ԻՐԱԿԱՆՈՒՄ ՈՎ Է ԹՐԱՄՓԻ ԹԻՎ 1 ԹՇՆԱՄԻՆ
Վերլուծություն
Մեկ բան գնալով միանշանակ է դառնում: Այն, որ Թրամփն իրոք փորձում է հնարավորինս արագ ազատվել ինչպես ուկրաինական, այնպես էլ իրանական խնդրից (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=311145&l=am): Ու թեեւ կա այն հիմնական կարծիքը, որ Թրամփի նպատակը Չինաստանի դեմ սրվող հակամարտության վրա կենտրոնանալն է, բայց այստեղ հարցականներ, իհարկե, կան:
Իրան-ԱՄՆ բանակցությունների երկրորդ փուլը նույնպես կողմերը միանգամայն դրական գնահատեցին: Սակայն սրա հետ կապված մեկ նյուանս պետք է հաշվի առնել: Այն է՝ առաջին փուլի շեմին, հիշեցնենք, ամերիկյան կողմի բանագնաց Ուիտկոֆը, մինչ իրանցիներին հանդիպելը, նախ այցելեց Ռուսաստան՝ երկարաշունչ հանդիպում ունենալով Պուտինի հետ: Եվ ահա, երկրորդ փուլից առաջ պատկերը փոխվեց. այս անգամ էլ Իրանի արտգործնախարար Արաղչին ժամանեց Մոսկվա՝ փոխանցելով Գերագույն առաջնորդի փակ ուղերձը եւ նույնպես երկարաշունչ հանդիպում ունենալով Պուտինի հետ:
Թե բուն ռուս-իրանական հարաբերությունների մասով սա ինչ է նշանակում, բավականին լավ բացատրեց Արաղչին. «Մենք շատ կարեւոր քննարկումներ ունեցանք, Իրանի Իսլամական Հանրապետության եւ Ռուսաստանի հարաբերությունները երբեք այնքան ամուր, լավ եւ փոխադարձ հարգանքի ու շահերի վրա հիմնված չեն եղել, որքան այսօր։ Վերջերս ստորագրված Իրանի եւ Ռուսաստանի միջեւ ռազմավարական համագործակցության համապարփակ համաձայնագիրը երկու երկրների հարաբերությունների մակարդակը բարձրացրել է ռազմավարական մակարդակի։ Մենք սերտ համագործակցություն եւ խորհրդատվություններ ենք պահպանում Ռուսաստանի մեր բարեկամների հետ միջազգային բոլոր ոլորտներում»,- շեշտել է նախարարը: Վերջապես նաեւ հավելելով, որ՝ Իրանի եւ Ռուսաստանի միջեւ սերտ համագործակցությունը կշարունակվի ապագայում «ավելի մեծ ինտենսիվությամբ եւ թափով»։
Սակայն այս ամենին նայենք այլ կողմից եւս: Այն, որ ինչպես ամերիկյան, այնպես էլ իրանական կողմն իրար հանդիպելուց առաջ գալիս են Մոսկվա, եւս մեկ հիմնավորում է, ինչի մասին քանիցս ենք ասել: Այն է՝ հենց Մոսկվան է Թեհրանի եւ Վաշինգտոնի բանակցություններում հիմնական միջնորդը՝ դրանից ենթադրվող հետեւանքներով հանդերձ: Եվ այն, որ իրանական կողմը այս ամենի ֆոնին խոսում է ՌԴ-ի հետ համագործակցության էլ ավելի բարձր մակարդակի հասնելու հեռանկարների մասին, մեկ բան է հուշում՝ ԱՄՆ-ն, մեղմ ասած, ամենեւին էլ դեմ չէ այդ հարաբերություններին: Ըստ այդմ, նաեւ չի խոչընդոտի այդ հարաբերություններն ապահովող լոգիստիկաների հարցում, եւ այստեղ խոսքը, իհարկե, Հարավային Կովկասի մասին է: Այսինքն, ամենահավանական տարբերակ է դառնում, որ Վաշինգտոնը հարավկովկասյան տիրույթին նայում է` որպես ՌԴ-ի աշխարհաքաղաքական ազդեցության գոտի:
Ու այնպես չէ, որ վաղը-մյուս օրը Թրամփի այս մոտեցումը կարող է փոխվել: Հաշվի առնելով, որ նա, ակնհայտորեն, դեռ երկար ժամանակ է ունենալու Մոսկվայի կարիքը: Այսպես, օրերս Թրամփը սկսեց խոսել նաեւ Պեկինի հետ պայմանավորվածություններ ձեռք բերելու հեռանկարների մասին, ինչքան էլ որ ներկա հարաբերությունները հասել են առեւտրային պատերազմի մակարդակի: Եվ այն, որ Մոսկվան նաեւ Վաշինգտոն-Պեկին դեռ չսկսված բանակցություններում է լինելու հիմնական միջնորդը, արդեն այս դիրքերից կարելի է կռահել: Հաշվի առնենք նաեւ, որ մայիսի 9-ին նախագահ Սին ծրագրել է այցելել Մոսկվա, որի ժամանակ, իհարկե, ԱՄՆ-Չինաստան-Ռուսաստան աշխարհաքաղաքական նոր եռանկյունու թեման, թերեւս, հիմնական է լինելու: Այսինքն, որքան էլ որ գերիշխող է թվում Վաշինգտոն-Պեկին սպասվող մեգաբախումների հեռանկարը, սակայն իրականում կա նաեւ պայմանավորվածությունների շատ լայն դաշտ՝ նոր Յալթայի տարբերակով:
Առավել եւս, որ իրականում Թրամփը, շատ նման է, որ բոլորովին այլ պատերազմի է պատրաստվում, ավելին, կարծես դրա մեկնարկի կոճակը սեղմում է: Այսպես, օրերս նա կոչ է արել Ֆեդերալ ռեզերվային համակարգի (ՖՌՀ) նախագահ Ջերոմ Փաուելին պաշտոնանկ անել այն բանից հետո, երբ նա հրաժարվել է նվազեցնել վերաֆինանսավորման տոկոսադրույքը: Դրա նախօրեին Փաուելը քննադատել էր Սպիտակ տանը՝ մաքսատուրքերի չափից ավելի բարձրացման համար, ինչը, նրա կարծիքով, կհանգեցնի գնաճի աճին եւ տնտեսության դանդաղմանը։
ՖՌՀ-ն ԱՄՆ-ում կատարում է Կենտրոնական բանկի գործառույթները: Այդ թվում` սահմանում է բանկային հիմնական` վերաֆինանսավորման տոկոսադրույքը, տպագրում է դոլարը` այն որպես վարկ տալով ամերիկյան պետությանը: Չնայած, որ այդ կառույցն ամենեւին էլ ֆեդերալ չէ. այն մասնավոր է, եւ հիմնական սեփականատերերին եւ ղեկավարներին նշանակում են այն բոլոր ուլտրալիբերալները, որոնք թշնամական հարաբերությունների մեջ են Թրամփի հետ:
Թրամփի գլխավոր խնդիրը դեռ առաջին նախագահության ժամանակ եղել եւ հիմա էլ մնում է ՖՌՀ-ն՝ Կենտրոնական բանկի եւ դոլարի տպագրությունը պետական վերահսկողության տակ վերցնելու նպատակով: Իսկ Փաուելի դեմ սկսած հարվածը նշանակում է մեկ բան` սկսված է ամերիկյան իշխանությունների պատերազմը ՖՌՀ-ի «համաշխարհային կառավարություն» կոչված սեփականատերերի հետ: Իրականում, հենց այդ «կառավարության» դեմ է պատերազմում նաեւ Մոսկվան, խոշոր հաշվով՝ Պեկինը եւս: Եվ հենց դա է, որ այս երեք ուժերին կամաց-կամաց տանում է համագործակցության դաշտ: