Դերասանուհուն, ինչպես ցանկացած կնոջ, պետք է, որ տանը նրան սպասեն սիրող մարդիկ, ոչ ավելին. Լիլյա Մուկուչյան

Թատրոնի առեղծվածային աշխարհը կյանքի արտացոլանքն է` դաժան, հոգին մերկացնող, հանուն գեղեցիկ մի ակնթարթի ճակատագրեր խեղող ու հավերժության վերածվող: Խոհափիլիսոփայական այս գաղափարն է օրերս  հանդիսատեսի դատին հանձնված «Վարեչկա» (ըստ  Գրիգորի Կոնստանտինոպոլսկու նովելի) մոնոներկայացման հիմքում: Կ. Ստանիսլավսկու անվան ռուսական դրամատիկական թատրոնի դերասանուհիներ Ելենա Վարդանյանի ռեժիսուրայով եւ Լիլյա Մուկուչյանի դերակատարմամբ երբեմնի բալետի պարուհու մասին այս ներկայացումը ոչ միայն բուռն ծափերի, այլեւ հոգուց քամված արցունքների արժանացան հանդիսատեսի կողմից: Իսկ հերոսուհու դերակատարի ապրումները եւ ներկայացման մի շարք այլ մանրամասներ  «Իրավունքը» պարզեց ԼԻԼՅԱ ՄՈՒԿՈՒՉՅԱՆԻ հետ զրույցում:

«ՄՈՆՈՆԵՐԿԱՅԱՑՄԱՆ ԺԱՆՐՆ ԻՆՁ ՈՉ ԹԵ ԳՐԱՎՈՒՄ, ԱՅԼ ԱՎԵԼԻ ՇՈՒՏ ՎԱԽԵՑՆՈՒՄ Է»

— Լիլյա, ներկայացումից առաջ հուզվո՞ւմ եք, միշտ է այդ զգացողությունն այցելում Ձեզ բեմելից առաջ, թե՞…

— Այո, միշտ անհանգստանում եմ բեմելից առաջ, եւ այն ինձ մոտ չի վերանում: Բայց սա այլեւս այն սարսափելի հուզմունքը չէ, ինչպիսին կար իմ կարիերայի սկզբում, այն ​​այժմ ավելի մարտական է:

— Խոսենք օրերս կայացած «Վարեչկա» մոնոներկայացման մասին: Ըստ հեղինակի, այն վերնագրված է որպես «Բալետի կատաղած պարուհի»...

— Իսկապես, Ելենան եւ ես որոշեցինք ներկայացումն անվանել «Վարեչկա», քանի որ այն ոչ միայն բալետի, բալետի պարուհու, այլ ընդհանրապես արտիստների մասին է, եւ այսպիսով ներկայացումն ինձ թվում է՝ ավելի ծավալուն է դարձել:

— Ի դեպ, սա Ձեր երրորդ մոնոներկայացումն է, եթե ճիշտ եմ հիշում: Ինչո՞վ է գրավում այս ձեւաչափը:

— Չեմ կարող ասել, թե մոնոներկայացման ժանրն ինձ ինչ-որ առումով գրավում է, ավելի շուտ հակառակը՝ վախեցնում է: Բայց «Վարեչկայի» դեպքում հանգամանքներն այնպես դասավորվեցին, երբ նյութը ձեռքս ընկավ: Ճիշտն ասած, որոշել էի այլեւս չխաղալ մոնոժանրում, բայց հենց նյութն էր, որ ինձ համոզեց հակառակում:

«ՎԱՐԵՉԿԱՆ ԻՄ ԿԵՐՏԱԾ ՀԵՐՈՍՈՒՀԻՆԵՐԻՑ ԱՄԵՆԱՀԱՍՈՒՆՆ Է, ԱՄԵՆԱԻՍԿԱԿԱՆԸ»

— Ինչո՞վ էր առանձնահատուկ Ձեր բեմական նոր կերպարը:

— Իմ հերոսուհին բացարձակապես տարբերվում է այն բոլոր դերերից, որոնք եղել են եւ կան իմ խաղացանկում: Ինձ թվում է՝ Վարեչկան իմ կերտած հերոսուհիներից ամենահասունն է, ամենաիսկականը:

— «Տաղանդավոր լինել պարտադիր չէ». այդպես է իր խոսքում ասում Ձեր հերոսուհին՝ երբեմնի բալետի պարուհին: Դուք է՞լ եք այդպես կարծում:

— Իհարկե, այստեղ դժվար է, չգիտեմ՝ պարտադիր է տաղանդավոր լինել, թե՝ ոչ եւ ընդհանրապես՝ ո՞վ է որոշում՝ այս թե այն ​​արտիստն է տաղանդավոր: Չէ՞ որ մենք կարող ենք միանգամից անուններ տալ, իրոք, հրաշալի դերասանների եւ ասել՝ ինչու՞… Մի խոսքով՝ հստակ պատասխան չունեմ:

— Դուք Վարեչկային խղճո՞ւմ եք, թե՞ համարում եք ուժեղ կին:

— Ես համարում եմ նրան շատ ուժեղ կին, շա՛տ, քանի որ նա ինքնասպանություն չգործեց եւ դեռ սպասում է, որ իրեն էլ կտրվի հնարավորություն:

«ՀԵՌՎԻՑ ԱՐՎԵՍՏԻ ԱՇԽԱՐՀՆ ԱՅՆՔԱՆ ԳԱՅԹԱԿՂԻՉ Է ԹՎՈՒՄ, ՄԻՆՉԴԵՌ  ԲԱՑԱՐՁԱԿԱՊԵՍ ԱՅԴՊԵՍ ՉԷ»

— Ըստ Ձեզ, Վարեչկայի պատմությունն իրակա՞ն է, թե՞ որոշակի հորինված տարրեր կան:

— Կարծում եմ՝ սա իրական պատմություն է, գրեթե համոզված եմ դրանում, եւ նույնիսկ իմ աչքի առաջ նրա պատկերի ուղիղ նախատիպը կա:

— Այնուհանդերձ, բալետի պարուհի դառնալը շատ աղջիկների անկատար երազանքն է…

— Այո, իսկապես, աղջիկները երազում են բալետի պարուհի կամ դերասանուհի դառնալ, չէ՞ որ հեռվից արվեստի աշխարհն այնքան անհոգ, այնքան գայթակղիչ է թվում, մինչդեռ բացարձակապես այդպես չէ, ինչի պատճառով էլ  շատերը հեռանում են այդ մասնագիտությունից:

— Ինչպե՞ս են ընթացել ներկայացման նախապատրաստական աշխատանքները: Ի՞նչ դժվարություններ եք, որպես դերասանուհի, փորձել հաղթահարել:

— Ես եւ Ելենան կարծես միանգամից սկսեցինք բեմադրական աշխատանքները: Ելենան ամենադժվարն արեց, նա զարմանալի տաղանդավոր մարդ է եւ կարողացավ հավաքել մի ներկայացում, որը զուտ արտաքուստ առանձնապես նման էլ չէ մոնոներկայացման իր ձեւով: Ելենային հաջողվեց ներկայացումը ծավալուն դարձնել: Իսկ հատուկ ինչ-որ դժվարություններ չեն եղել:

«ՆԵՐԿԱՅԱՑՈՒՄԸ ԵՐԿԱՐ, ՀԵՏԱՔՐՔԻՐ ԿՅԱՆՔ ԿՈՒՆԵՆԱ ԵՎ ՄԻԳՈՒՑԵ ՇԱՏ ԿՃԱՄՓՈՐԴԻ»

— Ի վերջո, տառապանքների միջով անցած Ձեր հերոսուհին վերցնում է  ճամպրուկը՝ անցյալի հուշերով բեռնված ու... Ի՞նչ եք կարծում,  ո՞ր ուղությամբ է շարժվում նրա գնացքը:

— Կարծում եմ՝ ողջ կյանքում նա կփնտրի թատրոն, որը կընդունի իրեն, համենայնդեպս, նա իսկապես մեծ հույսեր ունի: Ուստի՝ ինձ թվում է, որ նրա համար դեռ ամեն ինչ ավարտված չէ:

— Ներկայացման ավարտին կին հանդիսատեսների աչքերը թաց էին, սպասելի էր՞:

— Սպասելի էր… Իմ դերասանական փորձն արդեն թույլ է տալիս գուշակել, թե կոնկրետ որ նախադասությունը կհասնի հանդիսատեսի սրտերին: Այնպես որ, իրականում սպասելի էր:

— Առաջիկայում ի՞նչ ճակատագիր է սպասում «Վարեչկա» մոնոներկայացմանը:

— Ըստ իս, ներկայացումը երկար, հետաքրքիր կյանք կունենա եւ միգուցե շատ կճամփորդի:

— Ծափեր, ծաղիկներ, հավանաբար, այլ բան դերասանուհուն պետք չէ՞ կատարյալ երջանիկ լինելու համար...

— Դերասանուհուն, ինչպես ցանկացած կնոջ, պետք է, որ տանը նրան սպասեն սիրող մարդիկ, ոչ ավելին:

Զրույցը՝ ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆԻ

Այս թեմայով Չի կարելի ասել պայքարն ավարտվել է, սա դեռ կուլմինացիոն կետը չէ. Անահիտ Մութաֆյան Կիրանցում ճանապարհը բացել են, կարմիրբերետավորները՝ հեռացել Դուք ծիծաղում եք սրանց վրա, մինչդեռ սրանք իրենց սեւ գործն են անում ու ծիծաղում հայ ժողովրդի վրա. Վարդանյան Իմ կոչն ուղղված է սպաներին եւ ծառայողներին, ովքեր գիտեն ինչ է հայրենիքը եւ պատիվը. Արթուր Վարդանյան Ի՞նչ հպարտ քաղաքացու տոն, մենք Հայրենիք ենք կորցնում. Արթուր Վարդանյան