Հո չե՞նք տալու Սունդուկյան թատրոնի դուռը կոտրենք. Սարգիս Արզումանյան

Կրկին «Գոյ»-եցիները չեն կարողանում մուտք գործել հարազատ թատրոն՝ Գ. Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնի տնօրեն Վարդան Մկրտչյանը մուտքը փակել է, կողպեքը՝ փոխել:

Հիշեցնենք, որ հոկտեմբերի 2-ին «Գոյ» թատրոնը հանդես եկավ հայտարարությամբ, որ նոյեմբերի 4-ից վերսկսելու է իր բնականոն աշխատանքը, քանի որ, ըստ ՀՀ արդարադատության նախարարությունից ստացված իրավական պարզաբանման, այս ամիսների ընթացքում ապօրինաբար էր դադարեցվել «Գոյի» գործունեությունը: Սակայն պարզվում է՝ կրկին փակ են «Գոյ»-ի դռները:

Այս մասին «Իրավունք»-ը զրուցել է Թատրոնի կառավարման խորհրդի նախագահ ՍԱՐԳԻՍ ԱՐԶՈՒՄԱՆՅԱՆԻ հետ, ով, ի դեպ, սկզբում չկարողացավ պատասխանել հարցերին, քանի, որ գտնվում էր ոստիկանության բաժանմունքում: Շատ ավելի ուշ կրկին կապ հաստատեցինք նրա հետ:

— Սարգիս, վերջապես մեզ հաջողվեց Ձեզ հետ զրուցել, ոստիկանությունը Ձեզ բերմա՞ն էր ենթարկել, ի՞նչ է կատարվում:

— Ոչ, մենք էին գնացել ոստիկանություն եւ հայցով դիմել, քանի որ մեզ կրկին թույլ չեն տալիս ներս մտել հարազատ թատրոն: Ոստիկանությունը վերցրեց մեր հայցադիմումը ու ամեն բան արեց: Մենք ոստիկանների հետ գնացինք քննչական կոմիտե՝ առաջին բաժին, որ հրատապ հարցին լուծում տան: Հիմա քննիչը նյութերին է ծանոթանում, որից հետո կկանչի հարցաքննության՝ կողմերի ներկայացուցիչներին: Հարցն այն է, որ մարդիկ չեն ենթարկվում օրենքի պահանջին: Արդեն տարիուկես է խախտումներ են անում ու հիմա էլ շարունակում են խախտումների շարանը: Մենք ոստիկանության աշխատակից հրավիրեցինք, որպեսզի մեր մուտքը ապահովեր ներս, սակայն ոստիկանը հրաժարվեց դա անել՝ ասելով, որ չի կարող դա ապահովել: Գ. Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնի տնօրեն Վարդան Մկրտչյանը թույլ չտվեց մուտք գործենք մեր թատրոն, մուտքի դուռը փոխել է: Մի տեսակ իրեն ամենակարող է զգում եւ անում է այն, ինչ մտքին գալիս է: Հո չէ՞ինք տալու դռները կոտրեինք:

— Ի՞նչ եք կարծում՝ Սունդուկյանի թատրոնի տնօրեն Վարդան Մկրտչյանին ներկայիս իշխանությո՞ւնն է «դուխ» տալիս, որ այդպես բացահայտ խախտում է անում եւ չի պատժվում:

— Դե կունենա կապ, որ իրեն այսպես անպարտելի է համարում եւ անբռնազբոս քայլեր թույլ տալիս: Եթե չունենար հովանավոր՝ ի դեմս իշխանության որոշ անդամների, ապա նման վարք չէր դրսեւորի: Չէ որ դատարանն արդեն վերցրել է վարույթ, վարչական դատավարության 8/3 հոդվածում պարզ ասված է, որ եթե հայցը դեռ վիճարկման փուլում է (իսկ մեր հայցը դեռեւս այդ փուլում է), ապա, ըստ օրենքի վերը նշված կետով, կասեցնում է Սունդուկյան թատրոնի գործողությունները՝ մինչ դատարանի որոշումը: Մենք արդեն ունեցել ենք նման նախադեպ՝ 701 որոշման ժամանակ, երբ մենք տվեցինք դատարան, դատարանը վերցրեց վարույթ, ու կասեցվեցին գործողությունները: Դրանից հետո մոտավորապես 4-5 ամիս աշխատել ենք «Գոյ»-ում: Հիմա չգիտեմ՝ ինչ փոխվեց: Փակել է թատրոնի դռները, եւ չենք կարողանում ֆիզիկապես մուտք գործել ներս:

— Այդ դեպքում ինչո՞ւ դուրս եկաք թատրոնից: Չէ՞ որ մի քանի օր ներսում էիք եւ հենց այնտեղից էիք կարողանում Ձեր ձայնը բարձրացնել: Մտել էիք, մնայիք մինչեւ վերջ:

— Դա ակցիայի նման բան էինք անում: Մենք ցանկանում ենք օրենքով, օրինական կերպով մուտք գործել թատրոն: Մենք օրենք ենք պահում ու ոչ մի ապօրինի գործողություն չենք անում: Քանի որ նրանք ամեն բան անում են ապօրինի, մեր անգամ աննշան անօրինական քայլը դարձնելու են մեծ պատմություն: Մենք օրենքի կողմնակիցն ենք՝ ի տարբերություն իրենց: Ես վստահ եմ՝ հարցը լուծում կստանա: Ճիշտ է, մի քիչ ուշանում է, բայց հաղթանակ կլինի անպայման:

ՆԱՆԱ ՍԱՐԳՍՅԱՆ