Ինչ կարող է պայմանավորվել Թրամփը Պուտինի հետ
ՎերլուծությունԹերեւս սկսենք ամերիկյան իրադարձություններից, որոնք զարգանում են հիպերձայնային արագությամբ: Դրանք էական են ոչ թե այդ «գինեսային» արագության պատճառով, այլ որ որոշում են ոչ թե միայն ԱՄՆ-ի ապագան, այլ, առանց չափազանցության, ողջ աշխարհի, այդ թվում՝ էական ազդեցություն ունեն մեր տարածաշրջանի եւ մեր երկրի վրա:
ԱՀԱԶԱՆԳ ՈՂՋ ԱՇԽԱՐՀԻ ՀԱՄԱՐ
Շատ փորձագետներ ամերիկյան ներկա իրադարձությունները համեմատում են ԽՍՀՄ-ի վերջին փուլի հետ, եւ զուգահեռների շատ բան կա: ԽՍՀՄ-ում եւս վերջին փուլում ամեն ինչ վերածվեց իշխանության համար կլանային պայքարի: Դիրքերը չզիջելու համար սկսեցին իշխանության ղեկին հայտնվել անձինք, ովքեր բացարձակ անգործունակ էին: Արդյունքում, սկիզբ դրվեցին այնպիսի խորքային գործընթացների, որոնց պարագայում երկիրը պահելն արդեն անհնար էր:
Ակնհայտորեն, ԱՄՆ-ը եւս մտել է հանուն իշխանության ներքին պատերազմի փուլ: Կան նաեւ խորքային գործընթացներ, այդ թվում՝ դոլարի ներկա վիճակն ու դրանից բխող ԱՄՆ պետական պարտքի գերխնդիրը, որոնք, անկախ ղեկավարից, հնարավորություն չեն տալիս երկիրը պահել այն տեսքով, ինչպիսին մինչ այս կար: Սակայն դեռ կա հնարավորություն, իհարկե, ցավոտ զիջումների, այդ թվում՝ դոլարի համաշխարհային կշիռը կամավոր նվազեցնելու գնով, երկիրը որոշակիորեն նորացված տեսքով պահել, եւ այդ սցենարն էլ փորձում են առաջ տանել Թրամփն ու նրա թիկունքին կանգնած ուժերը: Եվ կա հակառակ թեւը՝ ամեն ինչ աշխարհի մասշտաբով նույնությամբ պահելու գաղափարախոսությամբ՝ անկախ դրա համար վճարելիք գնից: Եվ այն, որ այս պայքարն ազդելու է ողջ աշխարհի վրա, հենց այս պարզ իրողությունից է բխում:
Այսպիսով, Բայդենը (կամ միգուցե նրա անունից չգիտես ով) հայտարարեց ընտրապայքարից դուրս գալու մասին՝ տեղը զիջելով փոխնախագահ Կամալա Հարիսին: Բուն այս փաստն արդեն իսկ ոչ թե պարզապես աննախադեպ երեւույթ, չտեսնված խայտառակություն է Դեմոկրատական կուսակցության համար, այլ ծայրահեղ մտահոգիչ ահազանգ է՝ ուղղված ողջ աշխարհին: Իմաստը շատ պարզ է: Ընտրապայքարից Բայդենի դուրս գալը կապված էր նրա ներկա մտավոր պոտենցիալի հետ, որն ի ցույց դրվեց հայտնի դեբատների ժամանակ: Գլոբալիստական էլիտաներն անգամ դա փորձեցին շրջանցել. եթե Թրամփի դեմ մահափորձը հաջողությամբ ավարտվեր, անգամ նման մտավոր պոտենցիալ դրսեւորած Բայդենին նորից նախագահի աթոռին նստեցնելը դառնում էր միանգամայն հնարավոր: Բայց չստացվեց, Բայդենը հասավ գրեթե զրոյական ռեյտինգի, եւ արդեն անգամ դեմոկրատական թեւն էր ստիպված խոստովանել, որ նա որեւէ լուրջ բանի անընդունակ է: Եվ այստեղից էլ բխում է գլխավոր սկանդալը. այսինքն` ի՞նչ հիմնավորվեց, որ ԱՄՆ-ի կարգի երկիրը ղեկավարել է մեկը, ով անգամ նախագահի թեկնածուի դերի՞ ընդունակ չէ: Ավելի կոնկրետ՝ դեռ միչեւ գալիք տարեսկիզբ շարունակելու է ղեկավարել: Իհարկե, հանրապետականների պատասխան հարվածը չուշացավ: «Մեր նախագահն անկարող է, դեմոկրատները դա գիտեին, եւ նրանք ստեցին ամերիկացիներին, որպեսզի դա քողարկեն... Եթե նախագահը մտավորապես պիտանի չէ քարոզարշավի համար, նա առավել եւս պիտանի չէ միջուկային ծածկագրերն ունենալու համար: Այժմ Ներկայացուցիչների պալատի յուրաքանչյուր դեմոկրատ պետք է հարցին՝ նախագահը պատրա՞ստ է պաշտոնավարել մինչեւ իր լիազորությունների ավարտը, պատասխաներ»,- CNN-ը մեջբերում է հանրապետականների նախընտրական շտաբի ղեկավար, կոնգրեսական Ռիչարդ Հադսոնին: Միանգամայն տեղին դիտողություն՝ «միջուկային կարմիր կոճակը» ոչ ադեկվատ մեկի ձեռքին է եւ դեռ մինչեւ գալիք տարեսկիզբ նրա ձեռքին է մնալու: Եվ սա իրոք լրջագույն ահազանգ է աշխարհի համար. համաշխարհային հեգեմոնին ղեկավարում է մեկը, ով, մեղմ ասած, պատասխանատու չէ իր արարքների համար, ումից հնարավոր է ամեն բան սպասել: Առաջ էլ էր այս մասին խոսվում, բայց հիմա դա արդեն հաստատված փաստ է: Միգուցե կարդարանան, թե Բայդենն իրականում նման բարդ որոշումներ կայացնողը չէ: Բայց ոչ պակաս վտանգավոր իրողություն է ստացվում. համաշխարհային հեգեմոնին ղեկավարում է մեկը, ով անընդունակ է ռեալ որոշումներ կայացնել, ում փոխարեն չգիտես էլ, թե ով է որոշումներ կայացնում եւ դրանց համար ով է պատասխանատվություն կրում: Ու սա ոչ միայն «կարմիր կոճակի», այլ շատուշատ ուրիշ էական որոշումների հետ կապված, որոնք ազդում են միլիարդների վրա:
ՀԱՐԻՍՆ ԻՐԱՎԻՃԱԿ ՉԻ ՓՈԽՈՒՄ
Հանրապետականների ճնշումները՝ Բայդենի հրաժարականին հասնելու համար, իհարկե, դեռ կշարունակվեն, եւ դա ներամերիկյան կրքերը շարունակելու են միայն թեժացնել: Բայց սա առաջիկայում: Այս պահին նաեւ հասկանալ է պետք՝ Բայդենի փոխարեն այլ թեկնածու (այս պահին հիմնականում տրվում է Կամալա Հարիսոնի անունը) առաջադրելը կնվազեցնե՞ն Թրամփի հաղթանակի շանսերը:
Նախ՝ ո՞վ է Կամալան: Թրամփի որդու` Դոնալդ Թրամփ կրտսերի մեկնաբանմամբ. «Հարիսին է պատկանում Ջո Բայդենի ամբողջ ձախ քաղաքական ժառանգությունը: Միակ տարբերությունն այն է, որ նա նույնիսկ ավելի լիբերալ է եւ ավելի քիչ կոմպետենտ, քան Ջոն»: Այլ աղբյուրներ Կամալային ներկայացնում են, որպես ծայրահեղ անսկզբունք, դաժան, հիստերիկ, որին անգամ մերձավորները տանել չեն կարողանում, եւ այդպես շարունակ: Որոշ աղբյուրներ էլ նրան համարում են ԼԳԲՏ-ական, ով նաեւ համապատասխան կապերի մեջ է եղել Հիլարի Քլինթոնի հետ եւ Բայդենի մոտ փոխնախագահ էր, որպես քլինթոնների կլանի ներկայացուցիչ: Այսինքն, հենց այդ կլանն էլ նրան մղում է դեպի նախագահական աթոռ:
Իսկ ահա Օբաման բավականին սառը ընդունեց Կամալայի հնարավոր առաջադրումը: «Բարաք Օմաբան փորձում է կնոջը՝ Միշելին, առաջ մղել դեպի Սպիտակ տուն»,- բացատրում է ամերիկյան լուրջ աղբյուրը: Բացի այդ, դեմոկրատական շրջանակներում արդեն իսկ կան լրջագույն ահազանգեր, որ փորձ է արվում Հարիսին (կամ միգուցե Միշել Օբամային) առանց ներկուսակցական ընտրությունների պարտադիր ընթացակարգի դարձնել կուսակցության նախագահի թեկնածու, ինչը աննախադեպ է: Հաշվի առնելով, որ կուսակցությունում կան մի շարք շատ ավելի լուրջ եւ արժանի գործիչներ: Այսինքն, կուսակցության ներսում կան ծայրահեղ լուրջ խմորումներ, ինտրիգներ, կեղծարարությամբ շաղախված ներքին պայքար, որը, թերեւս, կարող է մի բան էլ նվազեցնել նախագահական ընտրություններում հաղթելու շանսերը՝ նույնիսկ Բայդենի առաջադրման համեմատ: Ավելին, շատ է խոսվում, որ նման իրավիճակում դեմոկրատները կկորցնեն նաեւ Սենատում մեծամասնությունը, այսինքն՝ այս պահին հիմնական է գնահատվում այն, որ հանրապետականները կվերցնեն բացարձակ իշխանություն:
ԻՆՉ Է ՈՒԶՈՒՄ ԹՐԱՄՓԸ
Այսպիսով, կարծես թե բոլորի, մինչեւ իսկ Զելենսկու համար է գերիշխող դարձել այն միտքը, որ Թրամփը վերադառնալու է Սպիտակ տուն, եւ փորձում են այս պահից նախապատրաստվել այդ իրավիճակին: Զելենսկին անգամ կարողացավ կապի մեջ մտնել Թրամփի հետ, նրան պարոն նախագահ անվանել: Բայց դատելով ամերիկյան կողմի ռեակցիայից, դա Կիեւին այս պահին հուսադրող հետեւանքներ չի խոստանում: Ամեն դեպքում, Թրամփը շարունակում է պաշտոնական խոստումները, որ դեռ Սպիտակ տուն չմտած, դադարեցնելու է ուկրաինական պատերազմը: Ավելին, ամերիկյան մի շարք աղբյուրներ պնդում են, որ հանրապետականների մոտ առհասարակ է հիմնավորվել այն միտքը, թե պետք է Ռուսաստանի ուղղությամբ (եւ ոչ միայն) փոխել դեռ Ռեյգանի ժամանակներից շարունակվող «խաղաղություն՝ ուժի միջոցով» մոտեցումը: Օրինակ, Թրամփի նախկին (նախագահական ժամանակների) խորհրդական Վիկտորիա Քոութսը նշում է, որ հանրապետականներն իսկապես հեռանում են «ռազմական կամ մեղմ ուժի ճանապարհով ժողովրդավարություն պարտադրելու», այն է՝ տարաբնույթ «հեղափոխությունների», ուղիղ ռազմական հարվածների եւ այլ ճնշումների իրենց ավանդական քաղաքականությունից: Նույն մտքին է փոխնախագահի թեկնածու Վանսը, ով կարծում է, որ ժամանակն է հրաժարվել հին կարգախոսներից, եւ պնդում է, որ արտաքին քաղաքականության վերջին 40 տարիները ձախողվել են:
Սա, թերեւս, այս պահին եղած ազդակներից ամենալուրջն է: Հաշվի առնելով նաեւ Թրամփի երբեմնի խորհրդական եւ նրա կողմից աշխատանքից հեռացված Բոլթոնի պնդումը, թե. «Եթե նա (Թրամփը- Հեղ.) դառնա նախագահ, անպայման դուրս կգա ՆԱՏՕ-ից»:
Իհարկե, եթե անգամ այս նոր կուրսը Թրամփի համար դառնա հիմնական, էլի բազում հարցեր կան: Օրինակ, ինչպե՞ս է պայմանավորվելու Մոսկվայի հետ, որը, ի դեպ, ուկրաինական պատերազմի հարցում ունի իր միանշանակ պահանջները, որոնք համարում է «կարմիր գիծ»: Իսկ մյուս կողմից՝ Թրամփի համար առաջնային է Չինաստանի եւ Իրանի խնդիրը, որոնց հետ, սակայն, Ռուսաստանը ռազմավարական դաշինքի մեջ է: Կան տարբեր տարածաշրջաններում, ասենք մեր Հարավային Կովկասում ռուս-ամերիկյան սուր հակասություններ, եւ ո՞րն է Թրամփի տեսլականն այս ամենի մասին: Իհարկե, այս ամենի պատասխանները միայն ժամանակը կտա: Բայց միայն այն, որ Թրամփն այս պահին խոսում է բանակցելուց եւ Երրորդ աշխարհամարտ թույլ չտալուց, արդեն իսկ հուսադրող է: Թեեւ մյուս կողմից էլ Բայդենը դեռ նախագահ է, այսինքն՝ կարող է բազում «ականներ» շարել Թրամփի առաջ, եթե նա իրոք ցանկանա էապես փոխել ԱՄՆ-ի քաղաքական կուրսը:
ՄՈՍԿՎԱՆ ՇԱՐՈՒՆԱԿՈՒՄ Է ՀԱՐՁԱԿՈՒՄՆԵՐԸ
Ամեն դեպքում, ընտրապայքարից Բայդենի դուրս գալու հետ կապված Պեսկովի մեկնաբանությունը ցույց է տալիս, որ Մոսկվան ավելորդ պատրանքներ այս պահին չունի: Ըստ ՌԴ նախագահի խոսնակի. «Ընտրություններին դեռ 4 ամիս կա, եւ սա երկար ժամանակ է, որի ընթացքում շատ բան կարող է փոխվել: Պետք է ուշադիր հետեւենք, թե ինչ կլինի հետո: Մեր առաջնահերթությունը ՀՌՕ-ի նպատակներին հասնելն է, ոչ թե ԱՄՆ ընտրությունների արդյունքները»: Կարճ ասած, Մոսկվան կշարունակի իր համատարած դարձած հարձակումները՝ փորձելով իր խնդիրներն առաջին հերթին ամրագրել ռազմական հաղթանակների տեսքով: Մնացածը միայն ժամանակը ցույց կտա: