Բարությունը պահանջում է խելք. Ինչու՞ են լավ մարդիկ բոլորից խելացի
ԹեմաՉարամտությունը անհեռատեսների ճակատագիրն է:
Եթե կարծում եք, որ «բարի» նշանակում է «միամիտ», սխալվում եք: Փորձագետների կարծիքով , բարությունը ինտելեկտի հիմնական հատկանիշներից մեկն է:
Այլ խոսքերով՝ լավ մարդիկ ամենախելացին են:
Նյարդաբան Ռիչարդ Դևիդսոնը ասում է. «Առողջ ուղեղի հիմքը բարությունն է»: Նա բացատրում է, որ բարությունը պահանջում է մտածել ոչ միայն իր մասին, այլև ուրիշների մասին: Ի վերջո, ինտելեկտը սահմանվում է որպես «գիտելիք և հմտություններ ձեռք բերելու և կիրառելու ունակություն»:
Այսինքն՝ խելացի լինելը չի նշանակում պարզապես հիշել պատահական փաստեր, այլ առօրյա կյանքում քո գիտելիքների համար կիրառում գտնել:
Էգոիզմի, զայրույթի և ուրիշների հանդեպ արհամարհանքի համար շատ բան պետք չէ: Անել ինչ ուզում ես, առանց ուրիշների համար հետևանքների մասին մտածելու, շատ հեշտ է: Նույնիսկ մանրէներն ու վիրուսները, որոնք ուղեղ չունեն, անում են դա. նրանք բազմանում են երբ ցանկանում են, նույնիսկ եթե դա սպանում է իրենց կրողին:
Լավ մարդիկ հաճախ բարի գործեր են կատարում անձնական զոհողությունների հաշվին: Նրանք ծախսում են իրենց ժամանակը, փողը և ռեսուրսները, որպեսզի ուրիշներին տան այն, ինչ անհրաժեշտ է: Նրանք ի վիճակի են մտածել և գիտակցել, որ բարի գործերը կատարելագործում են ամբողջ աշխարհը, այլ ոչ թե միայն իրենց փոքրիկ տնակը:
Դևիդսոնը միակ փորձագետը չէ, ով պնդում է, որ լավ մարդիկ ավելի խելացի են: Բազմաթիվ ուսումնասիրություններ եզրակացրել են, որ միջինում չար մարդիկ ավելի ցածր ինտելեկտ ունեն:
Օրինակ՝ կանադական մեկ ուսումնասիրության արդյունքում պարզվեց, որ ռասիզմի և նախապաշարմունքների ենթարկված մարդիկ ավելի ցածր IQ ունեն, քան ավելի հանդուրժողները: Չնայած այս ուսումնասիրությունն ի սկզբանե մտածված էր որպես քաղաքական հայացքների պատճառների ուսումնասիրություն, այդ արդյունքները լույս են սփռում հարցի երկու կողմերի վրա:
Բանը նրանում է, որ ռասիզմի և նախապաշարմունքների հակվածությունը հաճախ թելադրված է փոփոխություններին հարմարվելու անկարողությամբ, և սա ցածր ինտելեկտի ևս մեկ նշան է: Սթիվեն Հոքինգին են հաճախ վերագրում այս խոսքերը. «Ինտելեկտը փոփոխություններին հարմարվելու ունակություն է»: Իրականում այս մեջբերումը հայտնի է առնվազն 1905 թվականից, բայց դա չէ կարևորը. կարևորն այն է, որ սա մաքուր ճշմարտություն է:
Եվ սա միանգամայն տրամաբանական է: Փոփոխություն ընդունելու ունակությունը պահանջում է մտավոր ջանք: