Գլխավոր տոնածառի տոնակատարությունը բեմադրելուց առաջ ի՞նչ է ծխել ռեժիսորը

Երեւանի սրտում՝ Հանրապետության հրապարակում, գլխավոր տոնածառի լույսերը վառեցին՝ ճոխ տոնակատարությամբ ու հրավառությամբ:

Մինչ անդրադառնալը բուն տոնակատարությանը՝ նշենք, որ Հանրապետության հրապարակի հարակից Երեւանի 2800-ամյակի այգին վերածվել էր արեւելյան շուկայի: Գունագեղ տաղավարներում վաճառվում էր ամեն ինչ, սակայն այնքան բարձր գներով, որ տպավորություն է ստեղծվում, կարծես, այդ ամենը զուտ զբոսաշրջիկներին թալանելու համար էր: Մեկ օրինակ՝ «Ժնգյալով հացը», որն ամենուր արժե 600-700 դրամ, այդ շուկայում վաճառում են 1500 դրամով եւ այնքան փոքրիկ է, որ տեղացիները հաստատ կնախընտրեն գնել այն մեկ այլ վայրից: Ինչեւէ, անցնենք առաջ:

Այն, որ Ամանորի տոները հատկապես երեխաներին ուրախություն են պարգեւում, ոչ ոք կասկածի տակ չի դնում: Հակառակը, բոլորը սպասում են, նոր տարվա հրաշքներին՝ գների իջեցմանը, կայունությանը, համախմբվածությանն ու մարդկային արժեքների վերականգնմանը: Եվ այս միջոցառումը բնական կլիներ, եթե չլինեին կրկին հայավարի «գրդոնն» ու անճաշակ կրկնօրինակումները, որը վերածվեց տեղական ռաբիսության:

Եվ ուրեմն՝ Հանրապետության Հրապարակը լեփ լեցուն մարդկանցով սպասում էր գլխավոր տոնածառի լույսերի վառվելուն: Ընդ որում՝ այնքան մարդ կար, որ անգամ հավաքվածներից մի քանիսի ուշքը գնացել է խտությունից եւ հրմշտոցից: Իսկ հեռուստաէկրաններից միջոցառմանը հետեւող հեռուստադիտողի «ուշքը գնաց» ծիծաղից, թե ինչպես էին բեմահարթակում կանգնած ճանաչված հայտնի սպորտային, մշակութային եւ այլ բնագավառների գործիչները փոխանցելով իրար՝ բոյերն առած փաթիլ-փաթիլ խաղում, որն, ի դեպ, այդքան էլ փաթիլի տեսք չուներ եւ հիշեցնում էր բուրգի, կամ բաբելոնի աշտարակի, կամ կոնի՝ սատանայական սիմվոլի: Կրկին կթվա անմեղ բեմադրություն, սակայն եկեք հասկանանք մի բան՝ որքանո՞վ էր կոռեկտ վաստակավոր արտիստներին, պատկառելի տարիքով անձանց կանգնեցնել բեմում եւ անմակարդակ խաղ խաղալ: Արդյո՞ք նման արտիստներն այդպիսի  հարգանքի էին արժանի: Իսկ գուցե՞ այդ նույն արտիստները դա հարգա՞նք են համարում, որ իրենց դրել էին գերմանասկանդինավյան եւ կելտական բանահյուսություններում հանդիպող կախարդական ժողովրդի՝ էլֆերի տեղ, հագցրել սպիտակ բաճկոն, տոնածառի նկարն էլ՝ դոշին դաջած: Հետքարքիր է, թե որքա՞ն գումար է տրամադրվել Երեւան քաղաքի բյուջեից, այդ անհասկանալի տոնածառով «կուրտկաների» համար եւ որքանո՞վ էին ուրախացել այդ «օդնորազվի» հագուստի համար բավականին մեծ տիկնայք եւ պարոնայք մշակութային գործիչները…

Ցավոք, այս իշխանություններն այդպես էլ չսովորեցին մեծի հարգել, այդպես էլ չսովորեցին մեծարել՝ ըստ արժանվույն: Իսկ մեծե՞րը… Արդյո՞ք արժեր կանգնել բեմում ու փաթիլ-փաթիլ խաղալ, իշխանությանը քծնանքի «պերեդոզը» այդ տարիքում վնաս չէ՞ առողջությանը:  Ի դեպ, նույն այդ մեծերը, մեկ օր քաղաքապետին ասե՞լ են, որ ազգաբնակչությունը ի վիճակի չէ 300 դրամով հանրային տրանսպորտից օգտվել, կամ հարցրե՞լ են, թե այսչափ խցանումները դեպի ուր են տանելու հանրությանը: Հարմար չէ՞ հարցնելը: Դե, իհարկե, բա որ նեղանան «խաղալիքները» ձեռքներից վերցնեն ու էլ չխաղացնեն: Իսկ եթե այդ «կրեատիվ» ռեժիսորն առաջարկեր մեծանուն աստղերին տոնածառի տակ գլուխկոնծի տալ սպիտակ տոնածառային բաճկոններով, կրկին համաձայնելո՞ւ էին…

ՆԱՆԱ ՍԱՐԳՍՅԱՆ