ԲԱՄԲԱՍԱՆՔ

Այն բա­նից հե­տո, երբ պարզ դար­ձավ, որ ­Մոսկ­վա­յում ա­հա­բեկ­չութ­յան վայ­րը` «Կ­րոկու­սը», ո­րը պատ­կա­նում է ադր­բե­ջան­ցի մե­ծա­հա­րուստ Ա­ղա­լա­րո­վին (ո­րի կի­նը եւ դուստ­րը ԱՄՆ-ի քա­ղա­քա­ցի­ներ են) եւ մա­սամբ Իլ­համ Ա­լիե­ւի աղջ­կան, չու­ներ հա­կահր­դե­հա­յին հա­մա­կարգ, պարզ­վեց, որ հա­մեր­գաս­րա­հի պա­հես­տա­յին ել­քե­րը փակ էին, նոր­մալ պահ­պա­նութ­յուն չէր ի­րա­կա­նաց­վում, իսկ ա­հա­բե­կիչ­նե­րից եր­կու­սը ­Թուր­քիա­յում են ստա­ցել ա­հա­բեկ­չութ­յան վե­րա­բեր­յալ ման­րա­մասն հանձ­նա­րարա­կան­նե­ր, Արդր­բե­ջա­նը ո­րո­շեց հայ­տա­րա­րել, թե ի­րենց մոտ էլ նա­խա­տես­վում էր ա­հա­բեկ­չութ­յուն, ո­րի արդ­յուն­քում պետք է սպան­վեր ­Լեն­քո­րա­նի քա­ղա­քա­պե­տը եւ ինչ-որ մի դա­սա­խոս: ­Թե ո՞ւմ էին պետք այդ եր­կու­սը, պարզ չէ, բայց այդկերպ Ադր­բե­ջա­նը փոր­ձեց ի­րե­նից եւ ­Թուր­քիա­յից շե­ղել ու­շադ­րու­թյու­նը եւ այն կաս­կած­նե­րը, ո­րոնք ար­դեն իսկ լցրել են ռու­սա­կան սոց­ցան­ցե­րը: ­Պետք է նշել, որ նույն ըն­թաց­քում բա­ցա­հայտ­վեց, որ Ադր­բե­ջա­նը Ուկ­րաի­նա­յին վա­ճա­ռում էր հրթիռ­ներ: ­Հետաքր­քիր է նաեւ, որ ­Մոսկ­վա­յի ա­հա­բեկ­չութ­յանը զու­գա­հեռ, ­Ղր­ղզս­տա­նում ձեր­բա­կալ­վեց հինգ ադր­բե­ջան­ցի­նե­րից բաղ­կա­ցած ա­հա­բեկ­չա­կան խումբ, ո­րը պլա­նա­վո­րում էր ի­րա­կա­նաց­նել ­Բիշ­քե­կում ա­հա­բեկ­չութ­յուն երկ­րի իշ­խա­նութ­յուն­նե­րի դեմ: