Դեպի այս սատանիստական Եվրոպա՞ն են ուզում Հայաստանին քարշ տալ
ՎերլուծությունԱյն, որ Մակրոնը նման օլիմպիական բացում էր կազմակերպել, իհարկե, կարելի է կապել նրա անձի հետ. ամեն բան սեփական ճաշակին եւ հակումներին համահունչ էր: Բայց միանշանակ է, որ դա կլիներ թերի բացատրություն:
ՍԽԱԼ Է ՄԻԱՅՆ ՄԱԿՐՈՆԻՆ ՄԵՂԱԴՐԵԼԸ
Բանն այն է, որ Օլիմպիադայի բացման եւ փակման արարողությունների միջոցառումներն ամենեւին էլ միայն ընդունող երկրի քմահաճույքով չէ, որ կազմակերպվում է: Այդ միջոցառումների եւ ողջ ընթացքի սցենարները, ժամանակացույցերը եւ մնացած ամեն բան հաստատվում է Միջազգային օլիմպիական կոմիտեի կողմից: Այսինքն, փարիզյան այս սատանիզմը չէր կարող տեղի ունենալ առանց ՄՕԿ-ի հաստատման, այն է՝ այս ամենը Մակրոն-ՄՕԿ հանցակցության արդյունք էր:
Մեկ այլ նյուանսի մասին եւս չմոռանանք: Թե որ վերին տերերի ծառան է Մակրոնը, հայտնի փաստ է: Նույնքան հայտնի պատմություն է, որ նույն «տանիքի» տակ է գործում նաեւ ՄՕԿ-ը: Համոզվելու համար չմոռանանք, թե ինչ կարգի քաղաքական կառույցի է վերածվել ՄՕԿ-ը, որը բացահայտորեն առաջ է տանում նույն վերին տերերի քաղաքական կուրսը, անգամ հաշվի չառնելով, որ Օլիմպիադա ասվածն ի սկզբանե ձեւավորվել է մարդկությանը միավորելու, խաղաղության, այլ ոչ թե բաժանելու համար: Այսինքն` հասնում ենք մեկ պարզ հետեւության. այն, որ փարիզյան այս խայտառակությունը նույն վերին տերերի անմիջական հրահանգով էր, եւ այս ամենն ունի օլիմպիական գաղափարախոսության սահմաններից լիովին դուրս գտնվող իմաստ, այդ մեկը հաստատ է: Ուրեմն, ո՞րն է այդ իմաստը, ի՞նչ են փորձում ցույց տալ իրենց աշխարհի տերեր համարող այդ ուժերը:
ԻՆՉ ԷԻՆ ՈՒԶՈՒՄ ՑՈՒՅՑ ՏԱԼ
Օլիմպիական խաղերի բացման արարողությունը, հասկանալի է, որքան հնարավոր էր, սկանդալային էր՝ բացահայտ սատանիստական ուղղվածությամբ: Մաշկի բոլոր գույների տրանսվեստիտները, երեխային գրկած, խաղում էին «Վերջին ընթրիքի» տեսարանը, իսկ մերկ, մորուքավոր այլասերված մեկը բոլորին հրավիրում էր մերկանալ: Մարի Անտուանետը, սեփական կտրած գլուխը բռնած, կոչ արեց «արիստոկրատներին կախաղան հանել», թեեւ զուգահեռ հնչող երգն ունի մեկ այլ տարբերակ եւս՝ «կապիտալիստներին կախաղան հանել», եւ այդպես շարունակ: Առավելագույն ցինիկ, սպորտի հետ չնչին առնչություն չունեցող միջոցառումն ակնհայտորեն ուներ միայն մեկ նպատակ՝ հնարավորինս ցնցել հանրությանը եւ ընդլայնել «թույլատրելիի սահմանները»: Եվ այն կարգի ցինիզմով, որ անգամ որոշ ԼԳԲՏ-ական կազմակերպություններ չդիմացան: Մասնավորապես նման կազմակերպություններից մեկը, որը դեմ է երեխաների սեքսուալացմանն ու գաղափարական մշակմանը, տարածեց հայտարարություն. «Մենք բացարձակապես զզվանքով տեսանք, որ այս կիսամերկ գենդերային աղանդավորները Օլիմպիական խաղերում պարում են փոքր երեխաների շուրջը ողջ աշխարհի առջեւ: Սա ներկա օրակարգ է, միայն ամերիկյան հարց չէ։ Դա գլոբալ է: Եվ եթե սա ձեզ չի սարսափեցնում, ուրեմն ուշադրություն չեք դարձնում»:
Բայց ինչո՞ւ «նոր աշխարհակարգի ճարտարապետները» որոշեցին ծաղրել քրիստոնեությանը. թերեւս սա շատ պարզ բացատրություն ունի:
Այո, քրիստոնեական հավատքն այն հիմքն է, որի վրա կառուցվել է եվրոպական քաղաքակրթությունը։ Ֆրանսիացիների կեսից ավելին, ինչպես որոշ վիճակագիրներ են փորձում հավաստիացնել, ասում են, որ կրոն չունեն, եւս 10%-ը կամ մի փոքր ավելը կարող են իսլամ դավանել: Բայց իրողությունն այն է, որ երկիրը հիմնված է քրիստոնեական արժեքների վրա։ Մշակույթ, լեզու, պատմություն. այս ամենը կրում է հենց քրիստոնեության դրոշմը: Իսկ ահա վերջին ըննտրությունները եկան հուշելու, որ ազգային ինքնագիտակցությունը ֆրանսիական հասարակության խորքերում դեռ պահպանում է իր խորը արմատները: Ասվածն այս միջոցառման քննադատության համատեքստում ավելորդ անգամ հիմնավորեց ֆրանսիացի հեղինակավոր վերլուծաբաններից մեկը. «Հիշո՞ւմ եք 2019թ. ապրիլի 15-ի երեկոն, երբ Աստվածամոր տաճարում հրդեհ բռնկվեց։ Մինչեւ հիմա ասում են` «չպարզված պատճառներով»։ Այս «օլիմպիական սատանիզմը» վերջապես չպարզե՞ց հրդեհի իրական պատճառը: Ու կա այն հարցը` եթե ողջ Ֆրանսիան այդ ժամանակ ոտքի չկանգներ, այս ուժերը կվերականգնեի՞ն տաճարը»: Վերջին մտքի վրա կենտրոնանանք` «ողջ Ֆրանսիան այդ ժամանակ ոտքի կանգնեց հանուն Փարիզի Աստվածամոր տաճարի». դա այն հիմնավորումն է, որ չնայած ժամանակակից այլասերվածություններին, իրականում ֆրանսիական քաղաքակրթության հիմքը մնում է քրիստոնեական դարավոր արժեհամակարգը: Ընդլայնենք միտքը` ոչ միայն ֆրանսիական, եվրոպական:
Ահա թե ինչու Եվրատեսիլ կոչվածը միտումնավոր հարձակվում եւ նվաստացնում է քրիստոնյաներին եւ եվրոպական պատմությունը: Եվ երեւի ոչ «ցանկալի» էֆեկտիվությամբ, քանի որ վերին տերերն այս օլիմպիական արարողությամբ բացահայտորեն փորձեցին նոր զարկ տալ հասարակության այլասերվածության ծրագրին, նաեւ ի ցույց դրեցին, թե որն է դրա վերջնական իմաստը:
Այսպես, սատանիստական ծեսի նմանվող այդ արարողության ավարտին կազմակերպիչները երկու շատ թափանցիկ ակնարկ արեցին: Նախ, մեխանիկական «գունատ ձին ու հեծյալը» Սենայի երկայնքով արշավում էր. սա սպո՞րտ էր հիշեցնում, թե՞ շատ ավելի մեծ չափով Հովհաննես Ավետարանչի աստվածաշնչյան «Ապոկալիպսիսի չորս հեծյալներին»` մեկում մարմնավորված:
Ապա գլխիվայր շրջված օլիմպիական դրոշը բարձրացավ Փարիզի վրա: Այստեղ սոդոմական այս խաղերի կազմակերպիչները, իհարկե, բավականաչափ աշխատանք չեն կատարել՝ նրանք պետք է անմիջապես կախեին շրջված խաչը եւ նկարեին հնգագրամներ, որպեսզի բոլորը հասկանան ամեն ինչ: Չնայած առանց այդ էլ հասկանալի է` Եվրոպային (առնվազն) քրիստոնեականի փոխարեն սատանիստական քաղաքակրթություն է պարտադրվում:
ԴԻՄԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՇԱՏ ԹՈՒՅԼ Է
Այն, որ այս սատանիզմը չհապաղեց հրապարակավ ողջունել Մակրոնը, ինչպես նաեւ օվկիանոսի այն կողմից հնչած Կամալա Հարիսի դրվատանքի խոսքերն իրենց հերթին են պարզ վկայում, որ իրոք խոսքը հատուկ մշակված միջոցառման մասին է: Այլ հարց է, թե Եվրոպան կարո՞ղ է կամ ցանկություն ունի՞ այս ամենին դիմակայել:
Նեգատիվ ռեակցիա, իհարկե, եղավ: Մի շարք լրագրողներ խոսեցին Ռուսաստանից ապաստան խնդրելու մասին, մի շարք լրատվամիջոցներ հանդես եկան բավականին լուրջ քննադատությամբ: Օրինակ, տեղին կլիներ մեջբերել հունական պարբերականի գրառումը. «2024 թվականի Օլիմպիական խաղերի բացման արարողության ժամանակ աննախադեպ փոթորիկը շատերի կողմից դիտվեց որպես «աստվածային արձագանք» տրանսվեստիտների գարշելի եւ սրբապիղծ տեսարանին, որոնք կերպարանավորում էին Հիսուս Քրիստոսին եւ նրա աշակերտներին Վերջին ընթրիքի ժամանակ: Նայեք Ֆրանսիայի ամոթին: Շոուն ցույց տվեց արեւմտյան քաղաքակրթության ամբողջական փլուզումը», եւ այլն:
Արձագանք եղավ նաեւ հոգեւոր դասից: Կաթոլիկ եպիսկոպոս Ռոբերտ Բարոյի խոսքով. « Ինչ եմ տեսնում: Սա Փարիզն է, Ֆրանսիան, այն քաղաքը, որը ես սիրում եմ: Ես երեք տարի այնտեղ անցկացրել եմ որպես բժիշկ։ Իսկ ի՞նչ տեսա, եթե ոչ մեծ ծաղր Վերջին ընթրիքի նկատմամբ… Ներկայացվածը մեծ, սարսափելի ծաղր է։ Ֆրանսիան, որը կոչվում է Եկեղեցու ավագ դուստրը, Փարիզը, որը մեզ տվեց Թոմաս Աքվինացին, Վինսենթ դը Պոլին, Լյուդովիկոս IX թագավորին, Սեն-Լուիին: Ֆրանսիան աշխարհով մեկ կաթոլիկ միսիոներներ ուղարկեց։ Ֆրանսիան, որի մշակույթը, եւ ես նկատի ունեմ անձնական պատիվը, մարդու իրավունքները եւ ազատությունը, հիմնականում հիմնված են քրիստոնեության վրա, կարծում է, որ լավագույն բանը քրիստոնեական հավատքը ծաղրելն է: Գիտեք, մի հարց, որը ես կցանկանայի տալ, որի պատասխանը մենք բոլորս գիտենք. կարո՞ղ են նրանք երբեւէ նման կերպ ծաղրել իսլամը… Կարծում եմ, ընկերներ, այստեղ ամենահետաքրքիրն այն է, որ այս շատ աշխարհիկ պոստմոդեռն հասարակությունը գիտի, թե ով է իր թշնամին։ Նրա անունը տվեցի։ Իսկ մենք՝ քրիստոնյաներս, կաթոլիկներս, չպետք է ամաչկոտ լինենք։ Մենք պետք է դիմադրենք: Մենք պետք է մեզ ցույց տանք»:
Բայց ասել, թե դիմադրության նման կոչերը համատարած էին, սխալ կլիներ: Ո՞ր է Վատիկանի արձագանքը, ո՞ւր են քրիստոնեական համարվող երկրների ռեակցիան. այն տպավորությունն է, որ միայն Ռուսաստանից իշխանության վերին մակարդակներով դատապարտման եւ իրերն իրենց անվամբ կոչելու հայտարարություններ եղան: Հա, ֆրանսիական դեսպանին պաշտոնական բողոք հայտնեց նաեւ Իրանը՝ իսլամական պետությունը: Եվ եթե եվրոպական հանրությունը եւս չկանգնի՝ հանուն սեփական արմատների փրկության, ապա պետք է համարել, որ Եվրոպան այն տեսքով եւ արժեհամակարգով, որը կոչվում է եվրոպական քաղաքակրթություն, պարզապես գոյություն չունի: Իսկ ԱՄՆ-ում այս հարցի պատասխանը կտրվի առաջիկա նոյեմբերին:
Եվ վերջում. որ հայաստանյան սատանիստներն իրենց հերթին են փորձում մեր երկիրը քարշ տալ դեպի հենց այս՝ սատանիստականի վերածվող Եվրոպա, լիովին բաց տրամաբանություն ստացավ փարիզյան այս սոդոմիզմով: Եթե միայն էլի չհասկանանք...