Հնարավո՞ր է, որ փորձված Ալիեւը զույգ ոտքով թակարդն ընկնի

Այս օրերին, երբ Մոսկ­վա­յից ազ­դակ­նե­ր են գա­լիս Նի­կո­լին՝ վե­րա­դառ­նալ ռու­սա­կան ե­ռա­կողմ հար­թակ (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=305123&l=am), կա նաեւ մեկ այլ հարց՝ իսկ Ա­լիե­ւը պատ­րա՞ստ է այդ հար­թա­կում գոր­ծել: Հաշ­վի առ­նե­լով այն հե­տե­ւո­ղա­կան հա­կա­ռու­սա­կան կուր­սը, ո­րը վեր­ջին ժա­մա­նակ­ներս Հեյ­դա­րո­վի­չը գնա­լով ան­թա­քույց է ի ցույց դնում:

Այս­պի­սով, այս ի­րա­վի­ճա­կում Բա­քուն կցան­կա­նա՞ վե­րա­դառ­նալ մոս­կով­յան ե­ռա­կողմ հար­թակ՝ «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նա­գիր» կնքե­լու: Հաշ­վի առ­նե­լով, որ Ս­յու­նի­քի մա­սին ե­րա­զանք­ներն էլ մյուս կող­մից են Ա­լիե­ւին տա­նում առ­հա­սա­րակ ո­րե­ւէ պայ­մա­նա­գիր չկնքե­լու դաշտ:

­Թե ին­չու է Ա­լիեւն այս պա­հին նման կուր­սի մեջ մտել, ի­հար­կե, կա­րե­լի է հաս­կա­նալ: Վեր­ջին ժա­մա­նակ­ներս նա հե­տե­ւո­ղա­կա­նո­րեն ամ­րապն­դում է Իս­րա­յե­լի հետ հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րը, իսկ Թ­րամ­փը, չմո­ռա­նանք, Իս­րա­յե­լի լա­վա­գույն բա­րե­կամն է: Այ­սինքն, կա­րող են Ա­լիե­ւի մոտ ա­ռա­ջա­նալ ոչ ան­հիմն հույ­սեր, որ կա­րող է հի­մա էլ հեն­վել Թ­րամ­փի վրա՝ փոր­ձե­լով տե­ղա­փոխ­վել հա­կա­ռու­սա­կան դաշտ եւ պա­հե­լով Ս­յու­նիքն ի­րե­նով ա­նե­լու հույ­սե­րը: Ա­ռա­վել եւս, որ ներ­կա փու­լում Թ­րամ­փը միան­գա­մայն կոշտ սպառ­նա­լիք էր նաեւ Ի­րա­նի հան­դեպ, եւ ինչ ի­մա­նաս, այս նոր ի­րո­ղությ­ուն­նե­րից ին­չեր կա­րե­լի է քա­ղել:

Ի­հար­կե` ա­սել, թե Ա­լիե­ւի նման մո­տե­ցում­ները լիո­վին զուրկ են հիմ­քե­րից, սխալ կլի­ներ: Միայն թե այս­տեղ մեկ մեծ «բայց» կա. իսկ Ա­լիեւն այդ­քան վստա՞հ է, որ Թ­րամփն իր, այս­պես ա­սենք, «բարձր տո­նայ­նութ­յան» քա­ղա­քա­կա­նութ­յու­նը պատ­րաստ է տե­ղա­փո­խել ու­ժա­յին, պետք ե­ղավ՝ ռազ­մա­կան դաշտ: Ա­ռա­վել եւս՝ Մոսկ­վա­յի հետ հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րում:

Ի­րա­կա­նութ­յունն այն է, որ վեր­ջին ժա­մա­նակ­ներս հա­մաշ­խար­հա­յին թիվ մեկ հարց է դար­ձել, թե Թ­րամփն ար­դեն ու­ղիղ կա­պի մեջ մտե՞լ է Պու­տի­նի հետ: Ու թեեւ հար­ցին ար­դեն եր­րորդ ան­գամ ան­ձամբ Թ­րամփն է պա­տաս­խա­նում, որ Պու­տի­նի հետ հե­ռա­խո­սազ­րույց­ներ ու­նե­ցել է, սա­կայն այն տպա­վո­րութ­յունն է, որ շա­տերն են դժվա­րա­նում դրան հա­վա­տալ՝ նո­րից ու նո­րից նույն հար­ցը տա­լով: Ա­սենք, թեր­հա­վատ­նե­րին կա­րե­լի է հաս­կա­նալ. շրջա­նառ­վում է հիմ­նա­կա­նում այն թե­զը, որ Պու­տին-Թ­րամփ օ­րա­կար­գում ուկ­րաի­նա­կան պա­տե­րազ­մի հարցն ա­մե­նե­ւին էլ ա­մե­նաա­ռաջ­նա­յի­նը չէ, այլ խոս­քը ռուս-ա­մե­րիկ­յան ընդ­հա­նուր հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րի եւ ըն­դու­նե­լի խա­ղի կա­նոն­ներ սահ­մա­նե­լու մա­սին է: Եվ նման է, որ ար­դեն նաեւ Կիե­ւում են դա պարզ գի­տակ­ցում: Ա­մեն դեպ­քում, ուկ­րաի­նա­կան միան­գա­մայն տե­ղե­կաց­ված աղբ­յու­րը գրում է. «Մինչ Զե­լենս­կին սպա­սում է Թ­րամ­փի հե­ռա­խո­սա­զան­գին եւ հու­սով է «վա­ճա­ռել» պա­ղես­տին­ցի փախս­տա­կան­նե­րին Ուկ­րաի­նա­յում տե­ղա­վո­րե­լու թե­ման Վա­շինգ­տո­նի ա­ջակ­ցութ­յան դի­մաց, ի­րա­կան բա­նակ­ցութ­յուն­նե­րը տե­ղի են ու­նե­նում այլ տեղ: ԱՄՆ-ի եւ Ռու­սաս­տա­նի նա­խա­գահ­նե­րը ոչ միայն ար­դեն անց­կաց­րել են հե­ռա­խո­սա­յին բա­նակ­ցութ­յուն­նե­րի մի քա­նի փուլ, այլ հա­մա­ձայ­նեց­նում են կոնկ­րետ փաս­տաթղ­թերն ու ի­րա­կա­նաց­ման կար­գը»:

Եվ­րո­պան, ի­հար­կե, դեռ աղմ­կում է: Բայց ա­հա, Թրամ­փի թի­մից եվ­րո­պա­ցի­նե­րին էա­կան մե­սիջ հղվեց. ռուս-ուկ­րաի­նա­կան պայ­մա­նագ­րից հե­տո հենց Եվ­րո­պան է պար­տա­վոր­վե­լու ա­պա­հո­վել Ուկ­րաի­նա­յի անվ­տան­գութ­յու­նը: Ա­վե­լի պազ ա­սած, ե­թե Ուկ­րաի­նա­յի հա­մար այդ­քան դարդ եք ա­նում, ու­րեմն ինք­ներդ էլ վճա­րեք ողջ ծախ­սը: Իսկ դա նշա­նա­կում է նախ՝ կե­րակ­րել Ուկ­րաի­նա­յին, ա­պա՝ տնտե­սութ­յու­նը վե­րա­կանգ­նել, վեր­ջում էլ՝ եր­կա­րա­ժամկետ հե­ռան­կա­րով ա­պա­հո­վել այդ երկ­րի անվ­տան­գութ­յու­նը: Վերջ, Վա­շինգ­տո­նը ձեռ­քե­րը լվա­նում է: Ե­թե պատ­րաստ չեք վճա­րել, ու­րեմն ձայն­ներդ կտրեք: Այս շա­բաթ էլ փոխ­նա­խա­գահ Վեն­սը գա­լու է Եվ­րո­պա՝ Մ­յուն­խե­նի գա­գա­թա­ժո­ղո­վին՝ ակն­կա­լի­քով, որ ինչ­պես Եվ­րո­պան, այն­պես էլ Զե­լենս­կին պետք է տան պարզ հար­ցե­րի պա­տաս­խան: Եվ­րո­պան պատ­րա՞ստ է վճա­րել: Իսկ ե­թե ոչ, Զե­լենս­կին պատ­րա՞ստ է ստո­րագ­րել այն «կոնկ­րետ փաս­տաթղ­թերն ու ի­րա­կա­նաց­ման կար­գը», որն այս պա­հին մշա­կում, մի­գու­ցե մշա­կել-ա­վար­տել են ռուս­ներն ու ա­մե­րի­կա­ցի­նե­րը:

Եվ­րո­պան հա­զիվ թե պատ­րաստ լի­նի Ուկ­րաի­նա­յին եր­կար ու եր­կար տա­րի­ներ կե­րակ­րել-պաշտ­պա­նել: Ա­ռա­վել եւս, որ ան­գամ ինքն ի­րեն պաշտ­պա­նել չի կա­րող, իսկ տնտե­սութ­յան մեջ խո­րը ռե­ցե­սիա է սկսվել: Զե­լենս­կին դեռ փոր­ձում է խա­ղալ, բայց ինչ կա­րող է ա­նել, ե­թե ԱՄՆ-ն ս­պառ­նա առ­հա­սա­րակ նրա­նից հրա­ժար­վել:

Ա­հա, հենց այս ի­րո­ղութ­յու­նն­երի ա­ռաջ է ստիպ­ված լի­նե­լու կանգ­նել Ա­լիե­ւը, որ, որ­պես եր­կու հիմ­նա­կան մի­ջու­կա­յին տե­րութ­յուն, ՌԴ-ն­ եւ ԱՄՆ-ն կա­րող են պայ­մա­նա­վոր­վել բո­լոր տա­րա­ծաշր­ջան­նե­րի հար­ցով, այդ թվում՝ կան լու­ծում­ներ Ի­րա­նի հետ կապ­ված: Եվ այն, որ վեր­ջին օ­րե­րին Թ­րամփն ան­ցել է նման բա­ռա­պա­շա­րի, թե բա հո Ի­րա­նին չե՞նք ռմբա­կո­ծե­լու, դա ակ­նարկ է, որ այս ուղ­ղութ­յամբ եւս պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յուն­նե­րը միան­գա­մայն հա­վա­նա­կան են: Որ ո´չ Ի­րա­նը ոչն­չա­նա եւ ո´չ­ էլ՝ Իս­րա­յե­լը: Եվ այդ ֆո­նին էլ՝ Հա­րա­վա­յին Կով­կա­սը ռու­սա­կան ռազ­մա­վա­րա­կան հե­տաքրք­րութ­յան գո­տի է՝ Ի­րա­նի հետ կա­պի օ­ղակ:

Ս­խալ­վել է Հեյ­դա­րո­վիչն իր հաշ­վարկ­նե­րում, թե՝ ոչ, դեռ կտես­նենք: Բայց որ այս պա­հին Ռու­սաս­տա­նում հան­րա­յին-փոր­ձա­գի­տա­կան եւ որ շատ ա­վե­լի վտան­գա­վոր է՝ ազ­գայ­նա­կան ողջ հա­մա­կար­գը սկսել է նրան պատ­կե­րել թշնա­մու կեր­պա­րով, հաս­տատ նրան լավ բան չի խոս­տա­նում: Իսկ ե­թե նաեւ հրա­ժար­վի խոս­տու­մից՝ Հա­յաս­տա­նի հետ «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նա­գիր» կնքել ե­ռա­կողմ ձե­ւա­չա­փով, դա նրան նաեւ Կ­րեմ­լի հա­մար թշնա­մի կա­րող է դարձ­նել: