Նիկոլը՝ երեք փորձանքի արանքում

­Նի­կո­լը գի­տակ­ցո՞ւմ է, թե՝ ոչ, որ «Արեւ­մուտ­քը մեզ կօգ­նի» ռազ­մա­վա­րութ­յու­նը, ինչ­պես 100 տա­րի ա­ռաջ, հի­մա էլ չի աշ­խա­տում. ին­քը կի­մա­նա (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=269989&l=am) : Սա­կայն կա­րե­լի է նաեւ նկա­տել, որ ան­գամ շատ ցան­կա­նա­լու դեպ­քում ա­րեւմտ­յան ուղ­ղութ­յու­նից «թռնե­լու» հար­ցում նա խնդիր­ներ ու­նի: Այ­սինքն, ե­թե ժա­մա­նա­կին զգաց­վում էր, որ Ա­րա­րատ Միր­զո­յանն է սե­փա­կան հո­ղի մեջ ա­րեւմտ­յան ուղ­ղութ­յամբ: Այդ թվում, այն օ­րե­րին, երբ Նի­կո­լը պաշ­տո­նա­պես հայ­տա­րա­րում էր, թե ար­ցա­խա­հա­յե­րին վտանգ չի սպառ­նում, Ա­րոն Վա­շինգ­տո­նում հա­կա­ռակն էր պնդում: Ու երբ դրան չհա­ջոր­դեց պաշ­տո­նան­կութ­յուն, այլ Նի­կո­լը շատ չան­ցած իր ա­սա­ծը փո­խեց, դա ար­դեն իսկ բա­վա­կան էր հաս­կա­նա­լու հա­մար, որ Ա­րոն սե­փա­կան ուղ­ղութ­յունն ու­նի, պար­տա­դիր չէ, որ դա հա­մընկ­նի նի­կոլ­յան ուղ­ղութ­յան հետ, իսկ նման բա­ներն ա­ռանց պատ­շաճ թի­կու­նքի առ­կա­յութ­յան չեն լի­նում:

­Վեր­ջին ժա­մա­նակ­ներս էլ նկատ­վում է, որ նաեւ ԱԽՔ Ար­մեն Գ­րի­գոր­յանն է սե­փա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րը փոր­ձում ա­ռաջ տա­նել: Նա­խօ­րեին բա­նը հա­սավ Ուկ­րաի­նա­յի նա­խա­գա­հի աշ­խա­տա­կազ­մի, Զե­լենս­կու «ու­ղե­ղի» հա­մա­րում ու­նե­ցող Եր­մա­կի հետ հան­դիպ­մա­նը, ո­րը ռու­սա­կան փոր­ձա­գի­տա­կան դաշ­տում շտա­պե­ցին սվին­նե­րով ըն­դու­նել։ Ա­վե­լին, մին­չեւ իսկ ա­ռա­ջա­տար մի շա­րք տե­լեգ­րամ­յան աղբ­յուր­ներ սկսե­ցին խո­սել, թե Գ­րի­գոր­յա­նը Եր­մա­կի հետ ոչ միայն քննար­կել է հայ-ուկ­րաի­նա­կան հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րը, այ­լեւ Հա­յաս­տա­նը «միա­ցել է ուկ­րաի­նա­կան «Խա­ղա­ղութ­յան բա­նա­ձե­ւին» ա­ջակ­ցող պե­տութ­յուն­նե­րի շրջա­նա­կին։ Ա­վե­լին, ո­րոշ աղբ­յուր­ներ նաեւ բաց տեքս­տով խո­սում են, թե հա­յաս­տան­յան իշ­խա­նութ­յուն­նե­րը խոս­տա­ցել են Ուկ­րաի­նա­յին հանձ­նել «Տոչ­կա-Ու» հրթիռ­նե­րով ար­ձակ­ման կա­յան­ներ, եւ հնա­րա­վոր է, որ Գ­րի­գոր­յա­նի եւ Եր­մա­կի հան­դիպ­մանը ա­մե­րի­կա­ցի­նե­րի մի­ջամ­տութ­յամբ նման պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յուն է ձեռք բեր­վել:

Ընդ ո­րում, նման խո­սակ­ցութ­յուն­նե­րը, ի­հար­կե, Հա­յաս­տա­նի հա­մար ծայ­րա­հեղ վտան­գա­վոր են: Այ­սինքն, կհեր­քի՞ ԱԽՔ-ն­ այդ պնդում­նե­րը, թե՝ ոչ, քիչ բան է նշա­նա­կում, հաշ­վի առ­նե­լով, որ ռու­սա­կան փոր­ձա­գի­տա­կան հան­րութ­յունն այդ ա­մե­նը, թե­րեւս նաեւ նի­կոլ­յան մյուս բո­լոր խա­ղե­րը հաշ­վի առ­նե­լով, լուրջ է ըն­դու­նում: Եվ, հաս­կա­նա­լի է, նման խո­սակ­ցութ­յուն­նե­րը գնա­հատ­վում են ար­դեն ոչ թե ռու­սա­կան կուր­սից հե­ռա­նա­լու, այլ թշնա­մա­կան կուրս որ­դեգ­րե­լու ծրա­գիր:

Ա­մեն դեպ­քում այն, որ բրի­տա­նա­կան MI6-ի այ­ցե­լու Գ­րի­գոր­յա­նը նման սերտ կա­պե­րի մեջ է նույն MI6-ի կող­մից շատ հարգ­ված Եր­մա­կի հետ, ար­դեն իսկ շատ բա­նի մա­սին է խո­սում: Թե ներ­կա­յումս MI6-ն­ ինչ հարա­բե­րութ­յուն­նե­րի մեջ է ա­մե­րիկ­յան հա­տուկ ծա­ռա­յութ­յուն­նե­րի հետ, հաշ­վի առ­նե­լով նաեւ, որ ա­մե­րի­կա­ցի­ներն ակն­հայ­տո­րեն գնում են Զե­լենս­կուն «կա­թից կտրե­լու» ուղ­ղութ­յամբ, ի­հար­կե, հար­ցեր կան: Բայց կար­ծես թե նման է նրան, որ Նի­կո­լի գլխին «սուր են կա­խել» ոչ միայն ա­մե­րի­կա­ցի­նե­րը, այլ մի­գու­ցե նրան­ցից ա­ռան­ձին, նաեւ բրի­տա­նա­ցի­նե­րը, ընդ ո­րում, կրկնենք, պար­տա­դիր չէ, որ բրի­տա­նա­կան եւ ա­մե­րիկ­յան շա­հե­րը նաեւ կով­կաս­յան հար­թա­կում նույն առ­վով հո­սեն:

­Փո­խա­րե­նը, Հա­յաս­տա­նին ա­վե­լի ու ա­վե­լի թշնա­մա­բար ըն­կա­լե­լու ֆո­նին, Ռու­սաս­տա­նում շա­րու­նա­կում են զար­գա­նալ Ա­լիե­ւին յու­րա­յին հա­մա­րե­լու տրա­մադ­րութ­յուն­նե­րը, ընդ ո­րում, այս դեպ­քում ան­գամ հաշ­վի չառ­նե­լով, որ ժա­մա­նա­կին նույն ռու­սա­կան աղբ­յուր­ներն էին հաս­տա­տում, որ Ա­լիեւն Ուկ­րաի­նա­յին օգ­նութ­յուն է տրա­մադ­րում:

Արդ­յուն­քում, ակն­հայտ է, որ Նի­կո­լի գլխին Ա­րեւ­մուտ­քը կա­խել է միան­գա­մից եր­կու պո­տենց­իալ փո­խա­րի­նո­ղի՝ նրան ցան­կութ­յան դեպ­քում ո­րե­ւէ մա­նեւ­րա­կա­նութ­յան տեղ չթող­նե­լու հա­մար: Մինչ­դեռ ներ­կա քա­ղա­քա­կա­նութ­յու­նը նրան հասց­րել է մի կե­տի, երբ Ա­լիե­ւը բո­լո­րո­վին այլ ուղ­ղութ­յամբ է գնում, եւ Ա­րեւ­մուտ­քը լու­ծում տալ չի կա­րո­ղա­նում: Իսկ դա, կրկնենք, Նի­կո­լին պար­տադ­րում է ռու­սա­կան ուղ­ղութ­յունն էլ աչ­քա­թող չա­նել: Կարճ ա­սած, ծանր վի­ճակ է, ե­կել է պա­հը, երբ ստիպ­ված է կոնկ­րետ քայլ կա­տա­րել:

ՔԵՐՈԲ ՍԱՐԳՍՅԱՆ