ՄԵՐ ԲՆԱԿՉՈՒԹՅԱՆ ՄԵԾ ՄԱՍԸ ՎԱՐԱԿՎԵԼ Է. ՄԱՍՆԱԳԵՏ

Սպասվո՞ւմ է կորոնավիրուսի երկրորդ ալիք, թե՝ ոչ, ինչո՞ւ ՀՀ-ում կորոնավիրուսից մահացած անձանց չեն դիահերձում, նաեւ հաշվի առնելով, որ այդ դեպքում իրավաբանորեն անհնար է հստակ ներկայացնել՝ ով կորոնավիրուսից մահացավ: Ինչքանո՞վ էր պետք արտակարգ դրության հերթական երկարաձգումը: Այս ամենի շուրջ զրուցել ենք Հայկական առողջապահական ազգային խորհրդի նախագահ, առողջապահության կազմակերպիչ, բժիշկ-ուրոլոգ ԳԵՎՈՐԳ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԻ հետ:

ԻՆՉՈ՞Ւ ՉԵՆ ԴԻԱՀԵՐՁՈՒՄ

- ՀՀ-ում կորոնավիրուսից մահվան դեպքերի մեծ մասը ներկայացվում է`  որպես ուղեկցող հիվանդության հետեւանք: Իսկ փաստն այն է, որ ՀՀ-ում հերձում չի իրականացվում, որպեսզի հնարավոր լինի հստակ պարզել մահվան պատճառը եւ հանրությանն էլ հստակ ներկայացնել, որ մահը հենց վիրուսի հետեւանքով է վրա հասել, կամ՝ ոչ: Ինչո՞ւ:

- Պաշտոնական հայտարարության համաձայն` մեր երկրում չկան բավարար սանիտարական պայմաններ դիահերձում կատարելու համար: Սակայն ես համակարծիք չեմ այս վարկածի հետ: Կորոնավիրուսի դեմ պայքարի վրա ծախսվել են հսկայական գումարներ, եւ շատ դեպքերում այդ ծախսերը եղել են անարդյունավետ: Ուստի կարելի էր այդ գումարները ուղղել դեպի սանիտարական նորմերին համապատասխանող դիահերձարանի ստեղծմանը: Դիահերձումների բացակայության պատճառով այսօր շատ լուրջ կասկածներ են առաջանում բնակչության մոտ` իրենց հարազատների մահացության պատճառի վերաբերյալ: Արդյունքում, էլ ավելի է նվազում վստահությունը առողջապահության ոլորտի նկատմամբ:

- Խոսակցություններ կան, նաեւ բժիշկ Մարինա Խաչատրյանն է կասկած հայտնել, որ մահացած անձանց օրգանների վաճառքի հետ կարող ենք գործ ունենալ: Դուք կիսո՞ւմ եք այդ մտահոգությունը եւ առհասարակ, հաշվի առնելով, որ մահացածների մեծ մասը տարեցներ են, որքանո՞վ կարող են կենսունակ լինել նրանց օրգանները հետագա օգտագործման նպատակով:

- Գուցե բժշկուհի Խաչատրյանն ունի նման տվյալներ, սակայն ես այդպիսի տվյալներ չունեմ եւ չեմ կարող մեկնաբանել մի երեւույթ, որի փաստերը չկան ձեռքիս տակ:

ՄԵՐ ԱՌՈՂՋԱՊԱՀՈՒԹՅԱՆ ՀԱՄԱԿԱՐԳԸ ԱՆՊԱՏՐԱՍՏ Է ԼՈՒՐՋ ՄԱՐՏԱՀՐԱՎԵՐՆԵՐԻՆ

- Պատկան մարմինները կանխատեսում են, որ առաջիկա ամիսներին վիրուսի երկրորդ ալիքի հետ ենք գործ ունենալու: Որտեղից նման ենթադրության հիմք:

- Իսկ արդյոք մենք հաղթահարե՞լ ենք, այսպես կոչված, առաջին ալիքը: Մեզ մոտ նոր սկսվել է վարակակիրների թվի նվազումը, որը կարելի է պայմանավորել զանազան գործոններով` համավարակի բնական նահանջով, ոչ թիրախային կամ քիչ թվով թեստավորմամբ, վարակակիրների թվերի «նկարչությամբ» եւ այլն: Ուստի, ես չեմ տեսնում, որ մենք արդեն հաղթահարել ենք առաջին ալիքը: Եթե նույնիսկ դիտարկենք այն տարբերակը, որ համավարակը իրոք նահանջում է, ապա դա բնական նահանջն է, այլ ոչ թե մեր կառավարության պայքարի արդյունքը: Բոլոր երկրներում համավարակը նահանջեց 2-3 ամսվա ընթացքում, իսկ մեզ մոտ կառավարության «պայքարը» ընթանում է արդեն 6 ամիս, եւ նոր մենք սկսում ենք տեսնել այդ  «պայքարի» արդյունքները: Հարկ եմ համարում նշել, որ ցանկացած վիրուս, ներառյալ կորոնավիրուսը, մնալու է մեզ հետ, եւ չեմ բացառում հետագայում սեզոնային բռնկումների հնարավորությունը: Բայց դա «ալիք» կոչել չի կարելի:

- Պարոն Գրիգորյան, առհասարակ, ի՞նչ իրավիճակ է կորոնավիրուսի տարածվածության առումով այսօր մեր երկրում, որքանո՞վ է արդյունավետ «պայքար» ընթանում:

- Պայքար չի ընթանում: Մեր բնակչության մեծ մասը վարակվել է. ոմանք ստացել են հիվանդանոցային բուժում, ոմանք տարել են կորոնավիրուսը անսիմպտոմ, ոմանք բուժվել են տանը: Բնական է, որ կոլեկտիվ իմունիտետի ձեւավորմանը զուգընթաց համավարակի տարածման տեմպերը պետք է նվազեին եւ նվազում են: Այս համավարակը ցույց տվեց, որ մեր առողջապահության համակարգը անպատրաստ է լուրջ մարտահրավերներին, եւ դա ոչ պրոֆեսիոնալ կառավարման արդյունք է:

Զրույցը` ԻԼՈՆԱ ԱԶԱՐՅԱՆԻ