Երախտապարտ եմ «Իրավունք»-ի ողջ անձնակազմին. Նանա Մարգարյան

Սիրելի «Իրավունք»

Շնորհավորում եմ Ձեզ այս հասուն, լուրջ` 35-ամյա հոբելյանի կապակցությամբ։

«Իրավունք»-ն ինձ համար այն նեցուկն է, այն տունն է, որ ես՝ Նանա Մարգարյանս, հանկարծակի, ավելի քան քառորդ դար առաջ հայտնվեցի Երեւան քաղաքի Եզնիկ Կողբացու 50 ^Ա հասցեում գտնվող խմբագրությունում։

Այն ժամանակ ես Երեւանի Պետական Կոնսերվատորիան նորավարտ աղջիկ էի, եւ ինձ անհրաժեշտ էր ինչ-որ մի բանից սկսել իմ աշխատանքային գործունեությունը եւ կյանք մտնել։

Մինչդեռ, երբ ես եկա «Իրավունքի» խմբագրություն եւ ինձ ստանձնեցին այն բարձր պատասխանատվությունը, ամիսը մեկ անգամ վարելու այս հզոր քաղաքական թերթում երաժշտական բաժինը, որն, ի դեպ, այն ժամանակ ուներ 15000 տպաքանակ, ապա անմիջապես հասկացա, թե ինչպիսի բարդ իրավիճակում եմ աշխատելու եւ կյանքի կոչելու իմ նորաստեղծ հոդվածները։

Առհասարակ ասածիս ավելացնեմ, որ շատ բարդ ժամանակներն էին, բայց միեւնույն ժամանակ իմ տեսադաշտից նաեւ չէին վրիպում, կարելի է ասել, մեր մայրաքաղաքում իրականացվող մշակութային, երաժշտական ոչ մի իրադարձություն։

Հիմա հիշողությանս մեջ նշմարվեց մի երեւույթ, երբ Հայաստանում քրիստոնեության 1700 ամյակ-ի կապակցությամբ հյուրախաղերով Երեւան էր ժամանել աշխարհահռչակ ջութակահար Վլադիմիր Սպիվակովը։

Այդ առիթով «Իրավունքի»`այն ժամանակ մշակույթի բաժնի վարիչ Օմարի Խեչոյանն ինձ հանձնարարել էր, որ ես հոդված պատրաստեմ Վլադիմիր Սպիվակովի մասին։

Նա իր խոսքը լրացրեց հետեւյալ կերպ. «Նանա, ինձ պարտադիր պետք է, որ լինի կենդանի հարցազրույց, քանի որ մենք մի քանի անգամ ունեցել ենք տպագիր հոդվածներ Սպիվակովի վերաբերյալ, սակայն առանց հարցազրույցների…»:

Իմ հարցազրույցը Վլադիմիր Սպիվակովի հետ այդ ժամանակ կայացավ Կոմիտասի անունը կրող երաժշտանոցի պատերի ներքո, իսկ «Իրավունք» թերթում տպագրվեց իբրեւ մի հոգեւոր տենչ`հայությանն ուղղված։

Առհասարակ, «Իրավունք»-ի խմբագրության հետ ինձ կապում են եւս շատ պատմական, ինչպես նաեւ անձնական հուշեր, ինչպես օրինակ` իմ մայրիկի, ավա՜ղ արդեն տասը տարի է, ինչ երկրային կյանքը լքած, գիտությունների դոկտոր, գրող, բանաստեղծուհի, լրագրող, հրապարակախոս Մեդորա Խաչատրյանի ակտիվ գործունեությամբ, ում հետ 2000-ականների սկզբներին մենք միասին ստեղծեցինք նաեւ մի քանի համատեղ աշխատանքներ։

Արդեն, սկսած 2003 թվականից իմ կենսագրական ուղին փոխվեց դեպի Հայաստանի պետական ֆիլհարմոնիա, իսկ հետո դեպի Երեւանի Կոմիտասի անվան կոնսերվատորիա, ուր ես աշխատեցի 18 տարի։

Այսօր էլ ես շարունակում եմ իմ արտահաստիքային գործունեությունը,«Իրավուն»-ի հետ, ինչպես նաեւ խմբագրության կողմից հրավերները կոնֆերանսներում եւ տարբեր հեռուստածրագրերում, որոնք առնչվում են այս քաղաքական-մշակութային օջախի գաղափարախոսությունների հետ ու դրանով իսկ երախտապարտ եմ «Իրավունք»-ի ողջ անձնակազմին` հանձին մեծարգո Հայկ Բաբուխանյանի։

Ուստի, սիրելի իրավունքցիներ,

Թույլ տվեք ինձ այսօր, կրկին եւ կրկին շնորհավորել Ձեզ այս գեղեցիկ հոբելյանի կապակցությամբ եւ մաղթել բոլորիդ քաջառողջություն, նորանոր ձեռքբերումներ քաղաքական, սոցիալական, իրավական, մշակույթի եւ սպորտի ասպարեզներում։

ՆԱՆԱ ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ

Երաժշտագետ, լրագրող