«ԵԹԵ ԾԱՆՐԱՄԱՐՏՈՎ ՉԶԲԱՂՎԵԻ ՀԱՍՏԱՏ ԴԵՐԱՍԱՆՈՒՀԻ ԿԴԱՌՆԱՅԻ». ԾԱՆՐԱՄԱՐՏԻ ՊԱՏԱՆԻՆԵՐԻ, ԵՐԻՏԱՍԱՐԴՆԵՐԻ ԵՎՐՈՊԱՅԻ ՉԵՄՊԻՈՆ, Մ23 ՏԱՐԵԿԱՆՆԵՐԻ ԵՎՐՈՊԱՅԻ ՓՈԽՉԵՄՊԻՈՆ ՄԱՐԳԱՐԻՏԱ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

Iravunk. com -ի մարզական թղթակիցը Գյումրիում հանդիպել է ու բացառիկ զրույց ունեցել Ծանրամարտի պատանիների, երիտասարդների Եվրոպայի չեմպիոն, մինչև 23 տարեկանների Եվրոպայի փոխչեմպիոն, ծնունդով Արարատ քաղաքից ՄԱՐԳԱՐԻՏԱ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆԻ հետ։

- Ողջույն, Մարգարիտա։ Ինչպես սկսեցիր զբաղվել սպորտով։

- 11 տարեկանից եմ սկսել զբաղվել ծանրամարտով։ Հայրս Գևորգ Առաքելյանը, ևս ծանրամարտով է զբաղվել երիտասարդ տարիքում, այդ իսկ պատճառով էլ տանեցիներս դեմ չեն եղել, հակառակը ինձ քաջալերել են, ոգևորել։ Առաջին նվաճումս եղել է 2017 թվականին, Կոսովոյում դարձել եմ պատանիների Եվրոպայի առաջնության բրոնզե մեդալակիր, այստեղ հաղթեցի թուրք մրցակցիս, որը գրավեց չորրորդ տեղը։ 2018-ին, Իտալիայում պատանիների Եվրոպայի չեմպիոնի տիտղոսն եմ նվաճել։ 2019-ին, Իսրայելում դարձել եմ պատանիների Եվրոպայի փոխչեմպիոն ։ Այնուհետև, 2021-ին Ֆինլանդիայում հռչակվել եմ երիտասարդների Եվրոպայի չեմպիոն։ Դա շատ անսպասելի էր ինձ համար, քանի որ վնասվածքներ ունեի, հույսս բրոնզե մեդալ նվաճելն էր, բայց այնպես ստացվեց, որ 6 մրցակցի հետ պայքարեցի ու նվաճեցի ոսկին 87 կգ քաշային կարգում։ Շատ աննկարագրելի զգացողություններ առաջացան հաղթանակից հետո։

- Ինչպիսի տարի էր քեզ համար անցած տարին, ինչով նշանավորվեց այն քեզ համար։

- 2024-ը շատ ստացված և հաջողակ տարի էր ինձ համար, քանի որ դարձա Եվրոպայի մինչև 23 տարեկանների փոխչեմպիոն, կատարելով պոկում վարժությունում 93 կգ, իսկ հրումում 121 կգ։ Բոլոր հաղթանակներս անվերապահորեն նվիրում եմ իմ զինվոր եղբայրներին ու խաղաղ ծառայություն մաղթում։Այժմ Գյումրիում մասնակցում եմ ուսումնամարզական հավաքների։

- Մարգարիտա, կա որևէ մարզիկ, որ ոգեշնչվել ես նրանից։

- Անկեղծ ասած չկա, ես հենց ինքս ինձանից եմ մոտիվացվում։ Կարող եմ միայն ասել, որ Ծանրամարտի պատմության մեջ լավագույնը վրացի անվանի ծանրորդ Լաշա Տալախաձեն է, երկրորդը էլ չի լինի։ Նշեմ, որ քույրս Նարե Առաքելյանը, ևս զբաղվում է ծանրամարտով, նա էլ ինձանից է ոգեշնչվել ու արդեն նվաճումներ ունի, պատանիների Եվրոպայի առաջնության ժամանակ պոկում վարժությունում բրոնզե մեդալ է նվաճել։

- Իսկ ինչ խորհուրդ կտաս պատանի ծանրորդներին։

- Խորհուրդ կտամ, որ շատ սիրեն այս մարզաձևը, սպորտը այնպիսի մասնագիտություն է, որ եթե սեր չլինի, ապա երբեք չես կարող հասնել որևէ հաջողության, պիտի սիրես քո գործը, զգաս քո մարմնի յուրաքանչյուր բջջով։

- Սպորտում ինչ խնդիրներ են եղել։

- Ունեցել եմ վնասվածքներ ողնաշարի, հետո բուժվել եմ։ Ես պայքարող տեսակ եմ ու շուտ չեմ հանձնվում, շատ դժվար է ինձ հիասթափեցնելը։

- Հետաքրքիր է, եթե ծանրամարտիկ չդառնայիք, ինչ մասնագիտություն կընտրեիք։

- Մանկուց երազել եմ դառնալ դերասան, եթե հանկարծ ծանրամարտով չզբաղվեի, ապա հաստատ դերասանուհի կդառնայի։ Սակայն չեմ փոշմանել, որ սպորտն եմ ընտրել։

- Առաջիկա ծրագրերը որոնք են։

- Շուտով Հայաստանի առաջնությունն է։ Ապրիլ ամսին Մոլդովայում կլինի մեծահասակների Եվրոպայի առաջնությունը։ Պիտի պայքարենք, որ հաղթանակով վերադառնանք Հայաստան։ Ասեմ, որ մեզ բավականին թեժ պայքար է սպասվում։ Հետո էլ կլինի Աշխարհի առաջնությունը։ Առիթից օգտվելով, ուզում եմ իմ խորին շնորհակալությունը հայտնել անձնական և հավաքականի մարզիչներիս Դավիթ Մուրադյանին, Տարոն Թովմասյանին և հավաքականի գլխավոր մարզիչ Արտաշես Ներսիսյանին, սպորտային ճանապարհս ինձ հետ կիսելու և ինձ հաջողությունների հասցնելու համար։

- Շնորհակալություն, Մարգարիտա, մեզ ժամանակ տրամադրելու համար։

- Ես էլ շատ զգացված եմ ուշադրության համար, անխափան գործունեություն Ձեր թերթին։

Պատրաստեց ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՍԱՐԳՍՅԱՆԸ