյ» թատրոնի դուռը կողպվեց ԲԱՑԱՀԱՅՏՈՒՄ. Ով խաբեց և թաքուն դադարեցրեց «Գոյ» թատրոնի գործունեություն Ցավալի է, երբ ժողովրդական արտիստ Արմեն Էլբակյանն է ասում՝ «էդ տարածքը ձերը չի». Սարգիս Արզումանյան