ՆՈՒՅՆ ՓՈՑԽԸ ԵՐԻՑՍ ՏՐՈՐԵԼՈՒ ԱՐՎԵՍՏԸ

Եվ այս­պես, հա­ճե­լի չէ, բայց փաստ` ԱԺ ար­տա­հերթ ընտ­րութ­յուն­նե­րը դար­ձել են հան­րա­յին խո­սույթ (նա­րա­տիվ): Տե­լեգ­րամ ա­լիք­նե­րը ներ­կա­յաց­նում են մռայլ սցե­նար, ո­րի հա­մար էլ Նի­կո­լին պետք են ար­տա­հերթ ընտ­րութ­յուն­նե­րը, այն է` Փա­շին­յա­նը այ­լընտ­րանք է տես­նում նոր պա­տե­րազ­մի մեջ՝ պար­տա­դիր կորս­տով, նոր նվաս­տա­ցու­ցիչ հա­մա­ձայ­նա­գիր՝ տա­րածք­նե­րի հանձ­նու­մով, Ար­ցա­խի գրա­վոր ճա­նա­չու­մը Ադր­բե­ջա­նի կազ­մում, երկ­րի բո­լոր ճա­նա­պարհ­նե­րի բա­ցումն ու փաս­տա­ցի փո­խան­ցու­մը ադր­բե­ջան­ցի­նե­րին, կար­գա­վո­րու­մը. 300 հա­զար ադր­բե­ջան­ցի­ներ՝ ի­րենց անվ­տան­գութ­յու­նը պաշտ­պա­նե­լու Ադր­բե­ջա­նի ի­րա­վուն­քով:

ԻՆՉՈ՞Ւ ԱԼԱՎԵՐԴԻՆ

Ե­թե ա­ռաջ ՔՊ–ն ընտր­ված ընդ­դի­մա­դիր կամ առն­վազն ոչ ՔՊ–ա­կան հա­մայն­քա­պե­տե­րին «կոտ­րում» էր, կա­շա­ռում կամ բան­տար­կում, ա­պա Ա­լա­վեր­դի քա­ղա­քում գոր­ծարկ­վեց իշ­խա­նութ­յու­նը ընտր­ված քա­ղա­քա­պետ, «Ապ­րե­լու եր­կիր» կու­սակ­ցութ­յան ներ­կա­յա­ցուց­չից բիրտ ու­ժով խլե­լու սցե­նար, ներգ­րա­վե­լով հսկա­յա­կան ոս­տի­կա­նա­կան ու­ժեր և սե­փա­կան խա­ժա­մու­ժին:

­Սա­կայն հարց է ծա­գում` իսկ ին­չո՞վ էր Նի­կո­լին խան­գա­րում հար­մար­վող, ոչ ագ­րե­սիվ, «կա­ռու­ցո­ղա­կան» կու­սակ­ցութ­յան քա­ղա­քա­պե­տութ­յու­նը: Դեռ նո­յեմ­բե­րի 24-ին սկան­դա­լա­յին Ա­րամ Գաբ­րիել­յա­նո­վը գրել էր. «Դա­վա­ճան­նե­րի թի­մը սկսեց թպրտալ, և Փա­շին­յա­նին անհ­րա­ժեշտ էր միա­վո­րող թե­մա ստեղ­ծել: Ընտ­րութ­յուն­ներ՝ դա­վա­ճան­նե­րի կյան­քը փրկե­լու հա­մար, իս­կա­կանն է: Նի­կո­լի հա­մար ա­մեն ինչ վատ է: Ն­րա ա­մե­նավ­տան­գա­վոր թշնա­մին Բաք­վի բան­տում է։ Փա­շին­յանն ու նրա հետ աշ­խա­տող­նե­րը հաս­կա­նում են, որ ե­թե Վար­դան­յա­նը ա­զատ ար­ձակ­վի բան­տից ընտ­րութ­յուն­նե­րի հայ­տա­րա­րու­մից մեկ շա­բաթ ա­ռաջ, ժո­ղո­վուր­դը նրան իշ­խա­նութ­յան կբե­րի»։ Ս­տո՛պ, արդ­յո՞ք ՔՊ–ն դա չի ըն­կա­լել որ­պես հու­շա­րա­րութ­յուն (ճիշտ թե սխալ` այլ հարց է), ու այդ պատ­ճա­ռով էլ «ա­մե­նավ­տան­գա­վոր թշնա­մի» Ռու­բեն Վար­դան­յա­նի կու­սա­կից­նե­րին «ա­պա­հո­վութ­յան» հա­մար զրկել Ա­լա­վեր­դու քա­ղա­քա­պե­տի լծակ­նե­րից, այն էլ` ա­րագ և բիրտ:

­Խո­շոր հաշ­վով ցան­կա­ցած ոչ ՔՊ-ա­կան կա­րող է հա­մար­վել պո­տեն­ցիալ վտանգ պա­րա­նոիկ կաս­կա­ծամ­տութ­յան հա­սած Նի­կո­լի հա­մար, չէ՞ որ ծա­գու­մով ՀԱԿ-ի թի­մից «դե­կո­րա­տիվ» Վա­հագն Խա­չա­տուր­յա­նին չի ու­զում թո­ղել ան­գամ ֆոր­մալ մաս­նակ­ցութ­յուն ԱԱԾ տնօ­րե­նի և տե­ղա­կալ­նե­րի նշա­նակ­ման գոր­ծում: Եր­ևի թե, նաև մտա­դիր է ան­ձամբ զբաղ­վել ԱԱԾ-ի «զտու­մով»:

Ինչ­պես ար­ձա­նագ­րում է քաղ­բան­տարկ­յալ Ար­մեն Ա­շոտ­յա­նը. «2018–ից հե­տո Փա­շին­յա­նի իշ­խա­նութ­յու­նը խարսխ­ված է ստի վրա, բայց 44-օր­յա պա­տե­րազ­մից հե­տո միայն ստով պա­հել իշ­խա­նութ­յու­նը՝ չի ստաց­վի, եւ նի­կո­լա­կան իշ­խա­նութ­յուն­նե­րը փոր­ձում են ա­ճեց­նել ու հեն­վել երկ­րորդ ոտ­քի՝ վա­խի մթնո­լոր­տի վրա, մա­նա­վանդ որ Ա­րեւ­մուտքն այս փու­լում հա­մար­ժեք չի ար­ձա­գան­քում Հա­յաս­տա­նում մո­լեգ­նող հա­կա­դե­մոկ­րա­տա­կան տե­ռո­րին, քան­զի Փա­շին­յանն ի­րա­կա­նաց­նում է ի­րենց գեո­պո­լի­տիկ շա­հե­րից բխող քայ­լեր։ Այ­սինքն, նա քարտ–բ­լանշ ու­նի՝ ներ­սում ա­նե­լու ինչ ու­զում է, քա­նի դրսում ա­նում է` ինչ ի­րենց պետք է։ Սա­կայն սա էլ է ժա­մա­նա­կա­վոր։ Զե­լենս­կու օ­րոք ուկ­րաի­նա­կան կո­ռուպ­ցիա­յի ու ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան հե­տըն­թա­ցի մա­սին ա­րեւմտ­յան մա­մու­լի շա­տա­ցող հրա­պա­րա­կում­նե­րը՝ վկա։ Միակ արդ­յու­նա­վետ մի­ջո­ցը՝ բռնաճն­շում­նե­րին դի­մա­կա­յե­լու, չվա­խե­նալն է»։ Հա­վե­լենք, որ վախ սեր­մա­նե­լու կար­ևոր բա­ղադ­րիչ­նե­րից է նաև մշտա­պես պա­տե­րազ­մով վա­խեց­նե­լը: Այդ վա­խը հան­րա­յին գի­տակ­ցութ­յու­նից ար­մա­տա­խիլ ա­նե­լը դառ­նում է ա­վե­լի ու ա­վե­լի կար­ևոր:

ԽՈՐՀՐԴԱՐԱՆԻ ՎԵՐԱՖՈՐՄԱՏԱՎՈՐՄԱՆ ՄԵԿՆԱՐԿԸ

Ար­մեն Ա­շոտ­յա­նը նաև զգու­շաց­նում է. «Ակն­հայտ է, որ խորհր­դա­րա­նա­կան ընդ­դի­մութ­յունն առ­կա օ­րա­կար­գով եւ մե­թո­դա­բա­նութ­յամբ վա­ղուց հա­սել է իր մաք­սի­մու­մին։ Մշ­տա­պես ա­նե­լով նույ­նը՝ հնա­րա­վոր չէ ակն­կա­լել այլ արդ­յունք։ Ներ­քա­ղա­քա­կան պայ­քա­րը կա­րիք ու­նի նոր դեմ­քե­րի, նոր գա­ղա­փար­նե­րի, նոր մե­թո­դա­բա­նութ­յան։ Ե­րե­ւա­նի վեր­ջին ընտ­րութ­յուն­ներն ա­պա­ցու­ցում են, որ ե­թե ազ­գա­յին ու­ժե­րը այս խնդիրն ինք­նու­րույն չլու­ծեն, ո­րա­կով եւ հնա­րա­վո­րինս ա­րագ, քա­ղա­քա­կան դաշ­տում կամ­րապնդ­վեն նի­կո­լա­կան լա­բո­րա­տո­րիա­նե­րում բուծ­ված, նույն­քան ման­կուրտ գրպա­նա­յին խո­սող գլուխ­ներ։ Հ­նա­րա­վոր ար­տա­հերթ խորհր­դա­րա­նա­կան ընտ­րութ­յուն­նե­րի մա­սին սկիզբ ա­ռած իշ­խա­նա­մետ խո­սակ­ցութ­յուն­ներն այդ մա­սին են»:

­Նի­կո­լա­բույծ կադ­րե­րին ար­դեն տես­նում ենք նաև փո­ղո­ցում, էլ չա­սենք` Եր­ևա­նի ա­վա­գա­նին: Իսկ «Հա­յաս­տան» դա­շին­քը, ա­վաղ, կար­ծես թե խան­դա­վառ վա­զում է եր­րորդ ար­տա­հերթ ընտ­րութ­յա­նը նույն հին ձևե­րով, նույն փոց­խը եր­րորդ ան­գամ տրո­րե­լու: Տե­սանք` ինչ ստաց­վեց 2021-ին, տե­սանք, թե ինչ­պի­սի ձա­խո­ղակ նա­խա­գիծ էր «Մայր Հա­յաս­տա­նը» Եր­ևա­նի ա­վա­գա­նու ընտ­րութ­յուն­նե­րին և դ­րան­ցից հե­տո, հի­մա էլ ՀՀ երկ­րորդ նա­խա­գա­հի կողմ­նա­կից­նե­րը խո­սում են ԱԺ ար­տա­հերթ ը­նը­րութ­յուն­նե­րին մաս­նակ­ցե­լու մա­սին, ընդ ո­րում` պար­տա­դիր Ռո­բերտ Քո­չար­յա­նի գլխա­վո­րութ­յամբ:

Պ­րո­պա­գան­դիստ Բո­րիս Մու­րա­զին ար­դեն խո­սում է, որ միակ հույ­սը Ռո­բերտ Քո­չար­յանն է: Ընդ ո­րում, այդ ամ­բողջ ճամ­բա­րը չլսե­լու է տա­լիս տրա­մա­բա­նա­կան հար­ցադ­րու­մը` ընտ­րութ­յան ու­զում եք գնալ Նի­կո­լին հե­ռաց­նե­լո՞ւ, թե ման­դատ ստա­նա­լու հա­մար: Ի դեպ, այն­քան էլ պո­զի­տիվ նշան չէ, որ «կա­ռու­ցո­ղա­կա­նութ­յան» հա­կում­ներ է դրսևո­րում և Լ­ևոն Քո­չար­յա­նը. «Այս պա­հին ընդ­դի­մութ­յան օ­րա­կար­գում իշ­խա­նութ­յան, կա­ռա­վա­րութ­յան սխալ­նե­րը վեր հա­նելն է: Մեր բնակ­չութ­յան մեծ մա­սը պրո­ցես­նե­րից լավ տեղ­յակ չէ, ընդ­դի­մութ­յան խնդիրն է այդ ա­մենն ա­վե­լի ակ­նա­ռու դարձ­նե­լը»,– ԱԺ–ում լրագ­րող­նե­րի հետ զրույ­ցում ա­սաց նա։ Ն­րա խոս­քով` բնակ­չութ­յան զգա­լի հատ­ված շատ կտրուկ գոր­ծո­ղութ­յուն­նե­րը կա­րող է այն­քան լավ չի ըն­դու­նում, ու­զում են խոսք, փաս­տարկ­ված մո­տե­ցում ու բա­նա­վե­ճեր տես­նել:

«Արդ­յու­նա­վե­տութ­յու­նը ժա­մա­նա­կի մեջ է։ Ի­հար­կե, ե­թե ես ա­սեմ բա­վա­րար­ված եմ այն աշ­խա­տան­քով, որ ընդ­դի­մութ­յունն է ա­նում է, ան­կեղծ ու ճիշտ չի լի­նի, բայց դա չի նշա­նա­կում, որ չպետք է փոր­ձել սե­փա­կան սխալ­ներն ըն­դու­նե­լով` ա­վե­լի ճիշտ շարժ­վել ա­ռաջ»,– ա­սաց ընդ­դի­մա­դիր պատ­գա­մա­վո­րը։ Նա նաև չշրջան­ցեց ՀՀ երկ­րորդ նա­խա­գա­հի հար­ցը: Լ­ևոն Քո­չար­յանն ա­սաց, որ հայ­րը՝ ՀՀ երկ­րորդ նա­խա­գահ Ռո­բերտ Քո­չար­յա­նը, «ձեռ­քե­րը չի լվա­ցել, մի կողմ քաշ­վել: Նա ակ­տիվ է, ե­թե խոս­քը գնում է հան­րա­յին ակ­տի­վութ­յան մա­սին, իր ո­րո­շումն է ներ­կա փու­լում։ Չա­փա­զանց ծանր է նրա հա­մար այն ի­րո­ղութ­յու­նը, որն ու­նե­ցանք վեր­ջին տա­րի­նե­րին` հաշ­վի առ­նե­լով իր ներդ­րումը` ա­զա­տագ­րա­կան պայ­քա­րի, մեր հաղ­թա­նակ­նե­րի հետ կապ­ված»,– ն­շեց Լ­ևոն Քո­չար­յա­նը: Նա ա­սաց, որ հայ­րը հան­դի­պում­ներ, քննար­կում­ներ է ու­նե­նում, իսկ երբ ճիշտ հա­մա­րի, եր­ևի թե հան­րա­յին կխո­սի:

Ի դեպ, դե­պի «նա­խընտ­րա­կան փոցխ» է շարժ­վում և ձա­խո­ղակ «Ազ­գա­յին կո­մի­տեի» այն­պի­սի դեմք, ինչ­պի­սին է Ա­վե­տիք Չա­լաբ­յա­նը: ԱԺ-ում «Հա­յաք­վեի» տա­պալ­ման ըն­թաց­քում նա ոչ այն­քան խո­սեց ՀՀ քա­ղա­քա­ցի­նե­րի ստո­րագ­րութ­յուն­նե­րին տեր կանգ­նե­լու, որ­քան «խորհր­դա­րա­նը լու­ծա­րե­լու» մա­սին:

Իսկ կա­պի­տուլ­յանտ Փա­շին­յա­նը խորհր­դակ­ցութ­յա­նը ևս մեկ ան­գամ կար­ևո­րել է Ոս­տի­կա­նութ­յան ո­լոր­տում ի­րա­կա­նաց­վող «բա­րե­փո­խում­նե­րը» և­ ընդգ­ծել Ոս­տի­կա­նութ­յան գվար­դիան ժա­մա­նա­կա­կից տեխ­նի­կա­յով հա­մալ­րե­լու անհ­րա­ժեշ­տութ­յու­նը: Թերևս հիմ­նո­վին պատ­րաստ­վում է ցան­կա­ցած ընդվ­զում ար­յան մեջ խեղ­դե­լուն...

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԳԱԼԱՋՅԱՆ