Միջազգային իրավունքն ապրում է իր ամենամեծ ճգնաժամերից մեկը. Ավետ Ադոնց
ՆերքաղաքականՀՀ Արտաքին գործերի նախարարի նախկին տեղակալ, արտակարգ եւ լիազոր դեսպան ԱՎԵՏ ԱԴՈՆՑԻ կարծիքով` 30 տարի անց Արցախի հարցում առերեսվում ենք մի նոր իրականության հետ, որտեղ բացարձակապես մոռացվել է կամ ջնջվել ինքնորոշման իրավունքի սկզբունքը: ՀՀ իշխանությունների համաձայնությամբ` մնացել է մեկ սկզբունք` տարածքային ամբողջականության:
— Անգամ ադրբեջանական միջավայրը պատրաստ չէ նրան, որ Արցախը լինի Ադրբեջանի կազմում: Ինչի՞ մասին պիտի լինի Բաքու-Ստեփանակերտ երկխոսությունը, ո՞վ է երկխոսելու, իսկապես` չգիտեմ: Մենք այսօր դիմում ենք երրորդ կողմին` առանց մեզ հարցնելու` ինչո՞ւ է հասցեատերը ՄԱԿ-ը, ՀՀ-ում Ֆրանսիայի դեսպանությունը: Մինչդեռ մենք ենք պատճառը, եւ սա տրամաբանական հետեւանք է, որը միայն այս վերջին երեք կամ հինգ տարվա արդյունքը չէ, այլ բավականին երկար տարիների ընթացքում տեղի ունեցած սխալների արդյունք է:
— Իսկ ի՞նչ կասեք Փաշինյան-Միշել-Ալիեւ բրյուսելյան հանդիպման արդյունքների մասին:
— Որեւէ անակնկալ չեղավ: Միշելի հայտարարությունը եւ այդ բոլոր կետերը, որոնք մատնանշվել, քննարկվել են, ամենը՝ սկսած անվտանգությունից, ռազմագերիների հարցից, որեւէ պրակտիկ արդյունք ոչ թե չկա, այլ տեսանելի էլ չէ: Անգամ լուսանկարներից էլ տեսանելի է Ալիեւի վստահությունը, մինչդեռ այն զարգացումները, որոնք հիմա տեղի են ունենում, ադրբեջանական ագրեսիայի հետեւանք են, եւ Ալիեւը, լինելով Փարիզում, Բրյուսելում, Վաշինգտոնում, որպես ագրեսոր, պետք է իրեն անհարմար զգար: Ագրեսիայի հարցը պետք է այսօր արդեն դառնար միջազգային օրակարգի կետերից մեկը:
— Ինչպե՞ս եղավ, որ միջազգային հանրությունը, որը տարբեր զեկույցներով փաստում է Ադրբեջանի ոչ ժողովրդավար երկիր լինելը, հիմա ընդունում է, որ Արցախի հայերը կարող են ապրել ոչ ժողովրդավար պետությունում:
— Այսօր միջազգային իրավունքն ապրում է իր ամենամեծ ճգնաժամերից մեկը: Չեն կատարվում միջազգային դատարանների կողմից ընդունված որոշումները, միջազգային կազմակերպությունների կողմից ընդունված բանաձեւերը: Այսօր հիմնական միջազգային քաղաքական հարթակներում խաղացողները ղեկավարվում են իրենց երկրի շահերով: Ադրբեջանն իրենց համար կարեւոր է, քանի որ դիտարկվում է եւ պրակտիկ պատրաստ է` որպես հակաիրանական կենտրոն: Սա անվտանգային հարթակում, իսկ տնտեսական առումով Ադրբեջանը կարեւոր է` որպես էներգակիր` չնայած նրան, որ, այնուամենայնիվ, սպասարկում է Եվրոպայի պահանջների 3,5-4 տոկոսը, ամեն դեպքում, սա այլընտրանք է ռուսական արտահանմանը: