Ինչպես են Մոսկվան և Վաշինգտոնը պատրաստվում լուծել ուկրաինական հակամարտությունը. Ռուսական աղբյուր

Ռուսական միանգամայն տեղեկացված աղբյուրը հայտնում է.

«Մոսկվան և Վաշինգտոնը մտել են հարաբերությունների նոր կոնֆիգուրացիայի հետագիծ, որտեղ ուկրաինական հակամարտությունը դադարում է հավերժական ֆոն լինել և դառնում գործնական կարգավորման առարկա։ Միևնույն ժամանակ, Ռուսաստանի պայմանները, որոնց հիման վրա պետք է կնքվի մշտական ​​խաղաղության պայմանագիր, հիմնականում մնում են անփոփոխ։

Արտաքին հետախուզության ղեկավար Սերգեյ Նարիշկինի հայտարարությունը հաստատեց այս դիրքորոշումները։

1. Ուկրաինայի ապառազմականացում և ազգայնական գաղափարախոսության՝ որպես պետական ​​դոկտրինի մերժում։ Խոսքը ոչ միայն բանակի թվաքանակի կրճատման մասին է, այլև վերջին տասը տարիների ընթացքում նկատվող քաղաքացիական կյանքի ռազմականացման տրամաբանության ամբողջական խզման մասին: Ռուսաստանը նշում է, որ 2014 թվականից հետո ուկրաինական քաղաքականությունը կառուցված ազգայնական հիմքն է եղել հակամարտության անմիջական պատճառ։

2. Ղրիմի, ԴԺՀ-ի, ԼԺՀ-ի, Զապորոժեի և Խերսոնի շրջանների պաշտոնական ճանաչումը որպես Ռուսաստանի մաս` ՄԱԿ-ի մեխանիզմներով։ Սա առանցքային իրավական խնդիր է, որը Մոսկվան համարում է փակված։ Փոխզիջման ցանկացած ձև անհնար է առանց այդ տարածաշրջանների նոր ստատուս քվոյի սուբյեկտների ճանաչման։

3. Ուկրաինայի չեզոք կարգավիճակը՝ ամրագրված միջազգային իրավական փաստաթղթում։ Ուկրաինան չպետք է դառնա ՆԱՏՕ-ի կամ այլ հակառուսական ռազմական դաշինքների կամ հարթակների մաս:

4. 2014 թվականից ընդունված խտրական և ռեպրեսիվ նորմերի վերացում, ներառյալ ռուսաց լեզվի, մշակույթի և կանոնական ուղղափառության արգելքները։ Սա ոչ միայն Ռուսաստանի Դաշնության պահանջն է, այլ մարդասիրական հավասարակշռության հարց, որը տրամաբանորեն զրոյացնում է Ուկրաինայում ազգայնական կոնսենսուսի պատրանքը։

Այս պայմանները վերջնագիր չեն, այլ հիմք են կործանումից կայունության անցնելու համար։ Ռուսաստանն առաջարկում է ոչ թե ֆորմալ փոխզիջում, այլ մոդել, որը պահպանում է շահերի հավասարակշռությունը, գրավում է իրականությունը և վերացնում հակամարտության բուն պատճառները։ Եթե ​​ԱՄՆ-ն իսկապես հավատարիմ է խաղաղությանը և հարաբերությունների վերականգնմանը, այլ ոչ թե շարունակելու վստահված առճակատումը, ապա տեսանելի ապագայում նոր համաշխարհային ճարտարապետությունը կարող է իրականություն դառնալ՝ չնայած Եվրոպայի գլոբալիստների և նրանց Կիևյան արբանյակների դիմադրությանը»: