Հայ զինվորին չորս կողմից դավաճանում էին․ մեջքից հարվածները շատ ավելի ուժգին էին, քան թշնամու գործադրած զենքի հարվածները․ ԱՀ նախագահի հատուկ հանձնարարություններով ներկայացուցիչ

<<Խաղաղությունը չեն մուրում, այլ պարտադրում, ու մենք՝ արցախցիներս կողմ ենք պարտադրված, արժանապատիՎ խաղաղության հաստատմանը։ Իսկ խաղաղություն պարտադրելը բացառապես զինված ճանապարհ է ենթադրում, այսինքն պետք է զինվենք, զինել բանակը, պատրաստել բնակչությանը։ Իհարկե, բոլորս էլ խաղաղություն ենք ուզում, եւ ինչպես ԱՀ նախագահ Արայիկ Հարությունն է ասել՝ արցախցին դեմ չէ խաղաղությանը, բայց ոչ Արցախի ինքնորոշման հաշվին կամ ինչպես Հայաստանում են ասում՝ Արցախի հարցի  նշաձողի իջեցման հաշվին։ Ցավոք, այսօր ՀՀ-ի իշխանությունները խաղաղությունը տեսնում են նվաստացման, մուրալու մեջ, ինչը հարիր չէ հայ ազգին։ Մենք թույլ չպետք է տանք, որ Նիկոլն ու իր նման թուլամորթները մեզ կրկին անգամ տանեն ստորացման, նվաստացման ճանապարհով, դա կլինի հայի վերջը>>,-<<Իրավունքի>> հետ զրույցում անդրադառնալով Արցախի ճակատագրին եւ խաղաղության օրակարգին, ասաց Արցախի նախագահի հատուկ հանձնարարությունների գծով ներկայացուցիչ, գնդապետ Վահան Բադասյանը։

-Պարոն Բադասյան, բայց մենք ունենք զենքով խաղաղություն պարտադրելու հնարավորություն, ռեսուրսներ։

-Իհարկե, շատ մեծ, հզոր, անասելի ռեսուրսներ ունենք։ Բայց այլ հարց է, որ մեր իշխանությունները այդ ցանկությունը չունեն, իշխանությունները ցանկություն չունեն բանակը զինելու, զենք-զինամթերքով ապահովվելու։ Մենք ունենք զենքից ավելի կարեւոր ռեսուրս՝ հայի անպարտելի ոգին, միասնականության էներգետիկային հավասար ոչ մի զենք չկա։

-Ինչո՞ւ այդ միասնականությունը գործի չդրվեց 44-օրյա պատերազմի ընթացքում։

-Որովհետեւ ունեինք կամազուրկ իշխանություն, թուլամորթ ղեկավարներ, ովքեր ռազմաճակատի առանձին հատվածներում քաոս էին ստեղծում, իսկ պատերազմի դաշտում քաոսի ստեղծում հղի է պարտությամբ։ Հայ զինվորին չորս կողմից դավաճանում էին, ոնց կարող էր պայքարել զինվորը, երբ մեջքից հարվածները շատ ավելի ուժգին էին, քան թշնամու գործադրած զենքը։

-Ի՞նչ անել այս իրավիճակում։

-Այսօր մենք համախմբման կարիք ունենք, կարծես համախմբում նկատվում է, բայց դժվար, թե այդ համախմբումը լինի հների շուրջ՝ դա բացառվում է։ Գիտեք, այսօր տպավորություն է, որ մի կողմը առանց լուրջ արգումնետներ բերելու իշխանություն են ուզում վերցնել, իսկ հները՝ այսօրվա նորերը,  ուզում են ամեն գնով պահել իրենց  իշխանությունը։ Բայց, մենք բոլորս հասկանում ենք, որ առանց համխմբման հնարավոր չէ այս սատանիստական իշխանություններին հեռացնելու։ Այս պայմաններում միակ ձեւն այն է, որ իշխանության բերել երրորդ ուժի, ով չի ասոցացվում ո՛չ ներկա, ո՛չ նախկին իշխանությունների հետ։

Ամփոփելով խոսքը մեր զրուցակիցը նկատում է․

-Մոտենում է՝ մայիսի 8-ը, Շուշիի ազատագրման օրը, եւ մեզ արցախցիներիս եւ ողջ հայության համար լավագույն տոնակատարությունը կլինի, որ գոնե այդ օրը Նիկոլը հրաժեշտ տա իր պաշտոնին, ազատագրի իրենից հայ ժողովրդին։