Տղանե՛ր ջան, ձեր ցավը տանեմ. «Արմմոնոն» մեկնարկեց հայ զինվորով եւ ավարտվում է պահանջով՝ «Ապրե՛լ»

Հնգօրյա թատերական տոնն ավարտվեց Երեւանում՝ օրեր անց տեղափոխվելով Աբովյան եւ Գյումրի: «Արմմոնո» միջազգային թատերական 21-րդ փառատոնը կայացավ Երեւանում: Այս տարի փառատոնի շրջանակներում հայ հանդիսատեսը հնարավորություն ունեցավ դիտելու ինչպես Հայաստանից, այնպես էլ Ռուսաստանից, Ղազախստանից, Բելառուսից, Լեհաստանից, Վրաստանից ժամանած առաջատար թատրոնների 20 մոնոներկայացում: Այդ շարքում ծրագրում ներառված էին մոնոօպերա, մոնոդրամա, մոնոդոկ:

«Արմմոնոյի» տեղական ծրագիրը մեկնարկեց «Վարեչկա» մոնոներկայացմամբ: Թատրոնի առեղծվածային աշխարհը կյանքի արտացոլանքն է` դաժան, հոգին մերկացնող, հանուն գեղեցիկ մի ակնթարթի ճակատագրեր խեղող ու հավերժության վերածվող… Խոհափիլիսոփայական այս գաղափարն էր հանդիսատեսի դատին հանձնված «Վարեչկա» (ըստ Գրիգորի Կոնստանտինոպոլսկու նովելի) մոնոներկայացման հիմքում: Կ. Ստանիսլավսկու անվան ռուսական դրամատիկական թատրոնի դերասանուհիներ Ելենա Վարդանյանի ռեժիսուրայով եւ Լիլյա Մուկուչյանի դերակատարմամբ երբեմնի բալետի պարուհու մասին այս ներկայացումը փառատոնի շրջանակում արժանացավ առաջին հերթին հայ զինվորների բուռն ծափերին:

«Տղանե՛ր ջան, ձեր ցավը տանեմ, ինչքա՛ն ուրախ եմ, որ դուք կաք, ձեզ քաջառողջություն, հաջողություն եմ մաղթում, անփորձանք եղեք: Բոլորիս խաղաղություն եմ ցանկանում, որ դուք էլ միշտ գաք եւ ներկայացումներ դիտեք», - այսպես ողջունեց փառատոնի տնօրեն ՄԱՐԻԱՆՆԱ ՄԽԻԹԱՐՅԱՆԸ՝ հայրենիքի պաշտպաններին, որոնք դարձան 21-րդ «Արմմոնոյի» առաջին եւ գլխավոր հանդիսատեսը:

«Չեմ կարող ասել, թե մոնոներկայացման ժանրն ինձ ինչ-որ առումով գրավում է, ավելի շուտ հակառակը՝ վախեցնում է: Բայց «Վարեչկայի» դեպքում հանգամանքներն այլ կերպ դասավորվեցին: Ճիշտն ասած, որոշել էի այլեւս չխաղալ մոնոժանրում, բայց հենց նյութն էր, որ ինձ համոզեց հակառակում: Ելենա Վարդանյանն ամենադժվարն արեց, նա զարմանալի տաղանդավոր մարդ է եւ կարողացավ հավաքել մի ներկայացում, որը զուտ արտաքուստ առանձնապես նման էլ չէ մոնոներկայացման իր ձեւով: Ելենային հաջողվեց ներկայացումը ծավալուն դարձնել: Կարծում եմ՝ իմ կերտած հերոսուհին բացարձակապես տարբերվում է այն բոլոր դերերից, որոնք եղել են եւ կան իմ խաղացանկում: Ինձ թվում է՝ Վարեչկան իմ հերոսուհիներից ամենահասունն է, ամենաիսկականը», - շեշտեց Լիլյա Մուկուչյանը:

Տեղական ծրագրում «Վարեչկային» հաջորդեց Վարսենիկ Ավանյանի դերակատարմամբ՝ «Սպասումը», Արմեն Քուշքյանի` «Համլետի երազները», Մարիամ Մանոյի՝ «Ապրե՛լը», որը, ի դեպ, փառատոնի երեւանյան ներկայացումների շարքում վերջինն էր:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ

Այս թեմայով Ստիպված էի պատմել իմ պատմությունը՝ թույլ տալով հանդիսատեսին կարեկցել իմ պայքարին. Իբրահիմ Միարի Երեխաներին մի՛ վանեք ձեզնից, մի՛ տվեք մանկատուն, սա ուղղակի սարսափելի է. Սարգիս Շողունց Եթե այս ներկայացումը նայելուց հետո՝ ինչ-որ մեկը որոշել է մնալ հայրենիքում, կարելի է համարել այն ստացված. Բեգ-Վանյան Հայ փոքրիկները օգնեցին ռուս դերասանին «գործն ավարտին հասցնել» Սիրահարվել եմ Երեւանին... Իմ սիրտն արդեն ձեզ հետ է. Նիկոլայ Բալոբան