Իրականում ինչու 11 տարի առաջ պայթեցվեց Ծոմակի ակումբը
ՀասարակությունՈւղիղ 11 տարի առաջ պայթեցվեց ԼԳԲՏ-ականների սիրելի որջ դարձած DIV ակումբը, որը պատկանում էր Ծոմակ Օգանեզովային: Ապրիլյան եւ 44-օրյա պատերազմի մասնակից ՀԱԿՈԲ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆԸ «Իրավունք TV»-ի եթերում փակագծեր է բացել ողջ եղելության մասին:
— Դուք հանրության լայն շրջանակներին հայտնի դարձաք Ծոմակի ակումբի պայթյունից հետո, քանի որ տեղի ունեցածը կապվում էր նաեւ Ձեր անվան հետ: Հետադարձ հայացք նետելով` ի՞նչ կասեք կատարվածի մասին:
— Նախ ես մենակ չէի, ում անվան հետ կապվում է տեղի ունեցածը: Մայիսի 8-ին Շուշիի ազատագրման օրն էինք նշում 7-8 տղաներով: Ցավոք, հիմա ոչ հավես կա, ոչ էլ նշելու բան: Եվ վերջում հիշեցինք Ծոմակի պահվածքը, որը մի քանի շաբաթ առաջ խոսում էր Թուրքիայի մասին եւ համարում ոչ թե թշնամի, այլ շատ լավ պետություն, որտեղ ԼԳԲՏ համայնքին լավ են ընդունում, մինչդեռ Հայաստանում նեղում են: Իսկ իրականում այդպես չէր: Նա ազատ իր գործունեությունն էր իրականացնում եւ իր բիզնեսն էր աշխատեցնում Երեւանի կենտրոնում: Որեւէ մեկն իրեն նեղություն չէր պատճառում: Նրան մի քանի անգամ զգուշացրել էինք, որ անընդհատ Թուրքիայի գովքը չանի: Նա այն թեզն էր առաջ տանում, թե մենք ենք մեղավոր, որ սահմանները փակ է, մենք հետամնաց ենք, թուրքերը` զարգացած, մենք հիշում ենք ցեղասպանությունը, իսկ Թուրքիան առաջ է գնում եւ զարգանում: Զուտ ԼԳԲՏ-ի հարցը չէր այստեղ, մեզ հուզում էր նման վարքագիծը, ինչի մասին հենց նրան ասել էինք, որ սա լավ տեղ չի տանում ու կոնֆլիկտ է առաջացնելու: Մեզ չլսեց… Եվ այդ օրը որոշեցինք մի հատ Ծոմակին «հիշել» եւ մոլդովական կոկտեյլով վառեցինք ակումբը: Հարուցվեց քրեական գործ եւ սարքեցին հարձակում սեռական փորքամասնությունների վրա, բայց ընդհանրապես մեզ համար էական չէր, թե տղա-տղա, աղջիկ-աղջիկ ինչ հարաբերությունների մեջ են: Մեզ հետաքրքրում էր, որ այդ ամենը քաղաքականացնում էին: Փառք ու պատիվ մեր ընկերներին` Համբիկին եւ Արամին, ովքեր մի քանի օր ձերբակալված մնացին: Ինչեւէ, դատավարությունը սկսվեց, եւ ինչքան տեղյակ եմ, Ծոմակը գնաց Շվեդիա ու ստացավ իր երազանքների փաստաթուղթը` իբրեւ ճնշված Հայաստանում: Իսկ հիմա շարունակում է այնտեղ իր կյանքը, մենք էլ` մեր կյանքը «հետամնաց» Հայաստանում:
— Կպատկերացնեի՞ք, որ մի օր Հայաստանում գալու է այնպիսի իշխանություն, որը գրեթե նույն թեզերն է հնչեցնելու Թուրքիայի մասին, ինչ Ծոմակը:
— Գնում էինք այդ ճանապարով, որ, ի վերջո, գալու է մի իշխանություն, որ դա է որդեգրելու: Ցավոք, չգիտես ինչու, այն ժամանակ այդ շարժումների դեմը չէր առնվում պետական մակարդակով: Թողնում էին, որ խոսեն` կարծելով, որ դրանից վնաս չկա, կողքից էլ ոմանք արտասահմանից փող էին աշխատում: Բայց այդ խոսքը դարձավ գործ եւ հասան իրենց նպատակին: Իսկ հիմա արդեն մենք ազգային դեմք չունենք, որով Հայաստանը կներկայանա աշխարհին: Ներկայանում ենք, որպես պետություն, որտեղ ապրում են հայաստանցիներ, իսկ թե դրա տակ ինչ է մտնում, ոչ ոք չգիտի:
ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ
Հ.Գ.-Հարցազրույցն ամբողջությամբ դիտե՛ք տեսանյութում.