ԱՄՆ-ում միայն նախագահ չէ,որ ընտրում են

Եվ այս­պես, այ­սօր պարզ է դառ­նա­լու, թե ով կզբա­ղեց­նի ԱՄՆ 47-րդ նա­խա­գա­հի դիր­քը (նյութը պատրաստվել է մինչ ընտրությունների արդյունքների հայտնի դառնալը): Վեր­ջին ժա­մա­նակ­ներս ըն­դուն­ված տե­սա­կետ է դար­ձել, թե ով էլ լի­նի ԱՄՆ նոր նա­խա­գա­հը, դրա­նից աշ­խար­հում շատ բան չի փոխ­վի, այ­սինքն, որ երկ­րի քա­ղա­քա­կան կուր­սը կապ­ված չէ նա­խա­գա­հի ան­ձից: Բայց այս մե­դա­լը նաեւ հա­կա­ռակ ե­րեսն ու­նի:

Չ­մո­ռա­նանք, այն­պես չէ, որ ԱՄՆ-ում ինչ-որ ան­ձի ընտ­րում են (կամ այլ ձե­ւով) երկ­րի նա­խա­գահ, եւ վերջ, ա­մեն ինչ մնում է նույ­նը: Ըն­դա­մե­նը ան­ձի չեն ընտ­րում, այդ ան­ձանց թի­կուն­քին կանգ­նած են մասշ­տա­բա­յին ու­ժեր, ո­րոնք ան­գամ դուրս են գա­լիս զուտ կու­սակ­ցա­կան պատ­կա­նե­լութ­յան (դե­մոկ­րատ թե՝ հան­րա­պե­տա­կան) շրջա­նակ­նե­րից: Իսկ ԱՄՆ այս ընտ­րութ­յուն­նե­րը ա­ռանձ­նա­հա­տուկ են նաեւ նրա­նով, որ եր­կու թեկ­նա­ծու­նե­րի թի­կուն­քին կանգ­նած ու­ժե­րը մի շարք ա­ռանց­քա­յին հար­ցե­րով՝ սկսած երկ­րի գա­ղա­փա­րա­խո­սա­կան ա­պա­գա­յից, վեր­ջաց­րած՝ տնտե­սա­կան եւ սո­ցիա­լա­կան մո­դել­նե­րով, ի­րար հետ ընդգծ­ված հա­կա­սութ­յան մեջ են: Ա­վե­լի կոնկ­րետ, այդ բա­վա­կա­նին սուր հա­կա­սութ­յու­նը տե­սա­նե­լի էր դեռ Թ­րամ­փի ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հա­կան փու­լից, ո­րը այս տա­րի­նե­րին էլ ա­վե­լի է սրվել: Եվ այն, որ շատ հե­ղի­նա­կա­վոր աղբ­յուր­ներ են խո­սում հե­տընտ­րա­կան բա­խում­նե­րից, ընդ­հուպ՝ քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազ­մի հնա­րա­վո­րութ­յան մա­սին, հենց այդ գերս­րա­ցում­նե­րի վկա­յութ­յունն է:

­Պատ­կերն ա­վե­լի լավ տես­նե­լու հա­մար կա­րե­լի է մեջ­բե­րել ռուս սե­նա­տոր Ա­լեք­սեյ Պուշ­կո­վի այս միտ­քը: Այս­պես, թեեւ ռու­սա­կան այլ բարձ­րաս­տի­ճան պաշ­տոն­յա­ներ խո­սում են, թե ա­մե­րիկ­յան ընտ­րութ­յուն­նե­րի ել­քը գո­նե ՌԴ-ի հա­մար բա­ցար­ձա­կա­պես ո­չինչ չի նշա­նա­կում, Պուշ­կո­վը, այ­նո­ւա­մե­նայ­նիվ, այս կար­ծի­քին է. «Ե­թե Հա­րի­սը հաղ­թի, նա կդառ­նա Միաց­յալ Նա­հանգ­նե­րի ա­մե­նա­հա­կաք­րիս­տո­նեա­կան նա­խա­գա­հը` այդ երկ­րի պատ­մութ­յան մեջ, ինչ­պես նաեւ այն ար­ժեք­նե­րի ա­մե­նա­ջերմ հա­կա­ռա­կոր­դը, ո­րոնց վրա հիմն­ված են հա­մաշ­խար­հա­յին այլ կրոն­ներ: «Ինչ­պե՞ս ես հա­մար­ձակ­վում ա­սել «Շ­նոր­հա­վոր Սուրբ Ծ­նունդ», - ա­սում է Հա­րի­սը»: Եվ հե­տո ա­մեն ինչ գնում է նրա ցու­ցա­կով՝ միա­սեռ ա­մուս­նութ­յուն­ներ եւ­ որ­դեգ­րում­ներ, հիա­ցում «ոչ­բի­նար» ան­հատ­նե­րի եւ­ ա­մե­նա­տար­բեր հրեշ­նե­րի հան­դեպ, լիա­կա­տար ա­ջակ­ցութ­յուն տրանս­գեն­դեր­նե­րին, սե­ռա­փո­խութ­յան վի­րա­հա­տութ­յուն­ներ ե­րե­խա­նե­րի հա­մար եւ­ այլն… Քա­մա­լա Հա­րի­սի ժա­մա­նու­մը Ս­պի­տակ տուն կնշա­նա­կի ոչ միայն աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան առ­ճա­կատ­ման խո­րա­ցում Միաց­յալ Նա­հանգ­նե­րի եւ Ռու­սաս­տա­նի միջեւ մեծ պա­տե­րազ­մի շե­մին, այլեւ գա­ղա­փա­րա­կան առ­ճա­կատ­ման հե­տա­գա ու­ժե­ղա­ցում: Ն­րա ետ­եւում կանգ­նած ու­ժե­րը, ինչ­պես ին­քը, սո­ցիա­լա­կան բար­քե­րի ո­լոր­տում նեո­լի­բե­րալ «ար­ժեք­նե­րի» ագ­րե­սիվ հա­մա­կար­գի կրող­ներ են՝ թշնա­մա­բար տրա­մադր­ված մեր հա­յացք­նե­րին, մո­տե­ցում­նե­րին եւ հա­մոզ­մունք­նե­րին…»:

Ն­կա­տենք, խոսքն այն մա­սին չէ, թե ով է Ռու­սաս­տա­նի հա­մար ա­վե­լի հար­մար հա­կա­ռա­կորդ՝ ԱՄՆ-ի ի­րա­կան շա­հե­րի, ռեալ տնտե­սութ­յան զար­գաց­ման, մի­ջազ­գա­յին հարցե­րում պրագ­մա­տիկ քա­ղա­քա­կա­նութ­յան մա­սին խո­սող Թ­րա՞մ­փը: Թե՞ բա­ցա­ռա­պես ուլտ­րա­լի­բե­րա­լիզ­մի դրա­ծո­յի հա­մա­րում ու­նե­ցող Հա­րի­սը, հաշ­վի առ­նե­լով, որ այդ ուլտ­րա­լի­բե­րալ ու­ժե­րի կա­ռա­վար­ման փու­լե­րում, նաեւ այդ ու­ժե­րի ակն­հայտ սխալ­նե­րի արդ­յուն­քում Ռու­սաս­տա­նը կա­րո­ղա­ցավ լուրջ հա­ջո­ղութ­յու­ններ ու­նե­նալ ռազ­մա­կան, տնտե­սա­կան եւ աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան հար­թութ­յուն­նե­րում: Այս տե­սանկ­յու­նից  Հա­րի­սը մի­գու­ցե շատ ա­վե­լի հար­մար հա­կա­ռա­կորդ լի­նի: Բայց Պուշ­կովը խո­սում է էլ ա­վե­լի գլո­բալ թե­մա­նե­րի մա­սին, թե նեո­լի­բե­րա­լիզ­մը քա­ղա­քակր­թա­կան ինչ ուղղ­վա­ծութ­յան մեջ է եւ ուր է իր հե­տե­ւից փոր­ձում քարշ տալ ողջ աշ­խար­հը: Իսկ դա, ան­կախ ներ­կա լավ ու վա­տից, հե­ռան­կա­րա­յին ա­ռու­մով լրջա­գույն խնդիր է ողջ աշ­խար­հի հա­մար: Արդ­յուն­քում, մաս­նա­վո­րա­պես Ռու­սաս­տա­նի հա­մար ա­մե­րիկ­յան ընտ­րութ­յուն­նե­րը ստա­նում են այս տես­քը՝ ա­վե­լի լավ է գործ ու­նե­նալ ա­վե­լի ու­ժեղ, բայց պրագ­մա­տիկ Թ­րամ­փի՞ հետ (նրա թի­կուն­քա­յին ու­ժե­րով հան­դերձ), թե՞ բո­լոր սահ­ման­նե­րը վա­ղուց հա­տած եւ աշ­խարհն այս­քան մի­ջու­կա­յին ա­ղե­տին մո­տեց­րած Հա­րի­սի, ո­րի ներ­կա­յաց­րած ուլտ­րա­լի­բե­րաստ­նե­րի թե­ւի հետ ան­գամ խո­սելն է դար­ձել խնդիր:

Ա­հա, հենց սա է, որ այս պա­հին դեռ ինքն իր հա­մար ընտ­րում է ԱՄՆ-ն՝ գա­ղա­փա­րա­խո­սա­կան որ ուղղ­վա­ծութ­յանն է նա­խա­պատ­վութ­յուն տա­լիս, եւ այս հար­ցում Թ­րամփ, թե Հա­րիս հար­ցադ­րումն ի­րա­կա­նում այս­բեր­գի վե­րին հատ­վածն է միայն: