Սորոս պապիկի «ոսկեմազ լորաձագեր»-ը ոչ միայն ողողել են Հայաստանս, այլ՝ ի ամոթ բոլորիս, գրավում են բարձր պաշտոններ. Հակոբյան

Մշակութային 16 Փետրվար, 2024 23:30

1988 թվականին «Գարուն» ամսագրում հրապարակվեց «Ավանդույթ եւ արդիականություն» վերնագրով Հակոբ Մովսեսի հոդվածը: (Հակոբ Մովսես, Ավանդույթ եւ արդիականություն, «Գարուն», 1988, թիվ 2, էջ 74-83։) 1989 թվականին նույն ամսագրում «Որպես հինգերորդ Ավետարան» վերնագրով հրապարակվում է բանաստեղծ Հակոբ Մովսեսի եւ քննադատ Թադեւոս Խաչատրյանի հոդվածը: (Հակոբ Մովսես, Թադեւոս Խաչատրյան, «Որպես հինգերորդ ավետարան», «Գարուն», 1989, թիվ 3, էջ 82-91։)

«Որպես հինգերորդ Ավետարան» հոդվածին հեգնանքով արձագանքում է հայ գրականագետ-քննադատ, բանասիրական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր՝ Սերգեյ Սարինյանը «Ավետարան ըստ Հակոբ Թադեւոսի» հոդվածով՝ վերնագրի մեջ միատեղելով երկու հեղինակների անունները: (Սերգեյ Սարինյան, «Ավետարան ըստ Հակոբ Թադեւոսի», «Գրական թերթ», 1989, հուլիսի 21, թիվ 30։)

Գրեթե մեկ ամիս անց «Երեկոյան Երեւան» թերթում տպվում է բանաստեղծ՝ ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1949 թվականից, ՀԽՍՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ՝ Վահագն Դավթյանի հոդվածը «Նախ՝ շփոթի, ապա՝ շիլայի, իսկ վերջում՝ մաղձի մասին» («Երեկոյան Երեւան»,1989, օգոստոսի 22, թիվ 193): Ահա մի հատված Հակոբ Մովսեսի պոեզիայից, որը բերված է հոդվածում.

«Ուրեմն այսպես․ երեք գիշեր արեւելքում թուխս նստեցի պիսակավոր իմ բառերին։

Երեք գիշեր թեւս խաղաղ փռել էի իմ լռության նախշուն մարմար հավկիթներին,

Մինչդեռ սիրտս ծափծակելով դուրս եկան ի՜նչ, ի՜նչ ոսկեմազ լորաձագեր․․․»:

Վահագն Դավթյանը բավականին կոշտ իրոնիայով հեղինակին անվանում է ԹԽՍԱՄԱՅՐ, միաժամանակ հեգնելով ԱՐՈՒ ԼՈՐԻ թուխս նստելը:

Այսօր սորոս պապիկի «ոսկեմազ լորաձագեր»-ը ոչ միայն ողողել են Հայաստանս, այլ՝ ի ամոթ բոլորիս, գրավում են բարձր պաշտոններ... Հակոբ Մովսեսն էլ՝ վերաճառելով վարչապետին, հայտարարում է հարցազրույցի ընթացքում՝ որն, ի դեպ, հեռարձագվում է ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ քաղաքացիներից ստացված հարկերի շնորհիվ, որ ԱՐԱՐԱՏ լեռը ՀԱՅԵՐԻՆԸ ՉԷ ու պետք է պրագմատիկ լինել: Ո՞վ է՝ սրանց ի պատասխան, արձագանքելու...», - գրել է գրող, հրապարակախոս ԱԼԼԱ ՀԱԿՈԲՅԱՆԸ: